Oynadığı her mac sahada sergilediği mucadele, inanc ve hırsla şampiyonluğu daha fazla isteyen, sahadaki performansıyla da şampiyonluğu fazlasıyla hak eden taraftı Fenerbahce. 3-0 onde olduğu serinin dorduncu macında sahada sanki 3-0 gerideymiş gibi cırpınan, savaşan ve sanki "hic kazanmamış" gibi mucadele eden de onlardı... Tabii ki bu başarıda, tribunlerdeki binlerce seyircinin desteğini arkasında hissetmenin, o muthiş coşkunun da etkisi vardı... Camianın 100. yılda şampiyonluğa odaklandığı ortamda "hedefe ulaşma zorunluluğunun" getirdiği baskı ise cabasıydı... Ama oyle bir seri cıkardılar, formalarının hakkını oyle yurekten bir oyunla verdiler ki, onları gonulden kutlamak, avuclar kızarana kadar alkışlamak gerek... Once, bir sezon boyunca onları "oyunun iyi bir parcası" olarak hazırlamak icin buyuk uğraş veren Aydın Ors'ten başlayalım. Sezon başında, hemen herkesin fikir birliğine vardığı "bu kadar yıldız nasıl takım olacak" sorusuna en iyi yanıtı veren Ors'ten... O muthiş disiplini, calışma temposu ve en onemlisi de ciddiyetiyle yıldızları "askere donuşturen" Ors, onlardan mukemmel bir takım oluşturmayı da başardı. Bircoğu "atmayı seven" bu kadar yıldızdan, onların bu ozelliğini geri plana itmeden son derece savunmacı bir takımın altına imzasını atan Ors, Efes Pilsen'den sonra Fenerbahce Ulker'de de ruştunu ispat etti... Gelelim, sahada ilk mactan itibaren birbirine kenetlenmiş, bireyselliği hafızalarından silip, birbiri icin oynayan, takımın başarısını egoların onune cıkaran yıldızlara... Her mac biri one cıktı... Bazen Mrsic, bazen İbrahim, bazen Omer, bazen Solomon, bazen Mirsad, bazen Semih... Ve kısa sure de alsalar ellerinden gelenin en iyisini yapan diğerleri... Hepsi bir butun olmuş, Fenerbahce'nin başarısı icin kenetlenmişlerdi... Ve dorduncu kırk dakikanın sonu gelip cattığında, Kırac'ın 100. yıl marşındaki dileği de gercek olurken, onlar da tribunlerdeki tum diğer Fenerbahceliler gibi mutluydular, gururluydular... milliyet / Gokhan Ture __________________