KUFR BAHSI
Kotuluklerin en kotusu,Allahu teÂlÂya inanmamak, ateist olmakdır.
Inanılması lÂzım olan seye inanmamak kufr olur. Muhammed
aleyhisselÂma inanmamak kufr olur. Muhammed aleyhisselÂmın,
Allahu teÂl katından getirip bildirdigi seylerin hepsine
kalb ile inanıp, dil ile de ikrÂr etmege, soylemege,
(ÎMÂN)
denir. Soylemege mÂni’ bulundugu zemÂn, soylememek afv
olur. ÎmÂn hÂsıl olmak icin, islÂmiyyetin kufr alÂmeti dedigi seyleri
soylemekden ve kullanmakdan sakınmak da lÂzımdır. IslÂmiyyetin
ahkÂmından, ya’nî islÂmiyyetin emr ve yasaklarından
birini hafîf gormek, Kur’Ân-ı kerîm ile, melek ile, Peygamberlerden
biri ile “aleyhimussalevÂtu vetteslîmÂt” alay etmek, kufr
alÂmetlerindendir. InkÂr etmek, ya’nî isitdikden sonra inanmamak,
tasdîk etmemek demekdir. Subhe etmek de inkÂr olur.
Kufr uc nev’dir: Cehlî, Cuhûdî
ve hukmî.
I- Isitmedigi, dusunmedigi icin kÂfir olanların kufru
(Kufr-i
cehl&#238dir. Cehl de iki durludur: Birincisi basitdir. Boyle kimse, cÂhil
oldugunu bilir. Bunlarda yanlıs i’tikÂd olmaz. Hayvan gibidirler.
Cunki, insanı hayvandan ayıran, ilm ve idrÂkdir. Bunlar, hayvandan
da asagıdırlar. Cunki, hayvanlar, yaratıldıkları seyde ileridirler.
Cehlin ikincisi, (Cehl-i murekkeb)dir. Yanlıs, sapık i’tikÂddır.
Yunan felsefecilerinin ve muslimÂnlardan yetmisiki bid’at fırkasının
acıkca bildirilmis olanlara uymıyan i’tikÂdları boyledir.
Bu cehÂlet, birincisinden dah fenÂdır. IlÂcı bilinmiyen bir hastalıkdır.
II- Kufr-i cuhûdîye, kufr-i inÂdî de denir. Bilerek, inÂd ede-

– 155 –
rek kÂfir olmakdır. Kibrden, mevki’ sÂhibi olmayı sevmekden
vey ayblanmakdan korkmak sebebi ile hÂsıl olur. Firavn ve
yoldaslarının, Bizans kralı Herakliyûsun kufrleri boyledir.
III- Kufrun ucuncu nev’i,
(Kufr-i hukm&#238dir. IslÂmiyyetin
îmÂnsızlık alÂmeti dedigi sozleri soyliyen ve isleri yapan, kalbinde
tasdîk olsa da ve inandıgını soylese de kÂfir olur. IslÂmiyyetin
tahkîrini emr etdigi seyi ta’zîm, ta’zîmini emr etdigi seyi
tahkîr kufrdur.
1– Allahu teÂlÂ, Arsdan vey gokden bize bakıyor demek
kufrdur.
2– Sen bana zulmetdigin gibi,Allahu teÂl da sana zulmediyor
demek kufrdur.
3– FilÂn muslimÂn benim gozumde yehûdî gibidir demek
kufrdur.
4– Yalan bir soze, Allahu teÂl biliyor ki dogrudur demek
kufrdur.
5– Melekleri kucultucu seyler soylemek kufrdur.
6– Kur’Ân-ı kerîmi, hatt bir harfini kucultucu soz soylemek,
bir harfine inanmamak kufrdur.
7– Calgı calarak Kur’Ân-ı kerîm okumak kufrdur.
8– Hakîkî olan TevrÂt ve Incîle inanmamak, bunları kotulemek
kufrdur. [Simdi, hakîkî TevrÂt ve Incîl yokdur.]
9– Kur’Ân-ı kerîmi sÂz olan harflerle okuyup, Kur’Ân budur
demek kufr olur.
10– Peygamberleri kucultucu seyler soylemek kufrdur.
11– Kur’Ân-ı kerîmde ismleri bildirilen yirmibes Peygamberden
“aleyhimussalevÂtu vetteslîmÂt” birine inanmamak kufrdur.
12– Cok iyilik yapan birisi icin, Peygamberden dah iyidir
demek kufr olur.
13– Peygamberler muhtÂc idi demek kufr olur. Cunki, onların
fakîrlikleri kendi istekleri ile idi.
14– Birisi, Peygamber oldugunu soylese, buna inananlar da
kÂfir olur.
15– Âhıretde olacak seylerle alay etmek kufr olur.
16– Kabrdeki ve kıyÂmetdeki azÂblara [akla, fenne uygun
– 156 –
degildir diyerek] inanmamak kufrdur.
