Tık, tık, tık…

- Kim o?

- Hazırlan gidiyoruz.
...
- Sen kimsin? Nereye gidiyoruz?

- Sıran geldi. Gercek evine gidiyoruz.

- Gercek ev mi? Sen! SEN Yoksa!

- Evet. Hadi gidelim.

– Dur bir dakika..bir suru yarım işim var.

- İş yarım kalmaz. Birileri tamamlar. Oyalanma artık.

- Cocuklar, onlar daha cok kucuk, bari vedalaşsaydım.

- Sen olmadan da buyurler, hadi bekliyorlar.

- Bekliyorlar mı? Onlar da kim?

- Gidince gorursun.

- Anladım. Anladım ama kalbini kırıp, gonlunu alamadıklarım, iyiliğini gorup, karşılık veremediklerim var. Anlayacağın borclu gitmek istemiyorum.

- Bunu zamanında duşunseydin!

- Zamanında mı? İyi de ben daha zamanım var sanıyordum.

- Hepiniz aynısınız.. Zaman dediğin, icinde bulunduğun an.. Bunun otesi yok.

- Keşke, keşke….

- Devam etme. Bugunu yaşarken hep yarın var gibi davrandın. Ustundeki uniformanın sorumlulukları var..
Yerine getirmedin...

Bu sana bir uyarıydı. Şimdi gitmiyoruz… Ama her an gidebiliriz..


BİR DAHA GELDİĞİMDE ONUNDE UMUT ,ARKANDA PİŞMANLIK OLMASIN...!!!
__________________