Muslumanların modern hayatın etkisi altına girmesiyle vahiy merkezli anlayışlar dumura uğratılıp her şey karşı sekuler bir bakışın hakim olması ile beraber cok değerlerimiz kayboldu.

Onlerinde bir ornek hayat olan Peygamber hayatı ve onların her zaman okudukları kitap Kuranı kerimde bu değerler ozellikle emredildiği halde boyle olmaları bu egoist ve sekuler anlayışın ne kadar onemli derecede olduğunu gostermektedir…Hatta gunumuz İslam Dunyasının bu sefalet icinde olmasının en buyuk etkeni bunlardır.Zaten Hadislerde soylemiyor mu Dunya sevgisi sizi sefil hale getirir diye…

İşte bu kaybettikleri en onemlideğerlerden biride Affetme meselesidir.

Teoride tum Muslumanlar afetmenin sevabı uzerinde dururlar…Dunya sevgisinin kalbe zararlarını ele alırlar…Benciliğin kotuluğunu anlatırlar..Ama iş uygulama alanına gelince her şey değişmektedir..

Halbuki coğu vahyin denetiminde olan Peygamberler dışında her insanı hata işleyebileceğinin şuurundadırlar.Ama hata işledikten sonra ne yapılmalı..Orada kaybediyorlar..İşte efendimizin hayatı nasıl affettiği ortada..Mekke fethindeki affetmesi ornek olarak yeter ve artar bile..Nice İslam buyukleri de bunu yapıp bircok insanın kalbini iman sevgisiyle doldurdular.

Gunumuze baktığımızda belki genel halkta bu ozelliğin zayıf olması cehaletinde etkisi ile beraber normal karşılanabilir..
Fakat İslami tebliğe soyunmuş,davetci kimliğine burunmuş ve irşad makamna gecmiş Muslumanlarda bile bu ozellik gitmiş..İşin korkutucu tarafı da bu…Ben merkezli duşunceler onuruma dokundu kelimeleri bahane edilerek birbirlerinden kopmaya ve Allahın dinine hizmet etmeye ara vermeye bile sebeb oluyorlar..

Gunumuze aylarca hatta yıllarca beraber İslami hizmette bulunanlar bir hataya karşı hem hizmeti bırakır hemde başka bir gunah olan Musluman kardeşinden alakasını kesmek gunahına girebilmektedir..Hatta alakasını kesmeyen muslumanı saf ve beklide gurursuz gorurler..Gurur..Kime karşı gurur olunur bilmiyorlar ki..Muminler birbirlerine karşı alcakgonullu kafire karşı oda sırf dini icin gururlu değil miydi?

Allahın dinine hizmet cocuk oyuncağı değildi..Ama o hale getirilmeye gidiliyor..Herşeyin başında nefsi istekler..Nefsi arzular İslam kardeşliğinin fedakarlığın sevginin merhametin affetmenin onune gecmiş.Ondan guvensizlik hayatımıza girmiş durumda..

Ahir zaman insanlardan fazla beklenti icine girmemeli ..Vahiy iklimi yok..Cehalet bulutları hatamızı cepecevre karartmış durumda..Beraber bir arada bu dine hizmet edilerek bircok iş yapılacak iken hafifi bir nefsani gururu buna feda edenler…Aslında nasıl bir kul ve kamu hukukuna girdiğimizin farkında değiliz..Sadece mal calarak veya gıybet ederek kul hakkı yemiyoruz..Cok yerde nefsimizi başkoşeye koyarak cok haklara giriyoruz..

En onemli hakta Musluman kardeşlerimizi affetmemek..Onları sormamak..Şeytanın desiselei ile ondan bıktığını ifade etmek..Nefsi efsunlarla guvenmediğini soylemek…

Sozumu bitirirken felaket cığırtkanlığı yapmıyorum.Ama acı bir ozeleştiridiyebilirsiniz buna
__________________