Bu iki Âyet, bu uzun sûrenin hatimesidir. Dinin butun esaslarına temas edildikten sonra sıra muhur basmaya gelmiştir. Sûrenin mukaddimesinde, bu kitaba iman edip emirlerini tutacak olanların hidÂyet ve felah bulacakları bildirilmişti. İşte hatimesi de ona iman eden cemaatın oluştuğunu ve Rab'lerinin onlara karşı muamelesini bildirmektedir. Hz. Peygamber (a.s.m), bu hatimenin faziletine dikkat ceken hadisler buyurmuştur;

"Her kim geceleyin Bakara sûresinden bu iki Âyeti okursa ona yeter."

"Allah TeÂla Bakara sûresini iki Âyetle sona erdirdi ki, bunları bana, Arş'ın altındaki bir hazineden verdi. Bunları oğreniniz; kadınlarınıza ve cocuklarınıza belletiniz, oğretiniz. Cunku bunlar hem salattır (namazdır), hem duadır, hem Kur'Ân'dır."

"Gece Âmenerresulu’yu okuyana her şey icin yeterlidir. Bu iki Âyeti yatsıdan sonra okuyana geceyi ibÂdetle gecirmiş sevabı verilir."

Hz. Omer ile Hz. Ali (r.a) demişlerdir ki:

"Aklı başında hicbir adam gormezdim ki, Bakara sûresinin sonundaki bu Âyetleri okumadan uyusun."

AYET-İ KERİMELER


آمَنَ الرَّسُولُ بِمَا أُنزِلَ إِلَيْهِ مِن رَّبِّهِ وَالْمُؤْمِنُونَ كُلٌّ آمَنَ بِاللّهِ وَمَلآئِكَتِهِ وَكُتُبِهِ وَرُسُلِهِ لاَ نُفَرِّقُ بَيْنَ أَحَدٍ مِّن رُّسُلِهِ وَقَالُواْ سَمِعْنَا وَأَطَعْنَا غُفْرَانَكَ رَبَّنَا وَإِلَيْكَ الْمَصِيرُ


Peygamber, Rabbinden kendisine indirilene iman etti, mu’minler de (iman ettiler). Her biri; Allah’a, meleklerine, kitaplarına ve peygamberlerine iman ettiler ve şoyle dediler: “Onun peygamberlerinden hicbirini (diğerinden) ayırt etmeyiz.” Şoyle de dediler: “İşittik ve itaat ettik. Ey Rabbimiz! Senden bağışlama dileriz. Sonunda donuş yalnız sanadır.”


لاَ يُكَلِّفُ اللّهُ نَفْسًا إِلاَّ وُسْعَهَا لَهَا مَا كَسَبَتْ وَعَلَيْهَا مَا اكْتَسَبَتْ رَبَّنَا لاَ تُؤَاخِذْنَا إِن نَّسِينَا أَوْ أَخْطَأْنَا رَبَّنَا وَلاَ تَحْمِلْ عَلَيْنَا إِصْرًا كَمَا حَمَلْتَهُ عَلَى الَّذِينَ مِن قَبْلِنَا رَبَّنَا وَلاَ تُحَمِّلْنَا مَا لاَ طَاقَةَ لَنَا بِهِ وَاعْفُ عَنَّا وَاغْفِرْ لَنَا وَارْحَمْنَآ أَنتَ مَوْلاَنَا فَانصُرْنَا عَلَى الْقَوْمِ الْكَافِرِينَ


Allah, bir kimseyi ancak gucunun yettiği şeyle yukumlu kılar. Onun kazandığı iyilik kendi yararına, kotuluk de kendi zararınadır. (Şoyle diyerek dua ediniz): “Ey Rabbimiz! Unutur, ya da yanılırsak bizi sorumlu tutma! Ey Rabbimiz! Bize, bizden oncekilere yuklediğin gibi ağır yuk yukleme. Ey Rabbimiz! Bize gucumuzun yetmediği şeyleri yukleme! Bizi affet, bizi bağışla, bize acı! Sen bizim MevlÂmızsın. KÂfirler topluluğuna karşı bize yardım et.

__________________