Musluman!
Sen stresli misin?
Bu soruya “hem de nasıl” diyorsan, sen Muslumanlığınla cok mesafelisin. Kur’an-ı Kerim ile bağlantın kopuk.
Ona inanıyor gibi gorunuyorsun. İnanmaz gibi bir goruntu sergiliyorsun.
Kur’an-ı Kerim’i okumuyorsun!
İcinde ne var bilmiyorsun.
Verdiği hicbir malumattan haberdar değilsin.
Eğer bilgin ve ilgin olsaydı:
* Moralin bozuk.
* Hayattan zevk alamıyorum.
* Stresliyim.
* Perişanları oynuyorum… Diyemezdin.
Al eline KelÂmullah’ı, tefsirini acıklamalarını oku, hicbir şeyin kalmaz. O zaman insan olduğunu anlarsın.
Stres de yaşayamazsın. Mu’minde stres olmamalı, cunku…
1- Yusuf (a.s.):
Kardeşlerin hasedi sonucu kuyuya atılmış, esir pazarlarında satılmış, iftiraya uğramış, hapislerde yatmış, babasına kardeşlerine hasret kalmış ama yılmamıştı. Umidin, tevekkulun odulu olarak Mısır’a Sultan oldu. “Derdim cok” diyen hangi insan Yusuf (a.s.) kadar bela cekmiş olabilirdi...
2- Yakup (a.s.):
40 sene evlat hasretiyle kavrulmuş, ağlamaktan kor olmuş, umit kesmeden Rabbine yonelmiş, hem gozleri acılmış, hem de evladına kavuşmuştu.
3- Zekeriyya (a.s.):
Kavmi tarafından oldurulmek uzere kovalanmış, bir ağac kavuğuna sığınmış ama testere ile bicilmekten kurtulamamıştı. Testere ile bedeni bicilen Zekeriyya’dan cıkan tek ses: “huuu huuu huuu” idi.
4- Nuh (a.s.):
Oz oğlu bile iman etmemişti...!
5- Lut (a.s.):
Tebliğinde yalnız kalırken, fitne gurupları ile işbirliği yapan; aynı yatağı paylaştığı karısıydı..!
6- Meryem (a.s.):
Tertemiz bir genc kızken iffetine dil uzatılıyordu. İftira ve hakarete uğrayan Meryem, sırlı bir Rasule anne; gelecek nesillere ornek-mucize bir hanım oluyordu. Kadından Rasul-Nebi yoktu ama Allah (c.c.) Meryem’e Cebrail’ini yolluyordu.
7- Eyyup (a.s.):
Deve-koyun suruleri sahibiyken ağır bir illetle yatağa duşuyor, tum servetini yitiriyordu. Etrafında kimse kalmamış, dışlanmış, insanlar iniltilerinden rahatsız olmamak icin onu karısı ile bir tepe uzerinde yalnız konaklamaya mecbur etmişti. Sabrının odulu olarak şifa bulan, yetmişinden sonra delikanlı gibi ayağa kalkan da yine Eyyup’tu…
8- Hz. Musa (a.s.)
Kavmiyle birlikte uzun bir surgun yaşamıştı. Mutlulukları icin cırpındığı kavmi mucizeye şahit olduğu halde iman etmiyor, en zor anlarda Musa’yı (a.s.) yalnız bırakıyordu.
9- KÂinatın Efendisi Hz. Muhammed (s.a.v.):
Doğmadan once babadan yetim, 6 yaşında hem de bir yolculukta anneden oksuz kalmış, sekiz yaşında kaybetmiş, tebliğinin ilk yıllarında karısı ve amcasının olumleriyle sarsılmıştı. Kendi kavmince hakaret-aşağılama-ambargo-dışlanma-taciz edilme vb. sıkıntıları cekmekle kalmayıp memleketinden ayrılmak durumunda kalan da O (s.a.v.) idi. Omru savaşlarla gecmiş, buğday bir yana arpa ekmeğine karnı doymamıştı. “Ah Mekke” dediği cok olurdu. Rasul (s.a.v.) gurbette yaşamış, gurbette defnedilmişti. Şimdi siz butun bunlardan sonra hala “moralim bozuk, hayattan zevk alamıyorum, stresliyim” mi diyorsunuz…
Kıssaları yeniden okursak, goreceğiz ki; ne stres kalacak ne de sıkıntı… Sabrın, tevekkulun teslimiyetin eminliği ile huzur mujdesi bulacağız. Cunku Rabbimiz buyuruyor ki; And olsun ki sizi biraz korku ve aclık; mallardan, canlardan ve urunlerden biraz azaltma (fakirlik) ile deneriz. (Ey Peygamber) Sabredenleri mujdele! O sabredenler kendilerine bir bela geldiği zaman “Biz Allah’ın kullarıyız ve biz O’na doneceğiz” derler. İşte Rablerinden bağışlamalar ve rahmet hep onlaradır. Ve doğru yolu bulanlar da onlardır. (Bakara:155-157)
__________________