-Ulkenin birindeki bir bilgin ,gunun birinde , talebelerine,''Hindistan'da bir ağac var,meyvesini ne ihtiyarlar ne de olur '' der.
Bu soz , ta padişahın kulağına gider.Sozun doğru oldugunu duşunen padişah,bu ağacı bulmak ve meyvesini getirmek uzere en guvendiği adamlardan birini Hindistan'a gonderir.
Adamcağız yıllarca Hindistan'da bu ağacu arayıp durur.Gezmediği şehir,gormedği koy kalmamış.Nihayet, butun umitleri tukenmiş halde memleketine geri donmeye karar verir.
Geri donerken memleketlerden birinde cok bilgili veli bir zatın oldugunu duyar ve onu da ziyaret eder.
Ağlamaklı bir vaziyette,bu zatın huzuruna varır.Veli zat kendisine derdini sorunca ,olanı biteni anlatmış.Yıllar yılı aradığı ağacın ozelliklerini sayıp doker.
Adamı sonuna kadar sabırla dinleyen zat, gulumseyerek;
''Ey Saf İnsan''! der.''Bu bahsettiğin ağac,ilim sahibindeki ilim ve hikmettir.Sen surete kapılıp yolunu kaybetmişsin ,manayı elden bıraktıgın icin onu bulamamışsın ,İlim ve hikmet oyle bir şeydir ki ,yuzbinlerce eseri vardır.En avami insana bile ebedi bir hayat bağışlar!''


__________________