Abiler ablalar yaşım 17 aptalca konuşacağım ama okuyun.
Ben musluman biriyim ama sadece ibadet olarak ozel gunlerde ve ramazan ayında ibadet yapıyorum.Namaz kılmıyorum. kadir gecesinde falan kılarım ama normal 5 vakit namazı falan kılmıyorum kuranı okumayı buyuk olcude oğrendikten sonra bıraktım sonra da unuttum ve hic okumadım ondan sonra oğrenmeye de calışmadım. Benim şu an manevi anlamda aşırı derece de boşluğum var hic bir şey yapasım gelmiyor son 3 hafta cumaya falan gitmedim. Hep hasta numarası uyuyo numarası falan yaptım. Şuan icimden bir ses ateistlik ! diyor. Muslumanlıktan islamdan uzaklaştım allahın, peygamberlerin meleklerin cinlerin kitapların olduğunu biliyorum herşeyi kimin yarattığını beni kimin yarattığını biliyorum. Ama ben buna inanamıyorum bu inancsızlık beni aşırı derecede korkutuyor ve uzuyor. Herşeyi biliyorum ama icimde bir inanc yok inanamıyorum ben intihar etmeyi bile duşunuyorum icimdeki bu sesten dolayı. Sen kucuksun falan dersiniz ama cok kotu şeyler oluyor. Ben bunun sebebini şuna bağlıyorum ; Ailem 2 sene once akrabalara yakın olmak icin Ankara da kecioren'e taşındı. Ben uslu, efendi serseri olmayan adam gibi bir adamımdır. Ama buranın ortamı cevresi bozuk saygısız serseri cocuklar dolu. Ben bunlarla takılsam en fazla 1 haftaya sigaraya 2haftaya alkole 1 ay sonra tinere başlarım. Hic yalan soylemiyorum. aynen bunları yaparım ama yapmamak icin yemin ediyorum tanışma maksatlı 1 kere dışarı cıkmadım 1 adım atmadım. Sadece bilgisayarımda oturuyor oyun oynuyorum artık bıktım oyunlardan da zevk almıyorum. Evde sadece oda da oturuyorum hicbir şey yapmıyorum. Arkadaşsızlık cok kotu birşey okulumun 1.doneminde derslerim cok iyi oluyor 2. donemde yazın gelmesiyle dışardan cocuklar goruyorum oynuyolar ben aptal gibi evde oturuyorum ve iyice bunalıyorum icimi dokecek arkadaşım yok birşeyim yok onlara bakıp ağlıyorum gizlice ve derslerimde kotuleşiyor.Psikolojim cok bozuldu. Eski oturduğumuz yere gittim ve eski gunlerim aklıma geldi ağladım uzuldum cok karmaşık duygulara kapıldım. Bildiğiniz oturdum ağladım kendi kendime konuşup uzuldum icimi sıktım. Hicbir şeyle uğraşmıyorum yani ben boş adamım cok kotu duşuncelere kapılıyorum. İntihar etmek istiyorum artık inanclarım zayıflıyor koptu artık inanamayacağım bu dunya dan imansız gideceğim diye cok korkuyorum. Artık intihar etmek istiyorum bu duşuncelerden bıktım. Ben bunları kuzenime facebooktan anlatmıştım boyle duşuncelerim olduğunu onunda annesi gormuş ve anneme soylemiş. Annem uzuntuden ağlıyor hep yanıma gelip bana bussuru şeyler anlatıyor din hakkında ben inanamıyorum onlara biliyorum ama inanamıyorum inancım yok. Yeni bir kardeşim olacak ve ben bu duşuncelerimden dolayı ona birşey olacak diye cok korkuyorum. Ben artık hayattan bıktım. Benim eskiden mucahid olmak gibi bir duşuncem bile vardı allah icin savaşmak istiyordum herşeyi goze almak istiyordum ama gelin gorunki hic bir inancım kalmadı. Ateist olmayı duşunuyorum artık annemde bunu biliyor abim de. Annem cok uzuluyor ARTIK BENDE BIKTIM OLMEK İSTİYORUM YA DA ESKİ İMANIMA KAVUŞMAK İSTİYORUM COK BİTKİNİM. İMANSIZ GİTMEKTEN KORKUYORUM AMA İNANAMIYORUM SIKILDIM ARTIK İNTİHAR ETMEK İSTİYORUM. BANA GİT NAMAZ KIL ŞUNU YAP DEMEYİN BEN İMANIMA İNANCIMA TEKRAR KAVUŞMAK İSTİYORUM BUNLARI YAPMAK İSTEMİYORUM SONRA DA HEMEN BUTUN DAVRANIŞLARIMI DUZELTİP BUTUN İBADETLERİ YAPACAĞIM.
__________________