Kara bulutlar dağıldı, Karadeniz'de guneş actı. Trabzon artık, ligin favorileri arasında, havası ise bambaşka. Taraftarın olağanustu ilgisi futbolcu ve yoneticilerin gozlerini parlatıyor, bir efsane Bolu'da kullerinden doğuyor. 15.7.2008 Havadan ayrı, karadan apayrı guzelliklerinden de bahsettim, o kentin insanının futbolu ne kadar cok sevdiğinden de... Elbetteki o halka futbolu sevdirenin Trabzonspor olduğundan da... Rahmetli Mehmet abi ve Ergun abi de ayrı bir sevdirdi hem bana hem servis arkadaşlarıma bu takımı. Onlar seviyorsa bir bildikleri vardır, biraz icine girelim işin dedik... Kimisi şans, kimisi şanssızlık sayılabilecek olayları gordum kısa sayılabilecek Trabzonspor maceramda. Gokdeniz ve Fatih’i Bordo-Mavili formayla izledim, Marcelinho gibi bir dunya yıldızının Trabzonspor gunlerine tanıklık ettim. Hayatımın sonuna kadar hayatımda kalmasını istediğim insanlar tanıdım, dostluklar yaşadım. Yeni dostlarımın cok uzulduğu, şanssızlık dediğim anlar da zaten onlar oldu. Tarih yazdığı periyoda yetişemedim ama hayal kırıklıklarını en yakından bilenlerdenim. Anılarımı yazacak değilim ama tek bildiğim bir an once Trabzonspor ile olmak istediğim. Cunku oyle sanıyorum ki, bircok insan gibi ama daha yakından bir tarihe tanıklık edeceğim... Buyuk aşama kaydedildi Erol abiyi kıskanıyorum, inşallah gunluk yazıyor ya da yaşadıklarının tamamını aklında tutuyordur... Ben sadece anlattıklarını duyup resimlere bakıyorum, heyecanlanıyorum. Dun gectiği bir fotoğrafla gecmişe gidiyor, etrafıma soruyorum; ‘Hatırlıyor musunuz, ne kadar zaman oldu?’ Cok uzaklara giden de var, doğru tarihi kestiren de. Ben ise net hatırlıyorum; mac sonu stadın cevresinin boşalmasını bekleyen Trabzonspor kafilesini de, yumurtayla karşılanan takımı da, kaptanına sataşanı da... Meydandaki parkta oturanların Avni Aker’deki kalabalıktan fazla olduğu, havanın-suyun Trabzonspor’dan cok konuşulduğu anları da... Oyuncuların şehre inmekten cekindiği, siyah camlı tanklarına rağmen tanınıp zor ilerledikleri gunlerdi. Asıl unutamadığım ise, asker! Tesisleri bekleyen, sevenin sevdiğine bir ‘arıza’ cıkarması olasılığına karşılık nobet tutan erler! Asker yine nobette ama... Ve askerler onceki gun yine nobetteydi... Bu kez adres Bolu’ydu konu ise Trabzonspor. Cok zaman gecmedi ama cok şey değişmişti. Jandarmalar bu kez sevenlerin sevdiğine aşırı sevgiden bir arıza cıkarmaması icin gelmişti. Kimisi kombine, kimisi forma alıyor, kimi de idmanlara koşuyor... Oyuncuların gozleri doluyor, yoneticilerin goğsu kabarıyor. Kısacası uyanış suruyor. Bunda, yonetimin buyuk fedakarlıklarla yaptığı transferlerin de, teknik heyetin planlı calışmasının da, oyuncuların tamamının ‘ac’ isimlerden oluşmasının da hatta muhalefetin bile yonetim icindeymiş gibi destek veriyor olmasının da payı var. Taraftar da verdiği destekle yelkenleri şişiriyor. Kısacası artık ruzgar Trabzon’dan esiyor, İstanbul’u da fazlasıyla etkisi altına alacağa benziyor... Serhat DEMİRTAŞ [email protected] __________________