17– Cennetde Allahu teÂlÂyı gormege inanmamak, ben
Cenneti istemem, Allahu teÂlÂyı isterim demek kufr olur.
18– IslÂmiyyete inanmamak alÂmeti olan sozler, fen bilgileri,
din bilgilerinden dah hayrlıdır demek kufrdur.
19– NamÂz kılsam da, kılmasam da berÂberdir demek kufrdur.
20– ZekÂt vermem demek kufrdur.
21– FÂiz halÂl olsaydı demek kufrdur.
22– Zulm halÂl olsaydı demek kufrdur.
23– HarÂmdan olan malı fakîre verip, sevÂb beklemek, fakîr,
verilen paranın harÂm oldugunu bilerek, verene hayr duÂ
etmek kufrdur.
24– ImÂm-ı a’zam Ebû Hanîfenin kıyÂsı hak degildir demek
kufrdur. VehhÂbîler, bunun icin, kÂfir oluyor.
25– Meshûr sunnetlerden birini begenmemek kufrdur.
26–
“Kabrim ile minberim arası, [Ravda-i mutahhara] Cennet
bagcelerinden bir bagcedir” hadîs-i serîfini isitince, ben
minber, hasır ve kabrden baska birsey gormiyorum demek kufr
olur.
27– IslÂm bilgilerine inanmamak, bunları ve din Âlimlerini
asagılamak da kufr olur.
28– KÂfir olmagı isteyen kimse, buna niyyet etdigi anda kÂfir
olur.
29– Baskasının kÂfir olmasını istiyen kimse, kufru begendigi
icin istiyorsa kÂfir olur.
30– Kufre sebeb oldugunu bilerek ve arzûsu ile kufr kelimelerini
soyliyen kÂfir olur. Bilmiyerek soyliyorsa, Âlimlerin coguna
gore yine kÂfir olur.
31– Kufre sebeb olan bir isi bilerek yapmak kufr olur. Bilmiyerek
yapınca da kufr olur diyen Âlimler cokdur.
32– Beline, zunnÂr denilen papaz kusagını baglamak ve kufre
mahsûs birsey giymek kufr olur. TuccÂrın dÂr-ulharbde de
kullanması kufr olur. Bunları mizÂh icin, baskalarını guldurmek
icin, saka icin kullanmak da kufre sebeb olur.
33– KÂfirlerin bayram gunlerinde, o gune mahsûs seylerini,

– 157 –
onlar gibi kullanmak, bunları kÂfire hediyye etmek kufr olur.
34– Akllı, bilgili, edebiyyatcı oldugunu gostermek icin veyÂ
yanındakileri hayrete dusurmek, guldurmek, sevindirmek veyÂ
alay etmek icin soylenen sozlerde (kufr-i hukm&#238den korkulur.
Gadab, kızgınlık ve hırs ile soylenen sozler de boyledir.
35– Gıybet eden kimse, ben gıybet etmedim, onda bulunan
seyi soyledim derse, boyle soylemek kufr olur.
36– Cocuk iken nikÂh edilmis kız, Âkıl ve bÂlig oldugu zemÂn,
îmÂnı, islÂmı bilmese, sorulunca anlatamasa, zevcinden
bos olur, kendisi murted olur. Erkek de boyledir.
37– Bir mu’mini [haksız olarak], olduren vey oldurulmesini
emr eden kimseye, iyi yapdın diyen kÂfir olur.
38– Katli vÂcib olmıyan kimse icin, oldurulmesi lÂzımdır demek
kufr olur.
39– Bir kimseyi haksız olarak doven vey olduren zÂlime, iyi
yapdın, bunu hak etmisdi demek kufr olur.
40– Yalan olarak, Allahu teÂl biliyor ki, seni cocugumdan
cok seviyorum demek kufr olur.
41– Mevki’ sÂhibi bir muslimÂn aksırınca, buna
(Yerhamukallah)
diyen kimseye, buyuklere karsı boyle soylenmez demek
kufr olur.
42– Vazîfe olduguna inanmıyarak, hafîf gorerek nemÂz kılmamak,
oruc tutmamak, zekÂt vermemek, kufr olur.
43– Allahın rahmetinden ummîdini kesmek kufr olur.
44– Kendisi harÂm olmayıp, sonradan hÂsıl olan bir sebebden
dolayı harÂm olan mala, paraya
(harÂm-ı li gayrih&#238 denir.
Calınan ve harÂm yollardan gelen mal boyledir. Bunlara halÂl
demek kufr olmaz. Les, domuz, serÂb gibi, kendileri harÂm
olan seylere (harÂm-ı li aynih&#238 denir. Bunlara halÂl demek kufr
olur.
45– HarÂm oldukları, kesin olarak bilinen butun gunÂhlara
halÂl demek de, kufr olur.
46– EzÂn, cÂmi’, fıkh kitÂbları gibi islÂmiyyetin kıymet verdigi
seyleri asagılamak, kufr olur.
