Kenan Sofuoğlu, Superbike Yarışı'nda yaptığı kazayla ilgili acıklamalarda bulundu.
Avrupa´daki gururumuz Kenan Sofuoğlu, Superbike Yarışı´nda yaptığı kazayla Turkiye´yi korkuttu. Unlu motosikletci FANATİK´e İtalya´da verdiği ozel roportajda, “Ben hicbir zaman olumden korkmadım” dedi. Gecen yıl Supersport’ta şampiyon olan Kenan Sofuoğlu’nu, Superbike’ın 12. yarışı olan İtalya’nın Vallelunga yarışında yakaladık. Gillette’in tahlileri İsmail Turkoğlu ve AgÂh Saracoğlu ile birlikte izlediğimiz mucadele oncesi, Kenan’la roportajımızı yarış sonrası yapacaktık. Ancak işler istediğimiz gibi gitmedi. Kenan iyi başladığı yarışın ikinci bolumunde korkunc bir kaza yaşadı. Bulunduğumuz tribunden net olarak goremediğimiz icin padoka doğru hareketlendik. Hannspree Ten Kate Honda Takımı’nın elemanları motosikletin parcalarını dışarıya cıkarıyorlardı. Bunları gorunce de endişemiz daha arttı. Neyse ki Kenan’ın asistanı Yunus bey, iyi haberi verdi. Takım menaceri Kenan’a dinlenmesi gerektiğini soylediği icin roportaj yapma işimiz sıkıntılıydı. Telefon trafiğinin ardından Kenan’la ozel karavanında buluştuk. Giydiği kıyafet parcalanmıştı. Belinde şiddetli bir ağrı, kolları cizilmiş ve omzu sargılı bir haldeydi. Acısını icine attı ve samimi guluşuyle FANATİK’e carpıcı acıklamalar yaptı. Tam bir fotoğraf meraklısı olan İsmail ağabey, fotoğrafların cekimini ustlendi. Gecen yıl Supersport’ta şampiyon oldun ve Superbike’a gectin. Bu iki kategori arasındaki fark seni etkiledi mi? Tek fark Superbike’ın 1000 cc diğerinin ise 600 cc olması. Aslında her kategoriye gecişte belirli zorluklar yaşıyorum ve sezon ortasında kendimi buluyorum. Tam olarak adapte olabilmem icin en az 3 sene var. Ucuncu sene sonunda hedefim hep şampiyonluk olur. Bu benim yol haritamdır. Sezonun bitmesine cok az kaldı. Bazı sorunlardan dolayı yarışlara katılamadığım oldu. Bu kategoride devam eder miyim bilmiyorum. Belki tekrar Supersport’a geri donebilirim ya da başka bir kulvarda da boy gosteririm. Motosiklete de tam olarak alışamadım. Kesin kararımı sezon sonunda vereceğim. Once Bahattin ağabeyini trafik kazasında ardından da diğer ağabeyin Sinan’ı yarış pistinde kaybettin. Hic bırakmayı duşundun mu? Eğer bu yıl benim yaşadıklarım başka birinin başına gelse, buyuk ihtimalle motorsiklet yarışlarını bırakırdı. Kalan tek ağabeyimi de kaybetmemin ardından tekrar Turkiye’ye geri dondum. Bu sırada takımdan da uzaklaşmıştım. Zaten dediğim gibi 6 yarışa katılamadım. Boyle durumlarda takımlar, surucuyle olan ilişkilerini gozden gecirir. Ancak Hannspree Ten Kate Honda boyle yapmadı. Geri donduğumde beni en cok zorlayan motordan duşme korkusu oldu. Belki ‘şampiyon oldum burada bırakayım’ diyebilirdim. Annem ve babamın desteğiyle yarışlara tekrar geri dondum. Hayatta bazı şeyler, biraz da kaderiniz oluyor. Bu da benim kaderim olmalı. Buna bağlı olarak podyuma uzun suredir cıkamaman sende stres yaratıyor mu? Ozellikle benim gibi surekli podyum goren biri icin bu oldukca zor. 2000-2007 itibariyle kariyerimde hep ilk 3’e giren bir yarışcıydım. Şimdi ilk 10’a girememek beni biraz rahatsız ediyor. Onumudeki sezon nerede olursam olayım dunya şampiyonu olacağım. Turkiye’yi temsil ediyorum. Yaşım henuz 24 ve daha uzun sure pistlerde yer almak istiyorum. Hız senin icin ne ifade ediyor? Hız benim icin en onemli şey. Hayatımdan cıkmasını asla istemiyorum. Acıkcası