Tanıdığımız tanımadığımız insanlara ceşitli anlamlar yukleriz, birtakım değerler biceriz. Butun bunları kendimize gore farkında olmadan biriktirmişizdir ve her an’ımızda o anlamlar ve değerler inişler cıkışlar gosterir. Fakat genel bir yapıları vardır, o genellik kolay kolay değişmez. Yapıştırdığımız etiketler isabetli olsalar bile bu benlikten sıyrılmalıyız. Tehlikelere, hıyanetlere, aldatılmalara, dolandırılmalara tedbir elbette şart ama şefkatsizlik, sevgisizlik, tepeden bakış kotu.

Bu ve benzeri “eksik” hallere sahip olanlara bazı tasavvuf ehli kişiler “Zamanın cocukları” diyor. Evet, hayatı “yaşanılan andan ibaret” sanmak cok tehlikeli. Bugun dunyanın en cirkef gunahlarını işleyen bir insanı şu an etiketlersin lanet okursun, ya rabbi dunyada da ahirette de beni boylelerinden uzak tut diye dua ederek kendini ondan ustun sanırsın. Cunku zamanın esirisin. Her şeyi şimdiki gibi sanıyorsun. Oysa o gunahkÂr ahlaksız iffetsiz kişi yarın meleklerin derecelerini bile aşmış tertemiz bir insan olur da sen onun şimdiki gunahkÂr halinden bile cok daha rezil durumlara duşebilirsin.

Bir cocuğu yaramazlıklarından ve kendimize gore kotu bulduğumuz bazı hareketlerinden, alışkanlıklarından dolayı sevmeyiz hoşlanmayız. Annesi icin ise o cocuk dunyanın en değerli varlığıdır. Hayatta en sevdiğidir.

Peki kendimizi o annenin yerine nicin koymayız? İşte burada duşunelim. Sinirlerimizi bozan yaramaz bir cocuğa annesinin gozuyle bakmayı hic deniyor muyuz? Denemediyorsak, bunu gerekli gormuyorsak, sacma buluyorsak biz Allahın rızasına talip olamayız. Kendi kendimizi kandırmayalım..

Daha onemlisi: Sadece cocuklara değil yetişkinlere de annesinin gozuyle bakma alışkanlığı kazanmalıyız. Ve hayvanlara hatta bitkilere de…

Bu bir ornekti. Soz konusu olan şey, Allahın kullarına, oncelikle muminlere derin bir şefkat sahibi olmaktır.

Nicin?
Ta ki Rahman, Rahim, Rauf sıfatlarını anlayabilelim ve o sıfatların zayıf da olsa tecellileri bizde zuhur etsin.

“Yaratılanı sev yaratandan oturu” sozunu kabul ederiz ama o guzel hale sahip olamıyoruz. Din kardeşlerimize karşı bile sahip olamıyoruz.

“Gorulduğu zaman Allahı hatırlatır olmak” şekille, sozle olmaz. Muminlerin kalplerinin hissedişleriyle olur.




Alıntı
__________________