47– Abdestsiz oldugunu bildigi hÂlde nemÂz kılmak kufr
olur.

– 158 –
48– Bildigi hÂlde, kıbleden baska tarafa nemÂz kılmak kufr
olur. NamÂzı kıbleye karsı kılmak lÂzım degildir diyen, kÂfir
olur.
49– Bir muslimÂnı kotulemek icin kÂfir demek kufr olmaz.
KÂfir olmasını istiyerek soylemek kufr olur.
50– GunÂh olduguna ehemmiyyet vermeden gunÂh islemek
kufr olur.
51– IbÂdet yapmanın lÂzım olduguna ve gunÂhdan sakınmanın
lÂzım olduguna inanmamak kufr olur.
52– Toplanan vergiler sultÂnın mulku olduguna inanmak
kufr olur.
53– KÂfirlerin dîni Âyinlerini begenmek, zarûret yok iken
zunnar kusanmak ve kufr alÂmetlerini kullanmak ve bunlara
muhabbet edip, el kavusdurmak kufr olur.
54– RızÂsı ile, filÂn sey, filÂn kimsededir, yÂhud yokdur, kÂfir
olayım, yehûdî olayım diye yemîn eylemis olsa, o sey, o kimsede
olsun vey olmasın, o kimse kendi rızÂsı ile kufre varmısdır.
55– ZinÂ, livÂta, fÂiz, yalan gibi her dinde harÂm olan birsey
icin, halÂl olsaydı da, ben dahî isleseydim diye temennî etmek
kufrdur.
56– Peygamberlere “aleyhimussalevÂtu vetteslîmÂt” inandım,
ammÂ, Âdem aleyhisselÂm Peygamber midir, bilmiyorum
demek kufrdur.
57– Muhammed aleyhisselÂmın Âhır zemÂn Peygamberi oldugunu
bilmiyen, kÂfir olur.
58– Bir kimse, Peygamberlerin dedigi dogru ise, biz kurtulduk
dese, kÂfir olur. [Bu sozu subhe yolu ile soyledi ise kÂfir
olur.]
59– Bir kimseye, gel nemÂz kıl deseler, o da, kılmam dese,
kÂfir olur. Amm murÂdı, senin sozunle kılmam, Allahu teÂlÂnın
emri ile kılarım dese kÂfir olmaz.
60– Bir kimseye, sakalını bir tutamdan kısa yapma vey bir
tutamdan fazlasını kes, tırnaklarını kes, zîrÂ, Resûlullahın “sallallahu
teÂl aleyhi ve sellem” sunnetidir deseler, o da kesmem
dese, kÂfir olur. SÂir sunnetler de boyledir. (Senin sozunle islemem,
amm Resûlullahın sunneti oldugu icin islerim demek
kufr olmaz. InkÂr maksadı ile olursa kufr olur.)
– 159 –
61– Bir kimse bıyıklarını kırkdıkda, yanındaki, birseye yaramadı,
dese, o diyenin kufrunden korkulur. [Bıyıkları kısaltmak
sunnetdir. Sunneti hafîf gormus olur.]
62– Bir kimse, -basdan ayaga- harîr (ipek) giyinse, baska birisi
bu hÂline, mubÂrek olsun dese, kufrunden korkulur.
63– Bir kimse, kıbleye karsı ayagını uzatıp yatmak vey kıbleye
karsı tukurmek vey kıbleye karsı bevl etmek gibi bir mekrûhu
islese, o kimseye bu yapdıkların mekrûhdur, isleme deseler,
o da, her gunÂhımız bu kadar olsa, dese, kufrunden korkulur.
Ya’nî mekrûhu onemsiz birsey saydıgı icin.
64– Bir kimsenin hizmetkÂrı, kapıdan iceri girse, efendisine
selÂm verse, efendisinin yanında bulunan bir kimse de, sus,
efendisine selÂmvermek olurmu dese, o diyen kimse kÂfir olur.
Amm murÂdı, muÂseret ÂdÂbı ogretmek ise, selÂmı kalben
vermek gerekdi, demek ise, kufr olmaz.
65– ÎmÂn artar, azalır demek kufrdur. Amm kemÂl, yakîn
i’tibÂriyle olursa kufr olmaz.
66– Kıble ikidir, biri KÂ’be, biri Kudus dese kufrdur. Simdiki
hÂlde ikidir demek kufrdur. Amm Beyt-i Mukaddes kıble
idi, sonra KÂ’be kıble oldu dese kufr olmaz.
67– Bir kimse bir islÂm Âlimine sebebsiz bugz etse, sogse, o
kimsenin kufrunden korkulur.
68– Bir kimse, taÂm yirken konusmamak, mecûsîlerin iyi
Âdetlerindendir, dese, yÂhud Âdetli ve lohusa hÂlinde, hanımı
ile yatmamak mecûsîlerin iyi seylerindendir dese, kÂfir olur, demislerdir.
