Cemaatle oturulunca yemeğe once buyuklerin başladığı sofrada(129), Hz. Peygamber sohbeti eksik etmezdi.(130) Bu sebeple yemek esnasında nezih ve hoş mevzuların konuşulması, guzel hikayelerin anlatılması umumi bir adab olarak benimsenmiştir.(131) ki bu hususun aile ferdleri arasındaki samimiyetin artmasına yardımcı olmaktan başka, yenilen şeylerin kolayca hazmına yardımcı olacağı da bilinen hususlardır. Nitekim gunumuz beslenmecileri hazma, yenilen şeyilerin cins ve yeniliş sırasının etkisi olduğu gibi "sofra adabının da cok muhim olduğu"nu belirtmekte ve "yemekte can sıkıcı konuşmalar mide hareketlerini ve usare ifrazını durdurmak suretiyle cok zararlı neticeler doğurur, onun icin sofraya bir kucuk bayram havası icinde oturulmalı, sofra zamanı ailenin toplu olarak en guzel zamanlarını gecirdikleri bir devre olmalıdır" demektedirler.(132)

Yemek sohbetleri kucukler icin bir kısım yeni bilgi ve adabın oğrenilmesine vesile olacağından terbiyevi bir değer de taşır. Bilhassa zamanımızın herkesi meşguliyete boğduğu, cocuklarla ilgilenmeye pek fazla fırsat bırakmadığı, boş saatleri de gazete ve televizyonun aldığı şartları icerisinde "topluca yeme" adabı, uyulması ve akıllıca değerlendirilmesi gereken terbiyevi bir sunnet ve fırsat olmaktadır.

129 Ebu Davud, 3766. H.
130 Muslim, İman 328 (1/186,194 H.)
131 İhya, 2/7
132 S.Irmak, a.g.e.,s.38.

Kaynak: Hz.Peygamberin Sunnetinde Terbiye - Prof. Dr. İbrahim Canan
__________________