Gece yarisi olmus bile. Gozume uyku girmedi.
Ahmet Kaya’nin, ‘Kafama S1kar giderim parcasi’ caliyor.
Aklimdan bin turlu $ey geciyor.
Hayata elveda demek bu kadar basit midir?
Sadece tetiki cek ve ‘git’.
Bizi hayata baglayan neydi peki?
Ali$ilmi$ halde ya$iyoruz. Bugun ayni dun gibi.
Bir an oluyor garip bir duyguya variyorum,
Ben bu sefil dunyada acep ne ariyorum?
(N.F.Kisakurek)
Ali$ilmi$ hayatimdan ciktigimda nasil panikliyorum.
O garip duygu nasil yukleniyor ustume.
Attigim ve atmis oldugum adimlar ne kadar korkunc
ve anlamsiz geliyor. Zamani elimde tutmak istiyorum,
ama zaman denizdeki su damlasi gibi kaybolup gidiyor.
Boyle anlarimda ba$ka bir ‘ben’e girip, ‘Kudret’ gozu ile degil de
daha objektif bir $ekilde hayata bakmak isterim.
Cunku ‘ben’ dedigim stabil degil, daima degisiyor.
Daha deminki ben $u anki ben degil.
‘Ben’ diye adlandirdigimiz sey nedir aslinda?
Disaridan verilen etkilerden olu$an bir ‘benlik’. Du$uncelerin bir modele eritilip Kudret’in olusmasi.
Kendi kendine kendini anlamaya calismak, cok tuhaf. Du$undugunu du$unmek gibi. Icindeki ‘ben’ ile ileti$ime girmek. ‘Ona’ ulu$mak.
Kendi icine dalmak.
O anlarimda bir bo$luktayim. Du$uncelerim sifir noktasinda.
Ruhumu serbest birakiyorum, vucudumu hissetmiyorum bile.
‘Ben’ imin ne oldugunu anlamaya calisiyorum.
Onyedi ya$indayim, Hollandali bir Turkum ve Muslumanim.
Bu cevaplar beni tatmin etmiyor ama. Ben ba$ka, ba$ka daha neyim?
Neden ya$iyorum, hayat dedigim sey nedir, ben neyim,
nereye dogru gidiyorum?
İlim kendin bilmektir
Sen kendini bilmezsin
Ya nice okumaktır (Y.Emre)
Ya biz insanlar yalniz miyiz?
Her $ey bir tesaduf mu? Hayatimizi amacsiz bir sekilde mi surduyoruz?
Benden ustun bir sey var. Olmasi lazim.
Ispatlayamiyorum, ama icinden bir ‘ses’ oyle diyor.
Bu ‘benimi’, yaratan bana zamani veren,
dunyayi yaratip onun ustunde yasatan.
Bana benden daha yakin olan bir yaratici var.
Benim ‘benimi’ benden daha iyi bilen.
Icime daldigimda kendi ‘benimi’ yakaliyorum ve Onunla oluyorum.
Sanki Onunla bas basayim, karsi karsiyayim.
Bedenimden, du$uncelerimden, hatiralarimdan hic bir eser olmuyor o an.
Sadece O ve ben.
Beyin kapasitemle anlayamadigimi
‘benim’ ile hissedebiliyorum.
Cunku biz ona şah damarından daha yakınız. (Kaf sûresi 16)
$u anki zaman diye birsey yok.
Cunku su an dedigim an zaten gecmise ait oluyor.
Bir saniye gelecek olan saniyeye gecmek uzeredir.
Aklinda cocuklugun, gencligin, sevdiklerinin sesi, hatiralar,
yuz simalari, bir sonraki saniyeye giriyoruz.
Ve bunlarin hepsi kayboluyor.
Hepsi bir HIC’in icine du$uyor.
Cunku bedenine bagli olan o ‘ben’ seni birakmis oluyor.
O ’bensizlik’ hayat yolunun sonuna gelmis oldugunu animsatiyor.
O ‘ben’ artik ebediyette yasamayi tercih etmis oluyor.
Artik ne benligini, ne zamani, ne hayati anlamana gerek kaliyor.
Cunku onlar artik – yok.
Madem Allah var, elbette Âhiret vardır. (Hadis-i $erif)
__________________