Kişi kendisine yapılan kadar, başkasına karşı yapılandan da incinebilir ve bundan dolayı ofkelenebilir.

Ofke, ahlÂkî eksikliklerdendir. İnsanda varolan gazab kuvvetinin ifrat derecesi olan ofke, bir Âfettir. Ofke anında insan doğru duşunemez. Normal davranışlarda bulunamaz. Ofkeli olarak yapılan işler hep sonradan pişmanlık duyulan işlerdir. Bunun icin "Ofke ile kalkan zararla oturur"denilmiştir.

Bir anlık ofke ile cinayet işleyenlere sık sık rastlanır. Ofke ev ve iş yerlerinde huzursuzluklara ve rahatsızlıklara sebep olur. İnsan, iradesini kullanarak ofkesini yenmeye, kendisini ofkelendirenleri bağışlamaya calışmalıdır.
Cenab-ı Hak;"(O takva sahipleri) bollukta ve darlıkta harcayıp yedirenler, ofkelerini tutanlar, insanların kusurlarını bağışlayanlardır. Allah da iyilik edenleri sever" (Âl-i İmran, 3/ 134) buyurmuştur.

Peygamberimiz'e gelerek kendisine oğut vermesini isteyen bir adama Resulullah (s.a.s); "Ofkelenme!” demiş ve bu sozunu birkac kere tekrarlamıştır (Riyazu's-Salihîn, I, 80).

Ofke anında Allah'a sığınmak ve ofkenin gecmesini istemek gerekir. Ofkeli birisini gorenHz. Peygamber şoyle buyurmuştur:
"Ben bir kelime biliyorum ki, eğer şu adam o kelimeyi soylese muhakkak ofkesi gecer. O kelime: Eûzu billahi mineş-şeytÂnirracîm", sozudur"(Muslim, Birr ve Sıla, 109).

Başka bir hadis-i şerifte de şoyle buyurulmuştur:
"Kuvvetli ve kahraman pehlivan, herkesi yenen kimse değildir. Kuvvetli ve kahraman pehlivan ancak ofke zamanında nefsine mÂlik olan ve ofkesini yenen kimsedir"(Muslim, Birr ve Sıla, 107).

Peygamber Efendimiz bir başka hadisinde şoyle buyurmuştur:
"Bir kimse ofkesinin gereğini yapmaya kadir olduğu halde ofkesini yenerse, Allah TeÂl kıyamet gununde halkın gozu onunde onu cağırır, huriler icinden istediğini secmekte muhayyer kılar" (Riyazu's-Salihîn, I, 80).

Kur'an-ı Kerim'de genellikle kÂfirlerin muminlere karşı duydukları ofkeden bahsedilmiştir. Aksine muminler ofkelerini yenen insanlardır.

Peygamber Efendimiz, Cenab-ı Hakk'a sığınmayı ofkenin ilÂcı olarak tavsiye etmiş, insanın kendi kendine telkinle ulaşacağı irade sağlamlığının onu ofkelenmekten kurtaracağına işaret etmiştir. Yine Peygamberimiz ofkeyi guc ve kuvvetin değil zayıflığın ve aczin alÂmeti olarak gormuştur.
Ofke nefse hÂkim olamamanın işaretidir.Nefislerine hÂkim olamayanların sonu ise husrandır. Musluman, işlerini ofke ile değil; teennî, sabır ve yumuşaklıkla halletmelidir.

Kaynak:Akif KOTEN_islamisite.com
__________________