onsuz bir hayat, bana tatsız gelir. Takımında sadece sen ve asistanın olan Yunus bey Turk. Bunun zorlukları var mı? Turk olmanın zorluklarını tabii yaşadım ama bu cok eskidendi. Şimdi boyle bir şey yok. Herkesin bana İtalya’da nasıl ilgi gosterdiğini gordunuz. Eğer ulkemizde bir yerlere gelmek istiyorsanız sıfırdan başlayarak buyuk bir caba gostermelisiniz. Ben bunu yapmayı başardım. Ozellikle sponsor konusunda zorluklar yaşadım. Bir bakıma buralara kadar gelmem beni de şaşırtıyor. Cunku bazı şeyleri para olmadan başardım. Ulkemizde fazla ilgi gosterilmeyen bir spor dalında mucadele ederek, yılın sporcusu odullerini aldın. Medyadan yeterli desteği goruyor musun? Medyanın bana yeterince ilgi gosterdiğini duşunuyorum. Turkiye’de de bu spora ilgi artmaya başladı. Tabii bu odulleri halkın vermesi benim icin ayrı bir onem taşıyor. Zaten benim hedefim insanların beni tanıması değil. İtalya’da insanların bu spora olan desteğini gordunuz. Dışarıda daha fazla tanınıyorum. Eğer ben ve benim gibiler daha fazla başarılı olursa, ilgilenenlerin sayısı artacaktır. Kenan ‘yarışları bırakıyorum’ dese ne olur? Eğer ben bırakırsam motor sporları uzun sureli olmak uzere ortadan kalkar. 20 yıl gecse bile bu boyle kalır. Almanya’da kucukken yaklaşık 2 bin kişinin katıldığı yarışta birinci oldum. Gayet başarılıydım. Almanlar performansım nedeniyle benim daha ust seviyede yarışmam gerektiğini belirttiler. Bir bakıma onumu actılar. Şu anda bir Hollanda takımı ile birlikteyim. Bana iyi imkanlar sağlıyorlar. Bu yuzden onlara Turkiye’nin teşekkur etmesi gerek. Cunku bu, ulkem adına yarışmamı sağlıyor. Seni en cok uzen ve mutlu eden şey nedir? Yarıştan sonra podyuma cıkmak beni mutlu ediyor. Eğer podyum goremezsem bu benim moralimi bozuyor. Duşunsenize Avustralya’ya, farklı bir kıtaya yarışa gitmek icin 24 saatlik bir yolculuk yapıyorsunuz. Ardından puan alamadan bile donduğunuz zamanlar oluyor. Yaşadığın sıkıntılar olmasaydı, bu sezon senin icin nasıl olurdu? İlk senemde rakiplerimi daha fazla zorlardım. Araca alışmakta zorluk cekiyorum tabii ama bu surec daha cabuk olurdu. Seneye umarım her şey daha farklı olur. Rakiplerimin benden fazlası olduğunu duşunmuyorum. Kendime cok guveniyorum. Gecmişe değil, geleceğe bakıyorum. Turk halkının desteği yanımda olsun yeter. Uzakta bile olsa buna ihtiyacım her zaman olacaktır. Peki son olarak futbolla aran nasıl? Milli Takım’ın maclarını kacırmıyorum. En sevdiğim futbolcu Hakan Şukur. Ailemin Trabzonlu olmasına rağmen Sakarya’da doğmamda bunun etkisi var. Trabzonspor’a sempatim var. Ozellikle Sinan ağabeyim Trabzonspor’u cok severdi. Zaten hep 61 numarayla yarışırdı. Onların bu sezon ligde şampiyon olmalarını istiyorum, cunku diğer uc buyukler uzun suredir şampiyonluk coşkusunu yaşıyorlar. Şimdi Trabzonspor zamanı. O anı anlattı... “Antrenman turlarında cok iyi dereceler elde etmiştim.. Ve gercekten başarılı olacağıma inanıyordum. İkinci yarışın hemen başında başka bir motosikletin bana carpmasıyla ağır bir kaza gecirdim. Şu an iyiyim ama sırtımda ağrılarım var. Sonucta puan alabileceğim bir yarıştan eli boş dondum. Kazayı televizyondan izlediğimde acıkcası ben de bu kadar buyuk olduğunu tahmin etmemiştim. Gecen sene Supersport’ta burada birinci olmuştum. Hicbir şeyden korkmuyorum. Şu an bile 5 Ekim’de Fransa’daki yarışı duşunuyorum.”
SamanYolu Haber
__________________