Hangisi Misafir?

Bir gun Bağdat’tan Konya’ya bir şeyh geldi. Butun ulular ve faziletli kişiler onun ziyaretine gitti ve onu son derece iyi ağırladılar. Tesadufen o gun MevlÂna Hazretleri butun muritleriyle birlikte Meram Mescidine gitmişti. Şeyh:

–Acaba benim Konya’ya geldiğim haberi MevlÂna’nın mubarek kulağına gitmemiş mi? ki beni ziyarete gelmedi. Cunku bir memlekete gelen ziyaret edilir, dedi. MevlÂna’nın arkadaşlarından bir murit onun bu sozunu işitti. Ote tarafta Meram’da MevlÂna hakikatleri anlatma sırasında birdenbire:

–Ey kardeş, gelen biziz sen değilsin. Sen ve senin gibilerinin bizi ziyaret etmeleri ve bizimle muşerref olmaları lÂzımdır, demeye başladı. Mecliste bulunanlar:

–MevlÂna Hazretleri nereye ve kime sesleniyor, diye şaştılar.Ondan sonra MevlÂna:

–Biri Bağdat’tan geldi, oteki kendi ev ve mahallesinden dışarı cıktı. Hangisini ziyaret etmek daha iyi olur, diye misal getirdi. Orada bulunanlar:

–Bağdat ulkesinden geleni ziyaret etmek daha iyi olur. Onu ziyaret edip ağırlamak vacip olan şeylerdendir dediler. MevlÂna:

–Hakikatte biz mekÂnsızlık Bağdat’ından geldik. Bu aziz şeyh ise bu dunyanın bir mahÂllesinden geliyor. O halde bizi ziyaret etmesi lÂzımdır. Bizim onu ziyaret etmemiz icap etmez dedi; ve şu şiiri okudu:

-Biz, Mansûr’un “Ene’l-Hakk” demesinden ve dar ağacına cekilmesinden cok evvel ruh Âleminin Bağdat’ında “Ene’l-Hakk” demişlerdeniz.

MevlÂna’nın bu anlattıklarını duyan Şeyh hemen kalktı, MevlÂna hazretlerini ziyarete geldi. Başını acarak kendini ona teslim etti. Onu samimiyetle sevenlerden oldu ve MevlÂna’ya:

–Babam, senin hakkında ne yap yap, demirden carık giy ve eline demirden bir as al, MevlÂna’yı aramaya git; cunku o ulu kişinin sohbetine nÂil olmak iyidir, buyurmuştu. Babamın bu sozu gercekten doğru imiş, MevlÂna’nın yuceliği babamın soylediğinin yuz bin mislidir. (I, 153-154)
__________________