Peygamber Efendimiz’in babası Hazret-i AbdullÂh, izdivÂcından kısa bir muddet sonra Kureyş’in bir ticÂret kervanıyla Şam’a gitmişti. TicÂretini bitirip donerken yolda hastalandı. Medîne’ye gelince arkadaşlarına:

“–Ben burada dayılarım NeccÂroğulları’nın yanında biraz kalayım.” dedi ve bir ay orada kaldı.

Dayılarının butun gayretine rağmen iyileşemedi ve orada vefÂt etti. Medîne’ye defnedildi. Hazret-i AbdullÂh vefÂt ettiği zaman 25 yaşında idi.[1]

Hazret-i Âmine, kocası Hazret-i AbdullÂh’ın vefat haberini alınca uzuntusunden gunlerce gozyaşı doktu, onun gibi birinin bulunamayacağını, herkes tarafından cok sevildiğini, cok comert ve merhametli olduğunu ifÂde eden mersiyeler soyledi.[2]




[1] Bkz. İbn-i Sa’d, I, 99.

[2] Bkz. İbn-i Sa’d, I, 100.


Osman Nûri Topbaş


__________________