Geleceğin fazîlet toplumunu inşÃ‚ etmek istiyorsak, bugunden evlÂtlarımızın, bilhassa da kız yavrularımızın mÂnevî bir terbiye ile yetiştirilmesine ehemmiyet vermemiz gerekmektedir. Zira denilmiştir ki;

“Bir yıl sonrasını duşunuyorsan tohum ek, on yıl sonrasını duşunuyorsan ağac dik; ama yuz yıl sonrasını duşunuyorsan insan yetiştir.”

İnsan da, “Ağac yaşken eğilir.” hakikati gereği, kucuk yaşlarda aldığı terbiye ile yetişir. Cunku bu yaşlarda alınan terbiye, Âdeta taşa yazılan yazı gibi kalıcı ve omurluk olur. Bu hususta gosterilecek en kucuk ihmallerin dahî, ileride buyuk pişmanlıklara donuşebileceği, asl unutulmamalıdır.

***
Cocuklara ve genclere gosterilecek şefkat ve merhamet, hayatı sadece bu dunyadan ibaretmiş gibi gorerek onların karınlarını doyurup guzel elbiseler giydirmek, nefislerini eğlendirmek, ten rahatlarını temin etmek değildir. BilÂkis asıl şefkat ve merhamet, onların ebedî istikbÂllerini bir azap faslı olmaktan kurtarıp sonsuz bir saÂdet baharı kılacak mÂnevî değerleri, gec kalmadan şahsiyetlerine kazandırmak ve oncelikle onların ruhlarını doyurmaktır. Bunun icin ciddiyetle emek sarf etmek ve fedakÂrlık gostermektir.

Lokman -aleyhisselÂm- buyurur:

“Ey oğlum! Kucukken edepli olursan, buyuduğunde faydasını gorursun!”

“Kucuk işleri umursamazlık etme! Cunku kucuk, yarın buyuğe donuşur.”

HÂssaten kız cocuklarımızı cok edepli yetiştirmemiz lÂzımdır. LÂkin gunumuzde goruyoruz ki bircok anne, “Kızım daha cok kucuk, hele bir hevesini alsın, sonra bırakır!” demek sûretiyle vucut hatlarını belli eden “tayt”lar giydirerek onları buyutuyorlar.

Fakat kucukken alışkanlık hÂline getirilen şeyler tiryakilik noktasına geldikten sonra kolay kolay bırakılamıyor. Bu kucuk kızlar buyuduklerinde kendilerine verilen telkinlere de kulak asmıyorlar. Boylece gonullerinde tesettur hassÂsiyeti kayboluyor. Rasûlullah -sallÂllÂhu aleyhi ve sellem- Efendimiz’in beyanıyla “giyinik cıplaklar” hÂline geliyorlar. (Bkz. Muslim, Cennet, 52)

Dolayısıyla bize İslÂm fıtratı uzere teslim edilen yavrularımızı kucuk yaşlardan itibaren tesettur terbiyesiyle buyutmemiz zaruridir.

***
Bir anne yureği ve kucağı, cocuk terbiyesinin yapıldığı muhteşem bir dershanedir. Zira kucuk yaştaki cocuğa soylenen her kelime, onun şahsiyet binasına konulan bir tuğla mesÂbesindedir. Şefkatin menbaı olan annelerden guzel bir terbiye alan yavrular, hayatları boyunca daha az hata yaparlar. Başarısızlık ve felÂketlere rağmen, sabır, metÂnet ve mukÂvemetlerini sonuna kadar muhafaza edebilen kimseler de daha cok sÂliha bir anne tarafından yetiştirilen kimselerdir.

Nitekim tarihe baktığımız zaman butun evliyÂullah ve FÂtihlerin, kitlelere ve cihÂna yon veren başarılı idÂrecilerin arkasında sÂliha bir annenin bulunduğunu gormekteyiz. Bu sebeple firÂset sahibi sÂliha anneler var oldukca, dunya daha huzurlu ve daha mes’ud hÂle gelir.

