İşte Cem Polatoğlu'nun o yazısı...

- Oğluuuum. N'aber?

- İyilik Cetin abi. Siz?

- Hadi gel bizim mekanda karşılıklı birer kahve icelim.

- İcelim abi

Abi...

Cok isterdim "İcelim Cetin Baba" demeyi. Diyemezdim. Sanki olmuş babama ihanet olur sanırdım.

İcim erirdi Oğluuum diye telefon actığında. 16 yaşımda kaybettim babamı. Nasıl hasretim ben bu kelimeye. 50 yaşımda bile hasretim;

"Oğlumm"

Telefonda onun adı gozukunce ahizeyi de acardım. Acardım ki odada ki herkes duysun. Baaak, Benim de babam var. Cetin babam.

Dostlar;

Ben onun kıymetini kendi icimde bildim. N'olur siz sevdiklerinizin, buyuklerinizin, babanızın kıymetini dışınızdan bilin. Cerkezlik etmeyin. Gonlunuz nasıl istiyorsa sevdiğinize oyle hitap edin. Babacım deyin. Seni seviyorum deyin.

Gule gule Cetin baba...

Seni uğurladıktan sonra bizim mekana gideceğim ve siparişimi vereceğim.

- İki sade kahve. Biri Cetin Babama

Kaynak