biraz uzun ama mutlaka sona kadar okumaya calışın

Tek ilah’tan başka kulluk edilecek başka bir ilah yoktur. O tek olan ilah da, şeriki olmayan yuce Allah’tır. Cunku ibadete layık olan, ancak O’dur.

Bu kelimenin gereği, Allah’ın (c.c.) dışındaki butun sahte ilahları reddetmektir.

Zira Allah (c.c.) dışındaki mabutların ilahlık iddiası batıldır. Cunku O’ndan başka bir şey ibadete (dua edilmeye, emir ve yasak koymaya, nizam tespit etmeye) layık değildir.

Uluhiyetin başkaları icin reddedilmesi, ilahlığı sadece ortağı olmayan Allah’a (c.c.) ait kılmayı ve O’nun yanında ikinci bir ilah edinmemeyi gerektirir.
alıntı
Allah (c.c.) şoyle buyuruyor:

“Allah’a ibadet edin ve O’na hicbir şeyi şirk (ortak) koşmayın...” (Nisa: 4/36)

“Kim tağutu inkar edip Allah’a iman ederse, muhakkak kopması mumkun olmayan sağlam bir kulpa (La İlahe İllallah’a) yapışmış olur. Allah işitendir, bilendir.” (Bakara: 2/256)

“... Biz her ummete, yalnız Allah’a kulluk etmeleri ve tağuttan da sakınmaları icin Rasul gonderdik.” (Nahl: 16/36)

Rasulullah (s.a.v.) şoyle buyuruyor:

“Kim La İlahe İllallah der ve Allah’tan başka tapınılanları reddederse malı ve kanı haram olur...” (Muslim, İman: 8.)

Butun rasullerin kavimlerini davet ettikleri soz şudur:

“... Ey kavmim! Allah’a kulluk edin. Sizin O’ndan başka ilahınız yoktur...” (A’raf: 7/59)

İbn-i Receb (Allah ona rahmet eylesin) şoyle demiştir:

“İlah; yuceliğiyle, aşk ve muhabbetiyle korku ve umidiyle kendisine guvenilen, tevekkul edilip dayanılarak kendisinden istenilen, kendisine dua ve yakarışta bulunulan, itaat edilip isyan edilmeyendir. Tum bunlar ancak aziz ve celil olan yuce Allah’a yaraşır.”

İşte bu sebeple; Rasulullah (s.a.v.) Kureyş muşriklerine:

“La ilahe illallah” deyiniz, dediğinde muşriklerin cevabı;

“İlahları tek bir ilah mı kıldı? Gercekten bu cok acaip bir şey” (Sa’d: 38/5) demek olmuştur.

Kelime-i Şehadet’in genel manası Allah’ın (c.c.) dışında ibadet edilenleri reddeder ve batıl kılar. Yani tağutu red ve Allah’a (c.c.) iman etmeyi gerektirir.

Tağutu reddetmek, Allah’ın (c.c.) emir ve yasağına ters duşen emirlerde bulunan kişi ve kurumları, hevayı ve şeytanı reddetmektir. “La ilahe illallah” ın manasıyla birlikte gereğini de yerine getirmek, ibadette Allah’ı (c.c.) birleyerek O’na benzer tutulanları terketmektir.

Kul, “La ilahe illallah” dediğinde; ibadette Allah’ı (c.c.) birlediğini, Allah’tan (c.c.) başkalarına, putlara, kabirlere, evliyalara ve salihlere ibadet etmenin batıl olduğunu ilan eder.

“La ilahe illallah” ın gereği, Allah’tan (c.c.) başka ibadete layık ilah olmadığını, yaratıcı, kudret sahibi ve her şeye kadir olanın Allah (c.c.) olduğunu kabul etmek, Allah’tan (c.c.) başka hic kimsenin hakimiyet hakkı olmadığına inanmaktır. Cunku hakimiyet yalnız Allah’a (c.c.) aittir. Kim, “La ilahe illallah” ı bu şekilde inanarak acıklarsa mutlak olarak tevhidin hakkını vermiş olur.

Allah’a (c.c.) yaklaşmak icin olulere kurban kesen, turbelere yardımda bulunan, kabirlerin etrafını tavaf eden ve adak adayanlar, Allah’ın (c.c.) yaratıcı ve her şeyin sahibi olduğuna inansalar bile, ilk Arap muşrikleri gibi Allah’a (c.c.) şirk koşmuş olurlar. Mekke muşrikleri, kabirlere ve putlara tapmadıklarını soyluyor fakat uygulamada aksini yapıyorlardı. Onlar yaratıcı ve rızık verici olduğuna inanmadıkları halde, sırf kendilerini Allah’a (c.c.) daha cok yaklaştırsınlar diye salih olduğuna inandıkları bazı kişilere ibadet ediyorlardı.

