Namaz İnsanı Kılar

Zaman puslu bir nehir gibi akıyor icinden. Kıyılarını bilmiyorsun. Nerede başladığını bilmiyorsun. Nerede bittiğini bilmiyorsun. Hangi yone aktığını bilmiyorsun nehrin. Sadece akıyor, sadece akıyor. Cağıltısını duyuyorsun sadece. Yatağına kırgın gibi; bazen taşıyor, bazen duruluyor, bazen cekiliyor. Kimse kenarında kalmıyor bu nehrin; seni de icine cekiyor, sevdiklerini goğsune alıyor, sevdalarını surukleyip uzak denizlere dokuyor.
İcine kıvrılıyor gibi zaman. Goğsune sokulup aşklarına dokunuyor, acılarını dokuyor. Aklında hesapları yarım bırakıyor, kalbinde yaralar acıyor, tenini dağlıyor. Husran icinde husran buyutuyor. HayÂl koprulerinin altından geciyor. Taştan hatıralarını okşuyor. Kıvrım kıvrım icinden akıyor. Sana dokunuyor zaman. Seninle tukeniyor.
İcinde kıvranıyor zaman. Seninle tukeniyor. Yağmur sularına hasret kumlar gibi kuruyor, eriyor. Bozuk saatlere aldanıyor. Şarkı sozlerine dolanıyor. HulyÂların goğsune kanıyor. Yalancı şafaklarla oyalanıyor. Akşamları gollerde dinleniyor. Oğle vakitleri koşturuyor. Şehirlerin telaşında eriyor. Anlamsız duvarlara golge olup sokuluyor. Duşen yaprakla sırdaş olup dertleniyor. İcinde ağlıyor zaman. İcinde kıvranıyor.
İşte sabah. LÂl dudaklı bir sevgili zaman. Alnından opuyor her şafak. Gozlerini actığın yerde buluyorsun kendini. İşte bir kez daha varsın. Var edilmişsin. Uykunun catlaklarından sızıyor gibi nehir. Elinden tutuyor; taze bir gune yolcu ediyor seni Sevgili. Kendini unuttuğun yerde yeniden hatırlanıyorsun. Kendini unutturduğun demde yeniden insan oluyorsun. Uyanıyorsun. Uyanıyorsun. Goz kapaklarını acmaktan fazlasını yapıyorsun.
Anla ki sen kendine ait değilsin. Bir goz kapağının ardında yitebilirsin. Gecenin koynunda sevdiklerinden kopabilirsin. Zaman nehri ayırabilir teni tenden, canı bedenden. Pek zayıfsın. Pek kolay inciniyorsun. Seni yaralayan ne cok şey var. Kanadı kırık kuşlar once senin kanadını kırıyor. Huznun icin bin bir bahane var. Ucurumlar once seni yutuyor; hep dağların ardına savruluyorsun. Kerem seni arıyor, aslı sana ozeniyor. Leyl colde seni arıyor; Mecnûn sana ağlıyor. Zaman seni senden alıyor. Surekli ucurumlar acıyor goğsune. Yangınlar sunuyor goğsune. Dağlar dağlardan uzaklaşıyor. Kalplerden kalplere coller buyuyor.
Elin bir şeye yetişmiyor; parmaklarının arasından dokuluyor an. Omrun sevdalarına yetmiyor; batan şeyleri sevmiyorsun, sevemiyorsun. Sabrın kıl kadar; gunu akşam edemiyor, akşamı sabaha yetiştirmiyor.
Vakit sabah. Gun seni bekliyor. Yuklerin ağırlaşacak. Belin bukulecek. Dunya seni cağırıyor. Omrun azalacak. Zaman tenini yoklayacak. Ruhun sıkılacak. Şimdi, şu halde, elini eline veren, guneşi sana gonderen, yağmurları alnına değdiren sonsuz kudret sahibine hÂlini arz etmeyecek misin? Şimdi şu halde, en ince dertlerini bilen, belli belirsiz fısıltılarını işiten, icinin de icini bilen sonsuz rahmet sahibinin huzuruna varıp icini dokmeyecek misin?
Bak seni bekliyor sevgilin. Yangınını ona sunsan, butun yangınlar soner, ayrılıklara yol bulunur. Gozlerini ona ac, bir de onunla yan. Alnına serinliğini dokundur. Yaralarını onun yanında kanat. Onunla ağla. Ağla ki goz yaşlarına tek tanık olsun. Sevdalarını onun başucuna topla. Aşklarını coğalt alnında. Ağla.
Kanayan kalbinden sızılar vursun yuzune. Ellerin sevgilinin yuzune koşsun. Dağ dağa kavuşsun. Coller collerde kurusun. Yuzler yuzlere baksın. Sular sularda boğulsun. Yuzun sevdiğinin yuzunde kalsın. Ağla. Ağla ki zaman sana kalsın. Zaman icinde kıvrım kıvrım yol olsun. Sonsuzluğa uzansın. Ağla..
Sevgiline koş. Gecenin ortusu dağılsın. Şafağın sacları cozulsun. Gonlunu ruzgÂr alsın. Butun kusmeler kusuşsun, yalnız kalsın. Kavga kavgaya tutuşsun; kalbinden vurulsun. Huzun huzne bolunsun; azalsın, sıfırlansın. Ağla. Ağla ki gurbet gurbeti gurbete gondersin. Ağla ki gozunun yaşı ırmağa karışsın.
İşte sabah. Zamanın nehri goğsune sokuluyor. Anlamını sende arıyor. Yuzunu yuzunun ayinesinde seyrediyor. Alnına Rabbin ışıklar dokunduruyor. İşte seccaden. Alnını opmeye geliyor. Secdeler seni ucurumlardan ucuruyor, Sevgili’nin diyarına taşıyor.
LÂl dudaklı bir sevgili yolunu gozluyor. Zaman seni sensiz kılıyor. Namaz seni sen kılıyor. Namaz insanı insan kılıyor. ''Namaz insanı kılıyor.''

senai demirci


__________________