69– Bir kimseye sen, mu’min misin deseler, o da insÂallah
dese, te’vîl edemese kufrdur.
70– Bir kimse, evlÂdı olen kimseye, Allahu teÂlÂya senin oglun
gerek idi, dese, kÂfir olur, demislerdir.
71– Bir kadın beline bir kara ip baglasa, bu nedir deseler,
zunnÂrdır dese, kÂfir olur.
72– Bir kimse, harÂm taÂm yidikde, Bismillah dese kÂfir
olur. HarÂm-ı li-aynihî icin, ya’nî les, serÂb gibi harÂmlar icin
boyledir. Kendisi harÂm olmıyan, harÂm-ı li-gayrihî icin boyle
degildir. Gasb edilmis malı yidikde besmele cekmek kufr olmaz.
Malın kendisi harÂm degil, gasb edilmesi harÂmdır.
– 160 –
73– Bir kimsenin kufrune rÂzı olmak kufrdur. Bir kisiye
beddu ederek, Allahu teÂl senin cÂnını kufr ile alsın dese kÂfir
olmasında Âlimler ihtilÂf etdiler. Kufrune rız kufrdur. AmmÂ,
zulm ve fıskından oturu -azÂbı dÂim ve siddetli olsun- diye
rız ise kufr degildir.
74– Bir kimse, -Allahu teÂl bilir- filÂn isi islemedim dese,
hÂlbuki o isi isledigini bilse, kÂfir olur. Hak teÂlÂya cehl isnÂd
etmis olur.
75– Bir kimse bir kadını sÂhidsiz nikÂh etse, o kimse ve kadın,
Allahu teÂl ve Peygamber sÂhidimizdir deseler, her ikisi
kÂfir olur. Zîr Peygamberimiz “sallallahu teÂl aleyhi ve sellem”
diri iken gaybı bilmezdi. Gaybı bilirdi demek kufr olur.
[Gaybı, Allahu teÂl bilir ve Onun bildirdikleri bilir.]
76– Ben calınanları ve gayb olanları bilirim dese, soyliyen ve
inanan kÂfir olur. Bana cin haber veriyor dese, yine kÂfir olur.
Peygamberler ve cinnîler dahî gaybı bilmez. [Gaybı, Allahu
teÂl ve Onun bildirdikleri bilir.]
77– Bir kimse, Allahu teÂlÂya yemîn etmek istese, baska bir
kimse de, ben senin, Allahu teÂlÂya yemînini istemem, talÂka
ve serefe, nÂmûsa yemînini dilerim dese kÂfir olur, demislerdir.
78– Bir kimse, sevmedigi bir kisiye, senin dîdÂrın [yuzun,
cehren] bana can alıcı gibidir, dese, kÂfir olur, demislerdir. ZîrÂ
can alıcı melek [AzrÂîl aleyhisselÂm] buyuk melekdir.
79– Bir kimse nemÂz kılmamak hos isdir dese, kÂfir olur. Bir
kimse, bir kisiye, gel nemÂz kıl dese, o da bana nemÂz kılmak
zor isdir dese, kÂfir olur, demislerdir.
80– Bir kimse, Allahu teÂlÂ, gokde benim sÂhidimdir dese,
kÂfir olur. Zîr Allahu teÂlÂya mekÂn isnÂd etmis olur. Allahu
teÂl mekÂndan munezzehdir.
81– Allah baba diyen kÂfir olur.
82– Bir kimse, Resûlullah “sallallahu aleyhi ve sellem” yemek
yidikden sonra, mubÂrek parmagını yalardı dese, bir baskası,
bu is terbiyesizlikdir dese, kÂfir olur.
83– Bir kimse Peygamber “aleyhissalÂtu vesselÂm” siyÂh idi
dese kÂfir olur. [SiyÂh kopekleri arab, arab diye cagırmak, hamam
bocegine kara Fatma demek yaygın hÂldedir. Sakınmak
lÂzımdır.]
– 161 –
NamÂz KitÂbı – F:11
84– Rızk Allahu teÂlÂdandır. LÂkin kuldan da hareket gerekir
dese, bu soz sirkdir. Zîr kulun hareketi de Allahu teÂlÂdandır.
85– Bir kimse, nasrÂnî olmak, yehûdî olmakdan, Amerikan
kÂfiri olmak, komunist olmakdan hayrlıdır dese, kÂfir olur. Yehûdî,
nasrÂnîden, komunist hıristiyandan serlidir demelidir.
86– KÂfir olmak, hıyÂnet etmekden yegdir dese, kÂfir olur.
87– Ilm meclisinde ne isim var, yÂhud Âlimlerin dedigini islemege
kim kÂdir olur dese vey fetvÂyı yere atsa ve din adamlarının
sozu neye yarar dese, kÂfir olur.
88– Bir kimse, kufr soylese, bir kisi dahî gulse, gulen dahî
kÂfir olur. Gulmesi zarûrî olursa, kufr degildir.