Hakimiyet, “La ilahe illallah”ın gercek manasının tamamını değil sadece bir cuzunu oluşturur. Cunku ibadette şirk koşan bir kimsenin, şeriatın hukmunu kabul etmesinin bir faydası yoktur. Şayet “La ilahe illallah” ın manası onların zannettiği gibi olsaydı, Rasulullah (s.a.v.) ile muşrikler arasında herhangi bir mucadele olmaz, onlar da Rasulullah’a (s.a.v.) bağlanırlardı.

Boyle bir durumda, Rasulullah (s.a.v.) onlara:

“Allah’ın varlığını ve her şeye kadir olduğunu tasdik edin. Hukuki, meselelerde şeriatın hukmune tabi olun” der ve onları ibadetlerinde serbest bırakırdı. O zaman Allah Rasulu’ne tabi olurlardı.

Bunlar, Arap lisanının ehli olan bir kavim oldukları icin “La ilahe illallah” ın putları tapmayı reddettiğini ve sadece lafzi bir mana taşımadığını anlıyorlardı. Bundan dolayıdır ki bu kelimeden nefret ederek uzaklaştılar ve şoyle dediler:

“... İlahları tek bir ilah mı kıldı? Şuphesiz bu cok acaip bir şey...” (Sa’d: 38/5)

Allah (c.c.) onları şoyle vasfediyor:

“Onlara “La ilahe illallah” denildiği zaman kibirlenirlerdi ve “mecnun bir şair icin ilahlarımızı mı terk edeceğiz.” derlerdi.” (Saffat: 37/35-36)

Onlar, “La ilahe illallah”ın Allah’ın (c.c.) dışında ibadet edilen her şeyi reddetmek, ibadette sadece Allah’ı (c.c.) birleme manasına geldiğini cok iyi biliyorlardı.

Şayet muşrikler “La ilahe illallah” dedikleri halde putlara ibadet etmeye devam etselerdi, kendi iclerinde celişkiye duşerek bundan rahatsız olurlardı.

Gunumuzde kabirlere ibadet edenler, bu şiddetli celişkiden hic rahatsız olmuyor, onlar “La ilahe illallah” demelerine rağmen bir cok ibadeti olulere yapmaya devam ediyorlar.

Ebu Cehil ve Ebu Leheb, bu kelimenin manasını gunumuzde kabirlere ibadet edenlerden cok daha iyi biliyorlardı. Onların bile eli kurudu!

Sonuc olarak:

Kim bu kelimeyi, manasını bilerek soyler, gereğiyle amel edip acık ve gizli şirkten kacınırsa, ibadeti tam bir itikatla yalnız Allah’a (c.c.) has kılıp bununla amel ederse, işte o gercek bir mumindir.

Kim “La ilahe illallah” deyip inanmadığı halde zahiren amel ederse, o da munafıktır. Kim bu kelimeyi diliyle soyler fakat onu bozacak amellerden birini işler ve Allah’a (c.c.) şirk koşarsa o da muşriktir.

“La ilahe illallah” kelimesinden kastedilen; manasını bilip bu mananın gerektirdiği şekilde Allah’a (c.c.) ibadet etmektir.

İbadet, muamelat ve butun meselelerde Allah’ın (c.c.) hukumlerini kabul edip, beşeri kanunları reddetmek, insan ve cin şeytanlarının revaca cıkardığı butun hurafeleri ve bidatleri ortadan kaldırmak bu kelimenin ameli gereklerindendir.

Allah (c.c.) şoyle buyuruyor:

“Yoksa onların dinden Allah’ın izin vermediği bir şeyi kendileri icin din gosteren ortakları mı vardır?” (Şura: 42/21)

“... Eğer siz onlara itaat ederseniz, muhakkak ki muşrikler olursunuz...” (En’am*: 6/121)

“... Onlar Allah’ı bırakıp hahamlarını, rahiplerini ve Meryemoğlu Mesih’i Rabler edindiler.” (Tevbe: 9/31)

Nebi (s.a.v.) bu ayeti kerimeyi okudu. Bunun uzerine Adiyy b. Hatem Rasulullah’a (s.a.v.) dedi ki:

“Muhakkak onlar, onlara ibadet etmiyorlar ki.

Rasulullah (s.a.v.):

“Onlar Allah’ın helal kıldığı bir şeyi haram, haram kıldığı bir şeyi helal kıldıkları zaman onlara itaat etmiyorlar mı?” dedi.

Adiyy b. Hatim: “Evet,” deyince,

Rasulullah (s.a.v.):

“İşte boylece onlara ibadet ediyorlar.” buyurdu. (Tirmizi, Tefsir: 10; Taberi: 14/210 (61632-61634); Suyuti, Durru’l-Mensur: 3/230; Beyhaki, Sunenu’l-Kubra.)

