Hz.Umm-i Suleym, gayet temiz ahlak sahibi bir hatun idi. Cocuğu vefat ettiği zaman, sabır ve metanetle bizzat kendisi yıkadı ve kendisi kefenledi ve bir tarafa bırakıp, komşularına donerek:
- Babasına haber vermeyin.

Hz. Ebu Talha orada bulunmamaktaydı. Akşam eve donduğunde, cocuğu sordu, hanımı:
- Gorduğunden şimdi cok iyidir, der.

Sonra yemek yediler, oturdular, birlikte oldular. Bir muddet sonra Hz.Umm-i Suleym, beyine gayet metanetle şoyle der:

- Ebu Talha, odunc alınmış bir şeyi geri vermek icap eder mi etmez mi?

- Soylediğin bu soz nasıl bir soz, elbette ki odunc alınan şey geri verilmeli.

- O halde, Hak Teala da sana emanetten vermiş bulunduğu cocuğu aldı.

Ebu Talha bu sozu duyunca :
- Biz Allah icin halk edilmiş bulunuyoruz ve hep onun tarafına doneceğiz, der ve şukreder.

Sabah olunca gidip Resulullah a (s.a.v.) anlatır.

Resulullah (s.a.v.):
- Ya Rabbi bunun daha iyi bir karşılığını Ebu Talha ya ver, diye dua eder.
__________________