Rabbime Mektup

Kucukluğumden beri sana karşı olan merakım hic bitmedi. Sorularımla annemi bile bıktırdığım olurdu ama annem sağ olsun seni tanıyabilmem icin cok uğraştı. Şu anda kucukluğumden aklıma gelen tek şey anneme devamlı tekrarladığım şu sorulardı: “Anne Allah kim, nerde, ne yapıyor…?” Bir yetişkinin yapmaktan aciz kaldığı şeyi seni duşunuyordum Allahım. Kucukken sana olan merakım beni kur'an okumaya teşvik etmişti. Bazen annemin Kur'an-ı kerimini alıp okumasını bilmediğim halde okurdum. O doneme ait bir fotoğrafım bile var, namaz kılmak icin annemi taklit ettiğim cok olurdu.

Henuz iki uc yaşlarında İslam'a olan merakım yetişkinleri cok şaşırtırdı. “Bu cocuk bu yaşta bu soruları nerden buluyor ve sen cevabını nasıl veriyorsun.” diye anneme soylenirlerdi. Ama bence her dunyaya gelen varlık yaratıcısını tanımak ister. Bende tanımak istedim. Bir ara annem bana cenneti anlattı. Ben de annemin anlattıklarına hayran kalıp: “Anne ne olur cennete gidelim. Eşyalarımızı oyuncaklarımı alıp gidelim.” demişim. Annem de sıcak bir gulumsemeyle: “olur mu kızım. Orada her şey var. Bizim oraya gotureceğimiz tek şey amellerimizdir.” demiş.

Kucukluğumden beri seni hayal ediyorum ve seni cok seviyorum. Allahım. Kucukluğumde gorduğum bir iki ruya halen aklımda. Bir keresinde ruyamda misafirlikten gelirken yolda bir arkama baktım ki cennet. Her yer yemyeşildi. Melekler beni cağırıyordu. Bende “olmaz şimdi gelemem. Ama sonra gelirim” deyip ailemin yanına koşuyordum. Bu ruyanın etkisinde cok kalmıştım. yani hic unutmadım ve şu an on dordunu bitirmiş hemen hemen yetişkinliğe adım atmış bir genc kız oldum.Peki şu an duşunuyorum da sana iyi bir kul olabilecek miyim? Meleklere verdiğim sozu tutabilecek miyim?

Sumeyye KAYMAZ
__________________