Favoriler kendini gosterdi Dunyanın en buyuk bisiklet yarışında altıncı etap Tom Boonen’in sarı mayoya sahipken kazanabileceği son etaptı. Dunya şampiyonu, gecilen beş gundeki kotu anıları bugun silmek istiyordu. 17 birincilikle yılın en fazla yarış kazanan ismi olan Belcikalı bisikletci Tour de France’da henuz etap kazanamamış ve her gecen gun bunun baskısını uzerinde biraz daha fazla hissetmişti. Tek gunluk hedeflere başarıyla ulaşan ve bu alanda un yapmış olan Quick-Step takımı henuz kendini gosterebilmiş değildi. Takım kaptanları son kilometrelerde ihtiyacı olan yardımı hala alamamış, diğer sprint takımları onların butun taktiklerini bozmuşlardı. Oysa sezon başı boyle miydi? Paris – Nice’de Matteo Tosatto son 200 metreye girilirken atağa kalkıyor, son 100’de de Boonen arkadaşının yanından sıyrılarak etap birinciliklerine ardı ardına ulaşıyordu. Ama Fransa Bisiklet Turu farklıydı. Başka hicbir yarışla kıyaslanamazdı. Burada dunyanın en buyuk sprinterleri her santimetre icin mucadele verirdi. Bu nedenle en ufak bir hataya tahammul yoktu. Bugune kadar bu hataları en az yapan takım Davitamon – Lotto olmuş ve Robbie McEwen iki etap kazanmıştı. Altıncı etapta da yine kendini gosteren Avustralyalı sprinter oldu. Bir onceki gun hata yapmışlardı. Gert Steegmans son 500 metreyi son 200 diye algılayınca erken atağa kalkmış bu hata da etap birinciliğine mal olmuştu. Hatta McEwen ilk uce dahi girememişti. Ama bu kez hatalarından cok iyi dersler cıkartmışlardı. Başrolde yine Steegmans vardı. Son 400’de atağa kalktı. Hemen arkasında Robbie McEwen adeta bir TGV hız trenindeki kadar rahat onu izledi ve inmesi gerekan durakta takım arkadaşına teşekkur ederek onun yanından sıyrıldı ve bu yılki ucuncu, kariyerinin 11. Fransa Bisiklet Turu etap birinciliğine imza attı. McEwen bu zaferle yeşil mayosunu korudu. Tom Boonen gunu yine hayal kırıklığıyla noktalamasına rağmen sarı mayoyu bir etap daha taşıyacak olmakla teselli buldu. Bireysel zamana karşı etap ozel bir yetenek gerektirir. Ne dağ ne de sprint etaplarına benzer. Bu nedenle Tom Boonen’in liderlik mayosunu yedinci etapta koruması mumkun değildi. Gunun favorileri farklıydı: Son uc yılın dunya zamana karşı şampiyonu Michael Rogers, iki yıllık doping cezasını cektikten sonra yeniden yarışlara donen bir zamana karşı uzmanı David Millar, gecen yıl Fransa Bisiklet Turu’nda ilk zamana karşı etabı, bu yıl Dauphine Libéré’de prolog ve ucuncu etapları kazanan David Zabriskie, 2004 yılı Fransa Bisiklet Turu ikincisi Andreas Kloden ve bu yıl İtalya Bisiklet Turu’nda prologla birlikte pembe mayoyu giyen Paolo Savoldelli. Etabı kazanan Serhiy Honchar oldu. Bunu kimse beklemiyordu. Belki kendisi bile. 52 kilometrelik bu etapta gosterdiği inanılmaz performans ona yalnızca etap birinciliğini değil sarı mayoyu da getirdi. Ukraynalı bisikletci en yakın rakibi olan Floyd Landis’e bir dakika bir saniye fark attı. 2004 yılı İtalya Bisiklet Turu ikincisi bu derecesiyle şampiyonluğa da goz dikti. Takım liderleri Jan Ullrich’in yokluğunda turu bırakmayı duşunen ama yine onun ısrarlarıyla yola devam eden T-Mobile takımı, genel klasmanda ilk altı icerisine dort bisikletciyle girmeyi başardı. Tura yedi kişiyle devam eden T-Mobile takımlar klasmanında da Discovery Channel’ı gecerek zirveye yerleşti. Şu ana kadar sarı mayoyu kendi aralarında paylaşan sprinter bisikletcilerin bir daha liderliğe yerleşme ihtimalleri kalmadı. Artık onlar yeşil mayonun peşinden koşacak. Gunun tek kazası Bobby Julich’ten geldi. Keskin bir virajı alamayan CSC bisikletcisi tura veda etti. 1999 yılında Metz’deki bireysel zamana karşı etapta da duşen Bobby Julich bu yıl Paris – Nice’de prologu kazanmıştı. Yedinci etapla birlikte genel klasmanda ust sıralara yerleşen favori isimler artık ikinci haftadaki dağlık etapları beklemeye başladı. Bu yıl dağlık etapların fazla olmadığını da goz onunde bulundurursak, 22 temmuzdaki ikinci ve son bireysel zamana karşı etap şampiyonu belirleyecek gibi gorunuyor. MEHMET SEVİNC – EUROSPORT SPİKERİ __________________