Kurban bize neyi anlatıyor? Doc. Dr. Dilaver Selvi bu konuda Serhaber okuyucularına onemli acıklamalarda bulundu

Kurban denilince aklımıza bayram namazı, bayramlıklar, komşu ve akraba ziyaretleri, kurban kesmek, et dağıtmak mı geliyor yoksa Hz. İsmail meşrebiyle teslimiyet gosterip canı canana ulaştırmak mı?

Doc. Dr. Dilaver Selvi; Kurban'ın bize, Yuce Sevgili'ye vefayı anlattığını; canını Canan'a verenleri hatırlattığını. Hz. İbrahim'in (a.s) sadakatini, Hz. İsmail'in (a.s) aşkını gosterdiğini dile getirerek bunun İlahi aşk icin nelerin yapılabileceğini ispat ettiğini, isteyene yol actığını, gel dediğini cesaret verdiğini dile getiriyor.

Selvi sozlerine şoyle devam etti, "Kurban, yaklaşmak, bir şeyi Allah'a sunmak ve feda etmektir. Allah icin sunulan şey, mal, mulk olabileceği gibi, can, gonul, sevgi, selam ve bir hoş kelam da olabilir. Hepsi kulu Mevla'sına yaklaştırır, insanın kıymetini artırır, ona kulluk tadını tattırır.

Gercekte kurban olmak, edep uzere kulluk yaparak Allah icin olmak ve olmektir.

Aşıklara gore kurbandan kasıt, hayvanla birlikte icimizdeki hayvÂnî duyguları ve hevayı da kesmektir. Heva, nefsimizin ilahi olcuye ve rızaya uymayan butun arzularıdır. Yuce Allah, Kur'an'da malımızı ve canımızı birlikte istiyor. Sadece benim icin olun ve olun diyor. Karşılığında cenneti ve cemalini mujdeliyor. (Tovbe 9/111) Can gonul demektir. Demek Rabbimiz, sahibimiz, dostumuz Mevla'mız, gonlumuzu istiyor. Cunku O bizi seviyor, bize değer veriyor, şeref bahşetmek istiyor. Bu ne guzel davettir. Keşke bu davete "evet" desek ve Hz. İsmail meşrebiyle teslimiyet gosterip canımızı kurtarsak; yoksa boş yere yok olup gideceğiz! Allah korusun. Babası, Hz. İsmail'e (a.s),

"Oğlum, ruyamda seni boğazladığımı goruyorum (ruyada aldığım bu ilahi emir gereği seni boğazlayacağım), hele bir duşun, buna ne dersin?" diye sorunca, o, sevinc ve heyecanla kalbindeki aşkını dile getirerek,

"Babacığım, (Sevgili Rabbim beni istiyorsa, daha ne bekliyoruz), sana emredileni hemen yap; inşallah goreceksin sabredeceğim!" dedi. Ve gokteki meleklerin ağlaşması icinde baba oğlunu kesmek icin yere yatırdı. Yuce Allah, "Bana olan sadakat ve aşkınızı alem gordu, bu kadarı yeter, kalkın" dedi. Zaten boğaza calınan keskin bıcak, her hucresi ilahi aşka boyanmış o nurlu teni kesememişti. Yuce Allah onları kıyamete kadar yad-ı cemil ve selamla andı, anılmasını istedi. (Saffat 37/102-109). Bizden de selam olsun onlara.

Butun peygamberler ilahi aşk fedaileridir. Gercek akıl sahipleri de hakiki aşkı, edebi ve vefayı onlardan oğrenip yuce Dost'a canlarını ve mallarını kurban etmişler; iki dunyada sıddık, şehit ve salih unvanı alarak en buyuk rutbeye ve ihsana ulaşmışlardır. (Nisa 4/69).

Kurban olmak, Hakk'a feda olup heba olmaktan kurtulmaktır. Bu dunyada Allah icin yapılmayan her şey lanetlenmiştir; butun inkar ve isyanlar kalbe azaptır, yuce Dost'tan ayrılıktır, O'na karşı vefasızlık ve saygısızlıktır; masivada harcanan vakte ve nakde yazıktır. Keyfe kulluk, nimete karşı nankorluk, hakikate karşı korluktur.

Kendimize soralım: Ben kime feda, nerede heba oluyorum?

Canımızı ve malımızı heba olmaktan kurtarmanın tek yolu, Allah'ın habibi ve kıyamete kadar gelecek butun insanlığın tabibi Muhammed Mustafa Efendimize (s.a.v) uymaktır. Bunun icin ne yapılsa değer.

Malını ve canını can Ahmed'in eliyle Cenab-ı Hakk'a kurban edenlere ne mutlu.

Allah'ım, Habibin hurmetine bizleri de bu mutlu ve kutlu kullarının arasına kat.
__________________