Zamanın birinde İsrailoğullarından biri vardı, adam kendini ibadete vermişti. Coluk cocuk sahibiydi. Gunun birinde ailece ac kalırlar. Tamamen caresiz kaldığı icin yiyecek bir şeyler bulup getirsin diye karısını dışarıya gonderir.

Kadın bir tuccarın evine varır, coluk ******na yedirecek bir şeyler ister. Tuccar, kadına "olur, fakat once bana kendini teslim et" diye teklif eder. Kadın hic cevap vermeden cıkar, evine doner. Yavrularını "Anneciğim! Aclıktan oleceğiz, bize yiyecek bir şeyler ver" diye feryat eder durumda bulur.

Geri cıkarak tekrar tuccarın yanına varır, yavrularının acıklı durumunu anlatır. Tuccar "İstediğim olacak mı?" diye sorar. Kadın "Evet" der.

İkisi baş başa kalınca kadın oyle bir titremeye başlar ki, azaları yerlerinden cıkacak gibi olur. Tuccar "ne oluyor sana?" diye sorar. Kadın "Allah'tan korkuyorum" diye cevap verir.

Aldığı cevap uzerine kendine gelen adam "Sen şu sıkışık durumuna rağmen bu gunahtan dolayı Allah’tan korkuyorsun, oysa asıl benim korkmam gerekir" diyerek yapacağı işten vazgecer. İstediklerini vererek kadını gonderir. Kadın kucağındaki yiyecekler ile yavrularına doner. Cocukların sevinci sonsuzdur.

Bu sırada ulu Allah’tan tuccar hakkında Hz. Musa'ya (A.S.) vahiy gelir. Allah "Falan oğlu filana butun gunahlarını affettiğimi soyle" diye bildirir.

Bunun uzerine Hz. Musa (A.S.) tuccarı bulur, ona "Mutlaka Allah ile aranızda sır kalan bir hayır işlemiş olmalısın" der. O zaman tuccar kendisine yoksul kadınla arasında gecenleri anlatır. Hz. Musa (A.S.) " İşte bu yuzden Allah, gecmiş butun gunahlarını bağışladı" diyerek tuccara mujdeyi verir.
__________________