89– Bir kimse, mesÂyıhın ervÂhı hep hÂzırdır, bilirler dese
kÂfir olur. HÂzır olur dese kufr olmaz. [EvliyÂnın rûhları, Allahu
teÂl gibi hÂzır ve nÂzır olamazlar. Anıldıkları yerde hÂzır
olurlar. Anılmadan evvel orada yok idiler.]
90– IslÂmiyyeti bilmem vey istemem dese, kÂfir olur.
91– Bir kimse, Âdem aleyhisselÂm bugday yimese idi, biz sakî
olmazdık dese, kÂfir olur. Amm biz dunyÂda olmazdık dese,
kufrunde ihtilÂf etmislerdir.
92– Âdem aleyhisselÂm bez dokurdu dese, birisi dahî, oyle
ise biz cuhacı oglanları imisiz dese, kÂfir olur.
93– Bir kisi, kucuk gunÂh islese, birisi ona tevbe et dese, o
dahî, ne isledim ki tevbe edeyim dese, kÂfir olur.
94– Biri digerine, gel islÂm Âlimine gidelim vey fıkh, ilmihÂl
kitÂbından okuyup ogrenelim dese, o dahî, ben ilmi ne yapayım
dese kÂfir olur. Zîr ilmi istihfÂfdır [kucuk gormek, hafîfe almakdır].
95– Tefsîr ve fıkh kitÂblarına hakÂret eden, bunları begenmiyen,
kotuliyen kimse kÂfir olur.
96– Bir kimseye, kimin zurriyyetindensin, kimin milletindensin,
i’tikÂdda mezhebin imÂmı kimdir, amelde mezhebin
imÂmı kimdir diye suÂl etseler, bilmese, kÂfir olur.
97– Kat’i harÂma halÂl diyen kÂfir olur. [Tutune harÂm demek
tehlukelidir.]
98– Butun dinlerde harÂm olan, halÂl edilmesi hikmete mu-
– 162 –
hÂlif olan birseyin halÂl olmasını arzû etmek kufrdur. ZinÂ, livÂta,
karnı doydukdan sonra yimek, fÂiz alıp-vermek gibi. SerÂbın
halÂl olmasını temennî kufr degildir. Cunki, her dinde harÂm
degildi.
99– Kur’Ân-ı azîm-ûs-sÂnı, lÂf ve latîfe arasında isti’mÂl etmek
[kullanmak] kufrdur.
100– Yahya adlı kimseye,
(YÂ Yahya! huz-il-kitÂbe) dese
kÂfir olur. Kur’Ân-ı kerîm ile alay etmis olur. Calgı, oyun, sarkı
arasında Kur’Ân-ı kerîm okumak da boyledir.
101– Simdi geldim BismillÂhi dese, ÂfÂtdır. Birseyi cok gorse

(MÂhalakallah)
dese, ma’nÂsını bilmese kÂfir olur.
102– Bir kimse, simdi sana sovmem, sovmenin adını gunÂh
koymuslar dese, ÂfÂtdır.
103– Bir kimse, CebrÂîl buzagısı gibi cırılcıplak olmussun
dese, ÂfÂtdır, melekle alay etmekdir.
104– Oglumun bası icin vey basım icin kelimelerine, yemîn
billahi atf etse, meselÂ, vallahî oglumun bası icin dese, kufr olmasından
korkulur.
105– Kur’Ân-ı kerîmi, mevlidi ve ilÂhîleri calgı calarken okumak
vey calgı aletleri ile okumak kufrdur.
106– Kur’Ân-ı kerîmi, mevlidi, ilÂhîleri, salevÂt-ı serîfeleri
fısk meclislerinde hurmet ile okumak harÂm olur. Eglence, keyf
icin okumak kufr olur.
107– Sunnet uzere okunan EzÂn-ı Muhammedîyi dinlemeyip,
kıymet vermezse hemen kÂfir olur.
108– Kur’Ân-ı kerîme kendi aklı ile ma’n veren kÂfir olur.
109– Kur’Ân-ı kerîmde ve hadîs-i serîflerde acıkca bildirilmis
olan ve muctehid imÂmların sozbirligi ile bildirdikleri ve muslimÂnlar
arasına yayılmıs îmÂn bilgilerine uygun inanmıyan kÂfir
olur. Kufrun bu durlusune (IlhÂd), boyle inananlara (Mulhid)
denir.
110– KÂfire saygı ile selÂm veren, kÂfir olur.
111– KÂfire saygı bildiren bir soz soylemek, mesel ustÂdım
demek kufr olur.
112– Baskasının kufrune rÂzı olan kÂfir olur.
113– Kur’Ân-ı kerîm bulunan bantlar ve plÂklar, mushÂf-ı se-
– 163 –
rîf gibi kıymetlidirler. Bunlara da saygısızlık yapmak kufr olur.
