İcteki kiri su değil ancak gozyaşı temizler

Hani doyasıya ağlamak istersin ya bazen, ama hep bir yerlerden engeller cıkar, ve gozlerinle ağlamayı ertelersin musait bir zamana kadar...

Ama yureğin ertelenmeyi kabullenmez
...
Gozlerinle gercekleştiremediğin ağlama yureğinde gercekleşir ve icin sırılsıklam olur!

Cam kesiği ağrılara gark olur yureğin, icin icin kanar, icin icin yanar!

Ağlamak;


Rahmandan kuluna bir armağan, bir rahmet!...

Ağlamak;
İcteki sıkıntıları dışa atmaktır... sıkıntılardan arınmaktır!...

Bazen sevgiliye naz! Bazen sitemdir!


Bazen de anlaşılamamaktır!...

Bazen pişmanlığın ifadesi...

Ağlamak;

Kaybedilene ağıt! Huznun doruk noktası!...

Resulun kaybettiği oğluna hediyesi! ...

Ya ResulALLAH! Sen de mi? Dedirten inci taneleri...

Bazen Rabbe yoneliş!...

Bazen af dileme!...

Bazen acının inci inci dışa vurumu!...

Adeta acının yıkanması... Toprağa karışıp yok olması!...

Bazen sevincin gozlere yığılması, ardından goz pınarlarından suzulen daneler!...

Yurekte sevinc fırtınaları koparken, gozlerin mahzunluğu!...

Soylemek! Hissettiklerin i ifade etmek insana uzakken, suzulen damlalarla bunları tek tek yazmak!...

İcteki gok gurultusunun adeta yağmuru davet edimi!...

Yakubun Yusufa ozleminin ifadesi!... Net, yalın, riyasız hicbir kelime telaffuz etmeden tum cıplaklığıyla, duyguların ifadesi!...

Ve ağlayabilmek;

Gece yarısı mahlukat uyurken, seccadesinde Rabbine huşuyla yonelmiş, alın secdede, Rabbi ile buluşmanın doruk noktasında... Bir muminin gozlerinden suzulen damlalar! Belki de diğerlerinin kurtuluşuna mutesebbib!...

Rabbinden rahmet olarak!...

Bir annenin yavrusuna ozlemi, hasretinin ifadesi!...

Duygular kumkuması icindeyken kalbin birden infilak etmesi!..

Ve gozyaşı;

Rabbinden rahmettir mumine!...

Bir tesellidir anneye! Sevgiliye sığınak!...

Mecnundan Leyla ya kalan hatıra!...

ve Resulden ummetine merhamet!...

Bırakın aksın gozyaşlarım...

Dokunmayın...

Bırakın...
alıntıdır...
__________________