Bu, zikirle elde edilen bir haldir. Derviş zikreder, zikreder, zikreder, zikreder... Sonra zikir, zikr-i mudÂm hÂline gelir. MudÂm demek, devamlı demek, dÂimî demek... Zikr-i dÂimî hÂline gelir, kalbi Allah demeye devam eder. O zaman, dÂim Allah'ı duşunen bir insan olur. O halde ticaretle meşgul olsa, halkın icinde bulunsa bile, Allah'la olmasına engel teşkil etmez.

Buna bizim Nakşîbendîlik'te "Halk icinde Hak'la olmak: Halvet der encumen" prensibi derler. Dervişlikte ilerleyen insanların o ilerlemesi sonunda, Allah'ın lutfettiği yuksek bir makamdır o... Dunya, boyle bir duruma gelmiş insanların hurmetine ayakta duruyor. İsmÂil Hakkı Bursevî Hazretleri oyle diyor: "Bunlar var oldukca kıyamet kopmayacak!" Onun icin, bunlar dunyanın direkleri gibidir.

saygilar!!!!
__________________