114– Cin ile tanısan falcılar ve yıldıznÂmeye bakıp ve sorulan
herseye cevÂb verenlere ve buyuculere gidip, soylediklerine,
yapdıklarına inanmak, ba’zan dogru cıksa bile, Allahu teÂlÂdan
baskasının herseyi bildigine ve her diledigini yapacagına inanmak
olup, kufr olur. [Fen bilgilerine inanmamak boyle degildir.]
115– Sunneti hafîf gorerek, ehemmiyyet vermiyerek terk etmek
kufr olur.
116– ZunnÂr denilen papaz kusagını baglamak ve putlara
ya’nî hac, salîb denilen dik kesilen iki cubuk ve heykellere ve
bunların resmlerine tapınmak, ta’zîm etmek ve ahkÂm-ı islÂmiyyeyi
bildiren din kitÂblarından birini tahkîr etmek, islÂm
Âlimlerinden birini istihzÂ, alay etmek ve kufre sebeb olan bir
soz soylemek ve yazmak ve ta’zîm etmemiz emr olunan bir seyi
tahkîr ve tahkîr etmemiz emr olunan bir seyi ta’zîm etmek
kufrdur.
117– Bir sÂhir [buyucu], sihr ile istedigini elbette yapar, sihr
muhakkak te’sîr eder diyen ve inanan kÂfir olur.
118– MuslimÂn, kendisine kÂfir diyene, efendim gibi kabûl
gosteren cevÂb verirse, o da kÂfir olur.
119– HarÂm oldugu bilinen belli bir mal ile cÂmi’ yapdırmak
ve sadaka vermek ve baska hayr yapdırmak ve bunlara karsılık
sevÂb beklemek kufrdur.
120– Bir kimse, elindeki kat’i harÂm olan maldan sadaka
verse, sevÂb umsa, alan fakîr, harÂmdan oldugunu bilerek, verene
Allah rÂzı olsun dese, veren de vey baska bir kimse de
Âmîn dese, hepsi kÂfir olur.
121– NikÂhı harÂm olan kadın ile evlenmege halÂl diyen kÂfir
olur.
122– MeyhÂnelerde, oyun yerlerinde, gunÂh islenen topluluklarda,
radyo ile ho-parlor ile Kur’Ân-ı kerîm ve mevlid dinliyerek
keyflenmek kufr olur.
123– Kur’Ân-ı kerîmi calgı calarak okumak kufrdur.
124– Kur’Ân-ı kerîmin radyoda ve ho-parlorde soylenen,
okunan tam benzerine de saygısızlık yapmak kufr olur.
125– Allahu teÂlÂdan baskasına her ne maksad ile olur ise
olsun, Yaratıcı demek kufrdur.
– 164 –
126– AbdulkÂdir yerine, Abdulkoydur demek, kasd ile olur
ise kufrdur. Abdul’azîz yerine Abduluzeyz, Muhammed yerine
Memo, Hasen yerine Hasso, IbrÂhîm yerine Ibo demek boyledir.
Bu ismleri, ayakkabı ve terliklere yazanların ve uzerlerine
basanların îmÂnlarının gitmesinden korkulur.
127– Abdestsiz oldugunu bilerek nemÂz kılmak ve sunnet
olan bir isi begenmemek kufrdur. Sunnete ehemmiyyet vermemek
kufrdur.
128– CÂhillerin, EvliyÂyı yaratıcı sanmalarından korkdugumuz
icin turbeleri yıkıyoruz sozu kufrdur.
129– Baskasının, hele kendi yavrusunun kÂfir olmasına sebeb
olan kÂfir olur.
130– ZinÂya, livÂtaya cÂiz demek kufrdur.
131– Nass ile [ya’nî Âyet ve hadîs ile] ve icmÂ’ ile bildirilmis
olan harÂma ehemmiyyet vermemek kufrdur.
132– Buyuk gunÂhlara devÂm etmek, ısrar etmek, kufre surukler.
NemÂza ehemmiyyet vermemek kufrdur.
133– Uzerinde yazı, hatt harf bulunan kÂgıdı, ortuyu, seccÂdeyi
yere koymak [hakÂret icin sermek vey kullanmak] kufr
olur.
134– Ebû Bekr-i Sıddîk ile Omer-ul-FÂrûkun “radıyallahu
teÂl anhum” hilÂfete hakları yok idi demek kufrdur.
135– Allahu teÂlÂdan ayrı olarak bir oluden birsey beklemek
kufr olur.
136– Tez veren dede demek cok cirkin ve kufre sebeb olur.
137– Meyyiti topraga gommek farz oldugu icin, bu farza
ehemmiyyet vermiyerek hizmetden kacanın, ilmi, fenni ileri surerek,
oluleri gommek gericilikdir, Buda, berehmen, komunist
kÂfirleri gibi oluleri yakmak dah iyidir diyenin îmÂnı gider,
murted olur.
