Yeni tanışmışlardı. Bir anda ici ısınmıştı kıza. Temiz bir yuz, tatlı ela bakışlar... Tutkulu ve hassas bir kalp. Aradığı ve umduğu her şey vardı. "Harika bir şey!" Bu cekingenlikle sevgisini ona hissettirmesi neredeyse imkansızdı. Dersten sonra bir fırsatını bulup kafeteryada kahve icmeye davet etti. Delikanlının davetine şaşırdığını gizlemedi kız. Universitedeki şehirli delikanlılardan biraz farklı olduğu belliydi. Yurtta kalıyordu, "hadi cıkalım" diyeceği tiplerden değildi. Tam bir kibarlık gosterisi yaparak daveti kabul etti. Kampusun yeni taşlanmış yollarını yan yana yuruyerek kafeteryaya vardılar; koşede bir masaya oturdular. Delikanli oyle heyecanliydi ki, kalbinin carpmasindan konuşamıyordu. Onun bu hali kızın da huzurunu kacırdı. "Ben artık gideyim" demeye hazırlanıyordu ki, delikanlı birden garsonu cağırdı:

"Bana biraz tuz getirir misiniz" dedi. "Kahveme koyacağım da..."

Yan masalardan bile şaşkın yuzler delikanlıya baktı...

Kahveye tuz!..

Delikanlı kıpkırmızı oldu mahcubiyetten; Biraz sonra tuz geldi. Olduğu gibi kahvesine doktu kağıt paketin icindeki tuzu. Herkesin şaşkın bakışları arasında afiyetle kahvesini icmeye başladı. Kiz, merakla, "Garip bir damak zevkiniz var" dedi...

Delikanli anlatti:

"Cocukken deniz kenarında yasardik. Hep deniz kenarında ve denizde oynardım. Denizin tuzlu suyunun tadı ağzımdan hic eksilmedi. Bu tatla buyudum ben. Bu tadı cok sevdim. Kahveme tuz koymam da bundan. Ne zaman o tuzlu tadı dilimde hissetsem, cocuklugumu, deniz kenarındaki evimizi ve mutlu ailemi hatırlıyorum. Annemle babam hala o deniz kenarında oturuyorlar. Onları ve evimi oyle ozluyorum ki.."

Bunları soylerken gozleri nemlenmişti delikanlının. Kız dinlediklerinden cok duygulanmıştı.

İcini bu kadar samimi doken, evini, ailesini bu kadar ozleyen bir adam, evi, aileyi seven biri olmalıydı. Evini duşunen, evini arayan, evini sakınan biri. Evcimen biri...

Derken kız da konuşmaya basladı. Onun da evi uzaklardaydı. O da ailesini cok seviyordu. Cocukluğunu anlattı uzun uzun. Delikanlı buyuk bir samimiyetle kulak verdi kıza. Zamanı yeniden birlikte yaşadılar. Cocukca. İcten. Sevecen. Cok şirin bir sohbet olmuştu. Tatlı ve sıcak...

Bu sohbet tuzlu oykunun tatlı başlangıcı oldu. Bulusmaya devam ettiler ve her guzel oykude oldugu gibi, prenses prensle evlendi. Gokten elmalar duştu. Muradlarına erdiler. Omurlerinin sonuna kadar cok mutlu yasadilar.Prenses ne zaman prensine kahve yapsa kahvenin icine bir tutam tuz koydu hayat boyu... Eşinin boyle sevdiğini biliyordu cunku...

40 yil sonra, adam dunyaya veda etti. "Olumumden sonra ac" diye bir mektup bırakmıştı sevgili karisina. Prenses, prensinin ayrılık acısını yureğinde derinlemesine yaşarken umulmadık bir teselli mesajı okuma beklentisiyle actı mektubu. Şoyle diyordu satırlarda prens:

"Sevgilim, bir tanem; lutfen beni affet. Butun hayatimizi bir hayal uzerine kurdugum icin beni affet. İlk bulustugumuz gunu hatirliyor musun? Oyle heyecanli ve gergindim ki, "seker" diyecekken "tuz" cıktı ağzımdan. Sen ve herkes bana bakarken, sozumu duzeltmeye o kadar utandim ki, tuz gelir gelmez caresiz kahveme doktum ve ictim. Sonra da sana bol tuzlu cocukluk hayallerimi anlattım. Bir yanlış uzerine anlattığım hayallerin ilişkimizin temeli olacagi hic aklima gelmemisti. Sana gercegi anlatmayi defalarca dusundum. Ama her defasinda korkudan vazgectim. Simdi oluyorum ve artik korkmam icin hic bir sebep yok... İşte gercek: Ben tuzlu kahve sevmem. O, garip ve rezil bir tat... Ama seni tanidigim andan itibaren bu rezil kahveyi ictim. Hem de zerrece pismanlik duymadan. Seninle olmak hayatimin en buyuk mutlulugu idi ve ben bu mutlulugu tuzlu kahveye borcluydum. Dunyaya bir daha gelsem, her şeyi yeniden yaşamak, seni yeniden tanımak ve butun hayatımı yeniden seninle gecirmek isterim. İnan bana bu ikinci omrumu de hep tuzlu kahve icerek gecirirdim."

Yaşlı kadının gozyaşları mektubu sırılsıklam ıslattı.

Bir gun lafı acıldığında yaşlı hanımın arkadaşlarından biri, "Rahmetli kahveyi tuzlu icermiş" dedi, "sen hic tattın mı, nasıl bir şeymiş?"

Gozleri doldu kadının...
"Cok tatlı" dedi, "cok..."
__________________