Kul nÂfilelerle bana durmadan yaklaşır, nihayet onu severim. Bir kere de onu sevdim mi, artık o kulumun işiteceği kulağı olurum, goreceği gozu olurum.

Âdemoğlunun butun amelleri kendisine ait*tir. Oruc bundan mus*tesna, cunku oruc benim icindir. Onun karşılığını ancak ben veri*rim. Oruclu bir kimsenin ağız ko*kusu, Allah katında misk koku*sundan daha hoştur.”


Allah-u Azze ve Celle mahlukatı yaratmayı taktir buyurduklarında, kendi katında, arşın ustunde bulunan Levh-i Mahfuz’una (kudret kalemine emrederek): “Şuphesiz Benim rahmetim gazabıma galiptir” diye yazdı.

Ben, kulum Bana dua ettiği vakit onunla beraber olurum.

Bir kul bir gunah işle*yip de:

“Ya Rabbi! Gunahımı bağışla!” dese, bunun uzerine Yuce Allah:

“Kulum bir gunah işledi ve gunahını bağışlayacak veyahut da gunahından dolayı kendisini cezalandıracak bir Rabbin olduğunu bildi” diye buyurur. Sonra (bu) kul yine gunah işlese ve: “Allah’ım! gunahımı bağışla” dese, bunun uzerine Allahu TeÂlÂ:

“Kulum bir gunah işledi ve gunahını bağışlayacak veyahut da gunahından dolayı kendisini ceza*landıracak bir Rabbi olduğunu bildi” diye buyurur. Sonra kul tekrar bir gunah işlese ve:

“Rabbim! Gunahımı bağışla!” dese, bunun uzerine Allah (c.c.):

“Kulum bir gunah işledi ve guna*hını bağışlayacak veyahut da kendisini cezalandıracak bir Rabbin olduğunu bildi. Artık (kul gunahını işlediğinde tevbe etmesini bilen bu kulum): “İstediğini işle Ben seni bağışladım” diye buyurur.”
__________________