HÂtem-i ZÂhid (k.s.)hazretleri Âsım İbn-i Yûsuf hazretlerinin yanına geldiğinde Âsım (kuddise sırruh) ona sordu:

-Ey HÂtem namaz kılmayı guzel becerebiliyor musun?

O da 'Evet'deyince, Âsım (k.s.):

-Peki, nasıl kılıyorsun? diye sordu. HÂtem-i ZÂhid hazretleri başladı anlatmaya:

-Namaz vakti yaklaştığında abdestimi sunnet uzere tazeliyorum ve namaz kılacağım yere dikiliyorum. TÂ ki her uzvum yerleşiyor.

Sonra KÂbe'yi iki kaşımın arasında, MakÂm-ı İbrahimi goğsumun hizasında, Allah TeÂlÂ'yı mekÂndan munezzeh (pÂk ve uzak) olduğu halde başımda hÂzır ve kalbimdeki her şeyi bilir halde goruyorum.

Sanki ayağım sırat koprusunun uzerinde; cennet sağımda, cehennem solumda, olum meleğini de arkamda hissediyorum ve kılacağım namazın son namazım olduğunu duşunuyorum.

Sonra ihsan ile (MevlÂ'yı gorur gibi) iftitah tekbirini tekbirini alıyorum, tefekkurle okuyorum, tevÂzû ile rukûa eğiliyorum, tazarrû ile secdeye kapanıyorum.

Sonra tamamıyla oturuyor, umitle teşehhutte bulunuyor ve sunnet uzere selÂm veriyorum.

Sonra da o namazı ihlÂsa teslim ediyor, korkuyla umit arasında kalkıyorum ve bu hÂl uzere sabra devam ediyorum.

Bunu duyan Âsam hazretleri:

-Ey HÂtem!Senin namazın boylemi? diye sordu. O da:

- Evet otuz senedir boyle namaz kılıyorum! deyince Âsım hazretleri ağlayarak şunları soyledi:

-Ben daha bu zamana kadar hic boyle bir namaz kılamadım!
__________________