***
İsvec’in İstanbul sefirliğini yapan ve bu esnÂdaki tedkikleri ile Osmanlı muesseseleri hakkında yedi ciltlik bir eser yazan Mouradgea d’Ohsson’un İslÂm toplumu hakkındaki şu tespitleri ne kadar dikkat cekicidir:

“Milletin her tabakasında ana-baba ve akrabÂlar, cocuklarına ornek olup kucuk yaşlarından itibÂren onları hayır işlerine alıştırırlar. Hayır ve hasenÂt denilen ve insanın şahsiyetini yucelten bu fazîletler sÂyesinde, kişide bencillik, cimrilik ve tamahkÂrlık gibi menfî duygular korelir. Buna karşılık insanlara yardım hissi onların gonullerinde yerleşir. Bu sÂyede artık bu nevî hayır işleri muslumanlara hic ağır gelmemekte ve onları bu sahada diğer milletlerden cok ustun bir seviyeye yukseltmektedir.”

***
HÂllerde sirÂyet ozelliği vardır. Ustelik hÂllerdeki sirÂyet, sirÂyet eden hÂlin “musbet” veya “menfî” olmasına da bağlı değildir. Her hÂlukÂrda intikal gercekleşir. Rasûlullah -sallÂllÂhu aleyhi ve sellem- Efendimiz, bir hadîs-i şerîflerinde şoyle buyurmuşlardır:

“İyi arkadaşla kotu arkadaşın misÂli; misk taşıyanla koruk ceken insanlar gibidir. Misk sahibi ya sana kokusundan ikram eder veya sen ondan satın alırsın.

Koruk cekene gelince; o, ya senin elbiseni yakar, yahut da onun pis kokusu sana sirÂyet eder.” (BuhÂrî, Buyû, 38)

Halk ağzında darb-ı mesel hÂline gelen “Kor ile yatan şaşı kalkar.” ifÂdesi de, bu hakîkati beyan etmektedir.

***
CenÂb-ı Hak kadına ayrı, erkeğe ayrı husûsiyetler lûtfetmiştir. Bu vasıflar, her ikisinin de toplum icindeki vazifelerini lÂyıkıyla yapmalarına gore şekillenmiştir. LÂkin gunumuzde “kadının erkekleşmesi, erkeğin de kadınlaşması” toplumun cekirdeği mevkiinde olan Âilenin Âdeta erozyona uğramasının en muhim sebeplerinin başında gelmektedir.

HÂlbuki Rasûlullah -sallÂllÂhu aleyhi ve sellem- Efendimiz, kadınlaşan erkeklere ve erkekleşen kadınlara,[1] yine kadın gibi giyinen erkeğe ve erkek gibi giyinen kadına lÂnet etmiştir. (Bkz. Ebû DÂvûd, LibÂs, 28)

Bugun maalesef kadınlar gibi takıp takıştıran erkekler, erkekler gibi giyinen kadınlar, cağın modern cirkinleri ve toplumun yuz karası olarak ortalıkta dolaşmaktadırlar. Zira İslÂm toplumunda kadın, hanımlığın iffet, nezÂket ve zarÂfetini korumak; erkek de beyefendiye yakışır sıfatlarla muzeyyen, yuksek bir şahsiyet sergilemekle mukelleftir.

***
MevlÂn Hazretleri şoyle buyurmuştur:

“Her kimi ki, kendi zıddıyla bir arada korlar; bu, o kimse icin olum azÂbıdır.”

***
Bugun Âhirzaman fitneleri zuhûr etti. Şeytanın mallara ve evlÂtlara ortak olduğu gunler geldi. Kredi kartlarının duşuncesizce kullanılması sebebiyle, pek cok kimsenin fÂize bulaştığı bir zamandayız. Sadece kazanc ve rızık noktasında değil, kadın-erkek ihtilÂtları, karmakarışık lÂubÂlîlikleri, goz, kulak ve gonul munÂsebetlerinde haram-helÂl olculerine dikkatsizlik, had safhaya ulaştı. Âilevî yıkıntılar arttı, boşanmalar coğaldı. Nesiller sahipsiz kaldı. Boyle bir zamanda helÂli aramak ve bulabilmek, dunkunden cok daha zor. Fakat buna dikkat etmek, dunkunden cok daha muhim…

***
Hazret-i Âişe-radıyallÂhu anhÂ- anlatıyor:

“Rasûlullah -sallÂllÂhu aleyhi ve sellem- kadınlarla bey’ati (el ile musÂfaha etmeden sadece) sozle yapıyor ve şu Âyette belirtilen şartları koşuyordu:

