Buyuk hadis ve fıkıh Âlimi. Kunyesi Ebu Abdurrahman; ismi, Ahmed bin Şuayb bin Ali bin SinÂn bin Bahr bin Dinar’dır. İmam-ı Nesai diye meşhurdur. Aslen Horasan’ın Nesa şehrindendir. 830 (H. 214) yılında orada doğdu. 915 (H.303)te Filistin’in Remle şehrinde vefat etti. Mekke’de vefat ettiği veya Hariciler tarafından şehit edildiği de bildirilmektedir. Hadis ilminde imamdı, yani uc yuz binden fazla hadis-i şerifi ravileriyle birlikte ezbere bilirdi. Yazdığı Suneni Sagir’i, Kutub-i Sitte adı verilen altı buyuk hadis kitabından biridir. Hadis ilminde rumuzu sin (S)’dir.

İlim tahsiline Horasan’da başlayan İmam-ı Nesai; Irak, Şam, Mısır, Hicaz (Mekke ve Medine) ve Cezire (bugunku Cizre civarı) Âlimlerinden ders aldı. Mısır’da yerleşti. On beş yaşında Kuteybe bin Said’e talebe olup, bir sene iki ay yanında kaldı. İshÂk bin RÂhaveyh, HişÃ‚m bin AmmÂr, İs bin HammÂd, Huseyin bin Mansur Sulemi, Amr bin ZurÂre, Muhammed bin Nasr-i Mervezi, Suveyd bin Nasr, Ebu Kureyb, Muhammed bin Rafii, Ali bin Hucr, Ebu Yezid Cermi, Ebu DÂvud SuleymÂn Eş’as, Yunus bin Abdila’lÂ, Muhammed bin GeylÂn ve daha bircok Âlimden ders aldı. Onların bir coğundan hadis-i şerif dinledi ve rivayet etti.

Hadis ilminde zamanının bir tanesi olan imam-ı Nesai, Mısır Âlimlerinin en fakihiydi. Haramlardan sakınmakta ve ibadetlere duşkunlukte eşi yoktu. Her yaptığı iş, her soylediği soz, Allahu teÂlÂnın rızası icindi. İmam-ı Nesai’nin hadis-i şerif rivayetinde ravilere koyduğu şartlar, Buhari ve Muslim’den daha sıkıydı. Hadis ravilerinin guvenilir olup olmamasındaki tespitlerine butun Âlimler itibar ederlerdi.

İmam-ı Nesai hazretlerinden; Ebu Bişr DevlÂbi, Ebu Ali NişÃ‚buri, Hamza bin Muhammed KesÂsi, Ebu Bekr Ahmed bin İshÂk, Muhammed bin Abdullah bin Hayyuye, Ebul-KÂsım Taberani, Fakih Ebu Cafer Tahavi ve daha bircok Âlim ilim tahsil edip, hadis-i şerif rivayet etti.

İmam-ı Nesai hazretleri, ilk once yazdığı Sunen-i Kebir’inde, hadis-i şeriflerin kaynakları ve toplanması hakkında bilgiler verip, şartlarına uyan hadis-i şerifleri yazdı. Bu eserine, kendisi Mucten adını vermesine rağmen Sunen-i Sagir adıyla meşhur oldu. Şimdi, daha cok Sunen-i Nesai adıyla bilinmektedir. Bu kıymetli eser, altı meşhur hadis kitabından biri olarak Muslumanların baş tacı oldu.

İmam-ı Nesai hazretleri, omrunun sonuna doğru Şam’a gitti. Orada Hazret-i Ali’yi kotuleyen haricilerden bazı kimseler gordu. Bunun uzerine Hazret-i Ali ve Ehli Beyt-i Nebevi’yi oven Kitab-ul-HasÂis fi Fadli Ali bin Ebi TÂlib ve Ehli Beyt adlı eserini yazdı. Bu eserindeki hadis-i şeriflerin coğunu Ahmed bin Hanbel hazretlerinin rivayetlerinden aldı. Bu kitabını nicin yazdığını bilmeyen bazı kimseler; “Şeyhayn’ın yani Ebu Bekir ve Omer’in ustunluklerini nicin yazmadın?” dediler. Bunun uzerine; FedÂil-us-Sahabe adlı Eshab-ı kiramın ustunluk ve faziletlerini anlatan kitabını yazdı, Musned-i Ali, Musned-i MÂlik ve Duaf ve’l-Metrukin adlı kitaplar, onun pek kıymetli eserleri arasındadır. Sonuncusu, basılmıştır....
__________________