Biz Turklerde peygamber sevgisini gostermesi ve gosterilen hassasiyetten olmalıki, cocuklarına Muhammed adı yerine Mehmet ismi verilmiştir.Cunku cocuğuna ola ki kızmak durumunda kalan ebeveynler, yuce peygamberimizin adına doğrudan ofke ile seslenmiş durumuna duşme endişesini taşımışlardır.
Turklerdeki Allah, Peygamber ve KÂbe sevgisini gostermesi bakımından şu tarihi hadiseyide anlatmak yerinde olacaktır.

Sulta II. Abdulhamid devrinde , Beytullahın tamiri ihtiyacı doğmuş ve durumu rapor eden muhendisler ‘’…beytullaha geldiğimizde kuzey tarafındaki duvarın ruku’a eğilmiş olduğunu gorduk…’’ demişlerdir. Yine padişah , Hicaz demiryolu yapılırken tarihcilerin bir araştırma yaparak ; ‘’…guzergah uzerinde Hz. Muhammed nerelerde durmuş ise, uzaklığına ve yakınlığına bakılmaksızın oraya bir istasyon inşa edilmesini…’’ emretmiştir. Daha sonra Allahın evi olan Beytullah’ta ve RavzÂ-ı Mutahhare’de yapılan calışmalar esnasında yuksek sesle konuşulup calışılmaması, metal cekic yerine ahşap tokmaklar ve civilerin uzerine de lastik veya kece gibi malzemeler konularak cakılmasıyla cok az ses cıkmasını sağlayarak Allaha ve Hz. Muhammed’e olan manevi saygının gereği yerine getirilmiştir. Cihanı titreten Osmanlı Sultanı Yavuz Sultan Selim adına hutbe okunurken İmam efendi ‘’Sultan’ul Harameyn’’ yani Mekke ve Medinenin sultanı anlamındaki ifadeyi duyar duymaz ayağa kalkarak oyle değil bilakis ‘’Hadem’ul Harameyn’’ yani bu mubarek beldelerin hizmetkÂrı olduğunu bildirerek o şekilde okunmasını emretmiştir.
Utun Mu’minlerin kardeş olduğuna inanan, KÂbe’nin civarında en kucuk bir canlıyı dahi oldurmenin haram kılındığının bilincinde olan Turk Milleti ve Sultanları, İstanbul boğazının Anadolu yakasına ‘’Harem’’ diyerek oradan KÂbe’ye kadar deniz sularının araya girmediği coğrafyaya bu gozle bakma yuceliğini kendilerine şiÂr edinmişlerdir.
__________________