«Ey Peygamber! İnanmış kadınlar, AllÂh’a hicbir şeyi ortak koşmamak, hırsızlık yapmamak, zin etmemek, cocuklarını oldurmemek, elleriyle ayakları arasında bir iftira uydurup getirmemek, (yani namuslu bir kadına zina isnÂd etmemek, gıybet, koğuculuk, iftira, yalan ve sahtekÂrlıktan uzak durmak, yine) kendilerine emredeceğin meşrû herhangi bir mevzûda Sana karşı gelmemek uzere Sana bey’at etmeye geldikleri zaman, bey’atlerini kabul et ve onlar icin Allah’tan mağfiret dile. Şuphesiz Allah, cok bağışlayandır, cok merhamet edendir.» (el-Mumtehine, 12)

Bu şartları kabul eden mu’min bir kadına Rasûlullah -sallÂllÂhu aleyhi ve sellem- sozle:

«–Tamam, seninle bey’at etmiş oldum.» buyururdu. Hayır, vallÂhi Oʼnun eli bey’at ederken yabancı bir kadının eline asla değmedi. Allah Rasûlu -sallÂllÂhu aleyhi ve sellem- kadınlarla ancak:

«–Seninle bu Âyetteki şartlar uzerine bey’at ettim.» sozuyle bey’at etmiştir.” (BuhÂrî, Tefsîr, 60/2; Ahmed, VI, 270)

Allah Rasûlu -sallÂllÂhu aleyhi ve sellem- kadınlardan bey’at alırken onlarla musÂfaha etmekten titizlikle kacınmış[2] ve:

“–Ben kadınlarla tokalaşmam!” buyurmuştur. (İbn-i MÂce, CihÂd, 43)

***
İnsan omru, tefekkur derinliğiyle bakabilen bir kimse icin aslında ne buyuk bir ibrettir. Zira insan taze bir filiz gibi, bir cocuk olarak dunyaya gelir, gitgide serpilip buyur, genc ve dinc bir delikanlı hÂlini alır. Fakat bu gidişat, orta yaş ile birlikte, tersine doner. Âdeta vucutta bahar-yaz bitip, sonbahar-kış başlar… Ağacların yemyeşil, hayat dolu yapraklarının kuruyup sararıp sert ruzgÂrlarla dokulduğu gibi; insanın da sacları yavaş yavaş ağarmaya, derisi buruşmaya, vucut şÃ‚kulunden kaymaya ve mecÂli kesilmeye başlar. Ceşitli hastalıklar zuhûr eder, gitgide bel bukulur, dizlerde derman kalmaz.

Âyet-i kerîmede buyurulur:

“Kime uzun omur verirsek; Biz, onun gelişmesini tersine ceviririz. Hic duşunmuyorlar mı? (Yolculuk nereye?)” (YÂsîn, 68)

***
Şeyh SÂdî buyurur:

“Ey Âdemoğlu! Bazen nîmet icinde mağrur ve gÂfil; bazen yoksulluk icinde umitsiz ve mahzunsun… İşte neşeli ve kederli zamanındaki hÂlin budur. Bilmem ki Rabbine (hamd, şukur ve rız hÂlinde) kulluğu ne zaman edeceksin?!.”

***
Binbir rahmet ile bizleri kuşatan uc aylar mevsimi, ic muhÂsebe bakımından en guzel fırsat demleridir. İcinde barındırdığı mubÂrek gun ve gecelerinin cokluğu ve feyzi dolayısıyla uc aylar, her yonuyle mÂnevî eğitim aylarıdır. Cennet kazancının en karlı zamanlarıdır.

CenÂb-ı Hak bizlere, bu mubÂrek aylarda, rûhundan Âlemlere rahmet taşıran, merhamette zirveleşen, affedebilmenin hazzını duyan, cile ve ıztırapları sabır silÂhıyla bertaraf eden, Hakk’ın rızÂsının lezzeti icinde hic kimseyi incitmeyen ve hic kimseden incinmeyen, HÂlık’ın şefkat nazarıyla mahlûkÂta cicekler gibi tebessum eden sÂlih kullarından olabilmeyi lûtf u keremiyle ihsÂn eylesin…

Âmîn!..


Dipnotlar:
[1] Bkz. BuhÂrî, LibÂs, 62.
[2] BuhÂrî, TalÂk, 20.

Şebnem Dergisi
Yıl: 2016 Ay: Nisan Sayı: 134

__________________