138– Allahu teÂlÂnın Velîlerinden, olu vey diri birisini, dil
vey kalb ile inkÂr etmek kufrdur.
139– EvliyÂya ve ilmi ile Âmil olanlara dusmanlık kufrdur.
140– EvliyÂda ismet sıfatı vardır demek kufrdur. [Ismet sıfatı
yalnız Peygamberlerde bulunur.]
141– Ilmi bÂtından nasîbi olmıyanın îmÂnsız gitmesinden
– 165 –
korkulur. Bundan nasîb almanın en asagısı bu ilme inanmakdır.
142– Kur’Ân-ı kerîmi, din Âlimlerinden hicbirinin okumadıgı
seklde okumak, ma’nÂyı ve kelimeleri bozmasa bile, kufrdur.
143– Papasların ibÂdetlerine mahsûs seyi kullanmak kufrdur.
144– Herhangi bir hÂdisenin kendi kendine olduguna inanmak
ve hayvanların, tek hucrelilerden, yuksek yapılılara dogru,
birbirine ve nihÂyet insana dondugunu soylemek kufrdur.
145– NemÂzı bile bile kılmayıp, kaz etmegi dusunmiyen,
bunun icin azÂb cekeceginden korkmıyan kimse, hanefî mezhebinde
de kÂfirdir.
146– KÂfirlerin ibÂdetlerini, ibÂdet olarak yapmak, meselÂ
kiliselerinde caldıkları org gibi calgıları ve canları cÂmi’lerde
calmak ve islÂmiyyetin kÂfirlik alÂmeti saydıgı seyleri,zarûret
ve cebr olmadan kullanmak kufr olur.
147– EshÂb-ı kirÂma sovene mulhid denir. Mulhid kÂfir olmakdadır.
148– KÂfirlerin resmlerini yuksege asarak ta’zîm kufrdur.
149– Resmin, heykelin sÂhibinde ve salîbde [hacda] vey yıldız,
gunes, inek gibi herhangi bir seyde, ulûhiyyet sıfatı bulunduguna
inanarak, meselÂ, istedigini yaratır, her istedigini, yapar,
hastaya sif verir diyerek ta’zîm etmek kufr olur.
150– Hazret-i Âiseyi kazf eden [fÂhise diyen] ve babasının
sahÂbî olduguna inanmıyan kÂfir olur.
151– Îs aleyhisselÂmın gokden inecegi de zarûrî bilinmekdedir.
Buna inanmıyan kÂfir olur.
152– Kur’Ân-ı kerîmde ve hadîs serîfde Cennet ile mujdelenen
kimseye kÂfir demek, kufrdur.
153– Fennin, tecribenin dısında olan, fen ile ilgisi bulunmıyan
Âyet-i kerîmeleri, fen bilgisine uydurmaga kalkısmak, Selef-
i sÂlihînin tefsîrlerini degisdirmek, buyuk suc olur. Boyle
tefsîr ve terceme yapanlar kÂfir olur.
154– MuslimÂn denilen bir kız, Âkıl-bÂlig olunca muslimÂnlıgı
bilmez ise, milletsiz kÂfir olur. Erkek de boyledir.
155– MuslimÂn kadının, bası, kolları ve bacakları acık ola-
– 166 –
rak sokaga cıkması, erkeklere gostermesi harÂmdır, gunÂhdır.
Ehemmiyyet vermezse, aldırıs etmezse, îmÂnı gider, kÂfir olur.
156– Peygamberimizin bildirdigi farzlar ve harÂmlar da,
Kur’Ân-ı kerîmde acıkca bildirilen farzlar, harÂmlar gibi kıymetlidir.
Bunlara da inanmıyan, kabûl etmiyen dinden cıkar,
kÂfir olur.
157– Ruku’ tesbîhinde (Zı) ile (azîm) demek; Rabbîm buyukdur
demekdir. Eger ince (Ze) ile (azim) denilirse, (Rabbim
benim dusmanımdır) demek olur ve nemÂz bozulur, ma’na degisdigi
icin kufre de sebeb olur.
158– Kur’Ân-ı kerîmi tegannî ile okuyan hÂfıza, ne guzel
okudun diyen kimsenin îmÂnı gider, kÂfir olur. Dort mezhebde
de harÂm olan bir seye, guzel diyen kÂfir olur. Yoksa, sesi, sadÂsı,
Kur’Ân-ı kerîmi okuması guzel demek istiyen kÂfir olmaz.
159– Meleklerin ve Cinnin varlıgına inanmıyan kÂfir olur.
160– Kur’Ân-ı kerîmin Âyetlerine, kelimelerin acık, meshûr
ma’nÂları verilir. Bu ma’nÂları degisdirerek, bÂtınîlere (IsmÂ’îlilere)
uyanlar kÂfir olur.
161– Sihr yaparken, kufre sebeb olan kelime ve is olursa,
kufrdur.
