Din, Allah’ın, hem butun kÂinat uzerinde hem de bizzat kendimiz uzerinde yegÂne hÂkim guc olduğunu kabul edip O’na ruhi bağlarla bağlanmak demektir. İnanma, insanın gururundan, nefsinden, iktidarının vehminden sıyrılmasıdır.

Din, hak yolculuğunda tokezlemeden yurume maksadına nail olabilmek icin insandan nefsin, neslin, malın, dinin ve aklın korunmasını istemektedir.

Nefsin, neslin ve malın korunması hayatın korunması demektir. Hayata hurmet, İslÂm ahlakının en onemli dusturlarından biridir. Ama hayat, boş bir satıh uzerinde kaymak değildir. İnsanın, kendi zevkini bulabilmesi icin dunya ile oynaması değildir. Hayat bircok guzel şeye başlamaktır, bilmektir, umit etmektir, sevmektir, hayran olmaktır; insanlık hayrına değer uretmektir.

Dinin korunması, insanın, yaratıcısına ait olmasının bir simgesidir. Mutlak Kudret’e intisabı tescil eden damgadır. Din duygusunu yitiren insan, nereye ait olduğu bilinmeyen markasız bir eşya konumundadır. Bu anlamda Kur’Ân’ın insana cağrısı kısaca şu şekilde ozetlenebilir:

Hakkı kucaklayarak ozunu dine ver, yuzunu O’na don. Allah’ın yaratışına ibretle bak. Dikkat et, Allah’ın yaratışının bir bedeli, o boşluğu dolduracak bir alternatifi yoktur. Bu gerceği eğip bukme. Zira bu kabiliyet zayi olduğunda hicbir beceri ile onu tamir edemezsin.

Kaynak : dini ilimler dergisi
__________________