Eğlenen insanların yaklaşan hesapları
Umit Şimşek

Hesapları yaklaştı; ama insanlar hÂl gaflette, aldırmıyorlar.
Enbiy Sûresi, 21:1

BİR ŞOK verircesine, hayatımızın gercekleriyle bizi yuz yuze getiren Kur’Ân ifadelerinden birini de bu Âyette buluyoruz.

Âyet topyekûn bir hesaptan soz ediyor. Ve bu hesabın pek yakın olduğunu ve yaklaşmaya devam ettiğini bildiriyor.

Fakat insanlığın haline, kendi halimize bakıyoruz:

Umursayan yok.

Herkes gaflette, vurdumduymazlık icinde. Nereden gelip nereye gittiğini kimse duşunmuyor. Yarın ne olacağını bilen yok, ama bunu duşunen de yok.

Eğer onumuze bu dunya hayatı icinde elde edilebilecek buyuk bir hedef konsaydı, biz bunu ciddîye alırdık. Mesel dunyanın guzel bir koşesinde birkac donumluk arazisiyle birlikte bir saray vaad edilse ve bunun icin yıllar boyu calışmamız istense, bu fiyatı odemekte cimrilik gostermezdik. (Şu sıralarda ABD’de, “Kırk Yıl Sonra Nasıl Milyoner Olabilirsiniz?” başlıklı bir kitap satış rekorları kırıyor!) Oysa, oyle bir mulk, insanın eline, omrunun buyuk kısmını, ustelik en guzel cağlarını harcadıktan sonra gecer ve insan orada goz acıp kapayıncaya kadar gecen birkac yıl yaşadıktan sonra, kazandığı şeyi ardında bırakıp gider.

Bizim ciddîye almadığımız şey ise, Âlemlerin Rabbi tarafından vaad edilen ve hicbir zaman elden cıkmayacak olan, dunya buyukluğunde, belki ondan cok daha buyuk bir Cennet mulkudur. Dunyadaki hicbir hukumdar oyle bir mulke sahip olmamış; sahip olduğu daha kucuk dunya parcası uzerinde de fazla kalamamıştır. Oyle bir mulku kazanmak ne buyuk bahtiyarlık, fırsat ayağımıza gelmişken kacırmak ne buyuk felÂket olur!

Boyle bir odul, eğer kazanılacaksa burada kazanılacak, kaybedilecekse yine bu dunyada iken kaybedilecektir. Cunku bu kazanc veya kaybı belirleyecek olan, bu dunya hayatının hesabıdır. Ve hic kimsenin bu hesaplaşmadan kurtulması mumkun değildir.

Ne gariptir ki, insanlar, yegÂne sermayeleri olan omurlerini, bu hesaplaşmaya hazırlanmak yerine, onu unutturacak şeyler icad etmek icin harcıyorlar.

Her sene, bir yılı daha geride bıraktıklarında, sanki omurlerinden bir yıl eksilmemiş de ilÂve edilmiş gibi, vur patlasın cal oynasın eğleniyorlar.

Bir omrun hesabına hazırlanmayanlar, bir gaflet gecesinin hazırlığına haftalar oncesinden başlıyorlar.

Halkı Allah yolundan saptırmak icin servetler ortaya dokuluyor, yarışlar acılıyor. Kim daha cok saptırırsa, rating savaşlarının galibi ilÂn ediliyor.

Kitleler ise, kendilerini saptıranları sadece alkışlamakla kalmıyorlar; omur dakikalarını harcayarak elde ettikleri kazanclarıyla onları besliyorlar. Kacınılmaz bir hesaplaşma icin harcanması gereken omrun mahsulÂtı, hesabı kaybettirenlerin hesabına yatırılıyor—daha cok calışsınlar, daha cok saptırsınlar diye!

Kur’Ân’ın uyarıları ise, her devirden cok, bizim zamanımızı tasvir eder gibi:

“Hesapları yaklaştı; ama insanlar hÂl gaflette, aldırmıyorlar.”

Neyi kutluyor insanlar?

Omurlerinin tukenişini mi? Hesaplarının biraz daha yaklaşmış olmasını mı?

Aslında, zaman icindeki donum noktaları, bizi ciddî bir muhasebeye sevk etmesi gereken kilometre taşlarıdır. Bir gunun kapanışı, bir yılın sona erişi, doğum gunleri, mubarek gun ve geceler, yıldonumleri, bu bakımdan insanın eline cok iyi değerlendirilebilecek fırsatlar sunarlar.

Hesaba cekilmeden once kendi hayatlarını sorgulayabilenler, bu donum noktalarını kacırmak istemezler. Onlar, boyle muhasebe zamanlarında, omurlerinin artılarını ve eksilerini onlerine koyarak gercekci bir değerlendirme yapabilen, sonra bu değerlendirmenin ışığında kararlar alıp ellerinden geldiğince bu kararları uygulamaya calışan kimselerdir. Onlar, kendilerine omurlerinin gecmekte olduğunu hatırlatan kilometre taşlarının değerini de, kendi hayatlarının değerini de gercekten bilen insanlardır.

Gerci bu ara muhasebelerin hicbiri, onları birden bire mukemmel hale getirmez.

Ama her adımda, her donum noktasında, onlar biraz daha kusurlarını azaltmış, biraz daha iyilik kazanmış olarak olume yaklaşırlar.

Zaten insandan beklenen de tumuyle kusurlardan arınmak değil, iyiye doğru surekli bir gelişim icinde bulunmaktır.

Ama bunun icin, insanın once bu dunyada ne aradığını bilmesi gerekir.

Omurlerinin tukenişini gule oynaya kutlayanların en buyuk eksiği işte budur.
__________________