Şeyh Abdurrahman b. Hasan dedi ki:

“Allah’tan başkalarına itaat etmekle alimlerini rabler edindiler. Aynı olaylar bu ummetin icinde de vuku bulmaktadır. Bu ise en buyuk şirk olup, “La ilahe illallah” ın manasını ortadan kaldırır.”

Bu kelimeyi soyleyen bir kimsenin, beşeri kanunlarla muhakeme olmayı da reddetmesi gerekir. Cunku sadece Allah’ın kitabıyla hukmolunmak, onun dışında kalan beşeri sistemleri terketmek vaciptir.

Allah (c.c.) şoyle buyuruyor:

“... Eğer bir şeyde ihtilafa duşerseniz onu Allah’a ve Rasulu’ne goturun.” (Nisa: 4/59)

“Herhangi bir şey hakkında anlaşmazlığa duşerseniz, onun hakkında hukum vermek hakkı Allah’ındır. İşte benim Rabbim olan Allah O’dur...” (Şura: 26/10)

Allah (c.c.) kendi indirdiği şeriatle hukmetmeyenler hakkında kafir, fasık, zalim diye hukum vermiştir. Allah’ın (c.c.) indirdiğinin dışında hukum veren kişide iman yoktur.

“La ilahe illallah” muslumanların yaşamlarının her yonune hakim olması gereken bir hayat nizamıdır.

Bazılarının zannetikleri gibi, sadece manasını anlamadan gereğiyle amel etmeden, sabah ve akşam* virdlerinde bereket icin tekrar edilen bir soyleyişten ibaret değildir.

“La ilahe illallah”ın gereklerine bağlılık, Allahû Teala’nın isim ve sıfatlarına Allah (c.c.) ve Rasûlunun (s.a.v.) bildirdiği şekilde iman etmeyi gerektirir.

Allah (c.c.) şoyle buyuruyor:

“En guzel isimler Allah’ındır. O halde O’na bunlarla dua edin. Onun isimlerinde ilhad etmeyin. Onlar yapmakta olduklarının cezasını goreceklerdir.” (A’raf: 7/180)

Abdurrahman b. Hasan dedi ki:

“Arap dilinde ilhad kelimesinin manası, Allah Teala’nın isim ve sıfatları hakkında sapmaya meyletmek ve yalana yonelmektir.

Bilerek veya bilmeyerek birtakım tevillerle Allah’ın (c.c.) isim ve sıfatlarının hak olan manasını inkar etmek ve O’nu mahlukata benzetmektir.”

Her kim Allah’ın (c.c.) isim ve sıfatlarını bozar, tevil eder veya kabul etmez, Celil olan manalarına delalet eden manasını ortadan kaldırırsa, Cehmiyye, Mutezile, Eş’ariler gibi La ilahe illallah’ın delaletine muhalefet etmiş olur. Cunku ilah, isim ve sıfatlarıyla dua edilen ve vesile olunandır. Allah (c.c.) şoyle buyuruyor:

“... En guzel isimler Allah’ındır. Onunla O’na dua edin...” (A’raf: 7 /180)

İsim ve sıfatları olmayan nasıl ilah olur? Kendisine ne ile ve nasıl dua eder?" (Fethu’l-Mecid: 237-238)

İmam ibn-i Kayyım dedi ki;

“İnsanlar ahkam ayetlerinin tefsirinde ihtilafa duştuler. Fakat Allah’ın (c.c.) sıfatlarıyla ilgili ayet ve hadislerin herhangi birinde ihtilafa duşmediler, bilakis sahabe ve tabiin bu ayetlerin manasını anladılar ve gereğiyle amel ettiler.

Kur’an’da bulunan ahkam ayetlerinin manasını ilim ehlinden başkası anlayamaz, fakat sıfat ile ilgili ayetlerin manasını butun insanlar anlayabilirler. Bundan kastettiğim mananın kefiyetinin değil de aslının anlaşılmasıdır.” (İbn Kayyım el-Cevziyye, Medaricu’s-salikin: 1/29-30.)

“Bu konu selim fıtrat ve semavi kitaplarla bilinen bir konudur. Kemal sıfatlarını yitiren ilah, mudebbir ve rab olamaz. Bilakis eksikliği sebebiyle kendisiyle alay edilir.

Hamd, ezelde ve ebedde celal ve kemal sıfatlara sahip olana aittir. Cunku hamd’e layık olan sadece O’dur. (Muhtasar Sevaiku’l-Mursele: 1/10.)

Allah’ın (c.c.) kemal sıfatlara sahip olduğuna ve butun noksan sıfatlardan ve mahlukata benzemekten uzak olduğuna mutlaka inanmak gerekir.” (İbn Kayyım el-Cevziyye, Medaricu’s-salikin: 1/26.)
__________________