162– MuslimÂna, (ey kÂfir) diyen [veyÂ, muslimÂna mason
diyen, komunist diyen], onu kÂfir i’tikÂd ederse, kendisi kÂfir
olur.
163– IbÂdetleri yapan kimse, îmÂnının bozulmasında subhe
eder ve gunÂhım cokdur, ibÂdetlerim beni kurtarmaz diye dusunurse,
îmÂnının kuvvetli oldugu anlasılır. ÎmÂnının devÂm
edeceginden subhe eden kÂfir olur.
164– Peygamberlerin sayısını soylemek, Peygamber olmıyanı
Peygamber yapmak vey Peygamberi Peygamber kabûl etmemek
olabilir. Bu ise kufrdur. Cunki, Peygamberlerden birini
kabûl etmemek, hicbirini kabûl etmemek demekdir.
Erkek vey kadın, bir muslimÂn, Âlimlerin sozbirligi ile
kufre sebeb olacagını bildirdikleri bir sozun vey isin kufre sebeb
oldugunu bilerek, amden [tehdid edilmeden, istekle] ciddî
olarak vey hezl, guldurmek icin soyler, yaparsa, ma’nÂsını
dusunmese dahî îmÂnı gider.
(Murted) olur. Buna (kufr-i inÂd&#238
denir. Kufr-i inÂdî ile murted olanın, evvelki ibÂdetlerinin
– 167 –
sevÂbları yok olur. Tevbe ederse, geri gelmezler. Zengin ise
tekrar hacca gitmesi lÂzım olur.Murted iken kılmıs oldugu, nemÂzları,
orucları, zekÂtları kaz etmez. Riddetden evvel yapmadıklarını
kaz eder.
Tevbe etmek icin, yalnız Kelime-i sehÂdet
soylemeleri kÂfî degildir. Kufre sebeb olan o seyden de tevbe
etmeleri lÂzımdır. [IslÂmiyyetden hangi kapıdan cıkmıs ise,
o kapıdan girmesi lÂzımdır.] Eger kufre sebeb olacagını bilmeyip
soyler, yaparsa vey kufre sebeb olacagı Âlimler arasında
ihtilÂflı olan bir sozu amden soylerse, îmÂnının gidecegi, nikÂhının
bozulacagı subhelidir. IhtiyÂtlı olarak, tecdîd-i îmÂn ve
nikÂh etmesi iyi olur. Bilmiyerek soylemege (Kufr-i cehl&#238 denir.
Bilmemesi ozr degil, buyuk gunÂhdır. Cunki, her muslimÂnın,
bilmesi lÂzım olan seyleri ogrenmesi farzdır. Kufre sebeb
olan sozu, hat ederek, yanılarak vey te’vîlli olarak soyliyenin
îmÂnı ve nikÂhı bozulmaz. Yalnız tevbe ve istigfÂr, ya’nî tecdîd-
i îmÂn etmesi iyi olur.
Bir kÂfir, bir kelime-i tevhîd soylemekle mu’min oldugu gibi,
bir mu’min de, bir soz soylemekle kÂfir olur.
Bir muslimÂnın bir sozunde vey bir isinde yuz ma’n olsa,
ya’nî yuz sey anlasılsa, bunlardan biri, o kimsenin îmÂnlı oldugunu
gosterse, doksandokuzu, kÂfir oldugunu gosterse, o kimsenin
muslimÂn oldugunu soylemek lÂzımdır. Ya’nî kufru gosteren
doksan dokuz ma’nÂya bakılmaz. ÎmÂnı gosteren bir
ma’nÂya bakılır. Bu sozu yanlıs anlamamalı. Bunun icin iki noktaya
dikkat etmeli. Birincisi, soz vey is sÂhibinin muslimÂn olması
lÂzımdır. Bir Fransız Kur’Ân-ı kerîmi ovse, bir Ingiliz, Allah
birdir dese, bunların muslimÂn oldugu soylenemez. Ikincisi,
bir sozun vey bir isin yuz ma’nÂsı olsa denildi. Yoksa, yuz sozden
vey yuz isden biri îmÂnı gosterse, doksandokuzu kufru bildirse,
bu kimseye muslimÂn denilecegi bildirilmedi.
— Her muslimÂn, sabÂh ve aksÂm, su îmÂn duÂsını okumalıdır:

“ALLAHUMME INNÎ E’ÛZU BIKE MIN EN USRIKE
BIKE SEY-EN VE ENE A’LEMU VE ESTAGFIRU-KE LIMÂ
LÂ-A’LEMU INNEKE ENTE ALLÂMUL-GUYÛB.”
“ALLAHUMME INNÎ URÎDU EN UCEDDIDEL ÎMÂ-
NE VENNIKÂHA TECDÎDEN BI-KAVLI LÂ ILÂHE ILLALLAH
MUHAMMEDUN RESÛLULLAH”
diyerek de
tevbe, tecdîd-i îmÂn ve nikÂh yapmalıdır.

– 168 –

__________________