KAYNAKLAR

Kuran-ı Kerim ve tefsirleri
Sahih Hadisler
İnciller

= = =

FAYDALANDIĞIMIZ ESERLER

Abdullah Aydemir=İslami kaynaklara gore peygamberler
Ahmet b.Hanbel=Musned
Ahmet Cevdet Paşa= Kısas-ı Enbiya
BelÂzuri=Ensabu'l Eşraf
Beyhaki=Delailin Nubuvve
Beyhaki=Sunen
Bunyamin Ateş= Peygamberler tarihi
Buhari=Sahih
Buyuk İslam Tarihi (Kurul)
Diyanet Vakfı İslam Ansiklopedisi
Ebul Ferec ibn.Cevzi=El Vefa
Ebul Fida=Elbidaye vennihaye
Ebu Nuaym=Delailun Nubuvve
Diyarbekri=Hamis
Halebi=İnsanuluyun
İbn.Abdulberr=İstiab
İbn. Esir=KÂmil
İbn. Haldun=Tarih
İbn.İshak-İbn. Hişam= Sîre
İbn.Kayyım=Zadulmead
İbn. Kesir= Kuran tefsiri
İbn. Sa'd=Tabakat
İbn. Seyyid=Uyûnul Eser
İmam-ı Gazali= İhya
Kastalani=Mevahibulleduniyye
Maurice Bucaille=Musbet ilim yonunden Tevrat, İnciller ve Kuran
Muhammet Hamdi Yazır=Hak dini, Kuran dili
M.Asım Koksal=İslam Tarihi
M.Asım Koksal=Peygamberler tarihi
Muslim=Sahih
Taberi=Tarih
Yakubi=Tarih
Zehebi=Tarih-ul İslam

= = =

Gonlunun Allah ve Peygamber sevgisiyle dolu, dolu olduğunu iyi bildiğim ve bu konu da pek cok kişiyle birlikte şahadette bulunabileceğim dunyalar guzeli, Cennetmekan pek sevgili anneciğime ithaf olunur.

Lutfen onun ve ahrete intikal etmiş diğer Musluman kardeşlerimizin ruhlarına bir FATİHA okuyunuz.


Hudai CAKMAK

= = = =

ADEM (a.s)


Cinler insanoğlundan once yaratıldı ve insanoğlundan once dunyada Allah’ın (c.c.) halifesiydi.

Cenab-ı Hak (c.c.) onları da insanlar gibi Zatını tanımaları, ibÂdet ve tÂatta bulunmaları icin yaratmıştı.

Fakat cinler bu işi gereği gibi yapamadılar. Yaptıkları kotuluk ve zulumler iyiliklerinin onune gecti ve bu şerefli makamdan azledildiler.

Yuce Allah (c.c.) cinlerin yerine gececek Kendisi’ne halife olacak olan İnsanı yaratmayı murat etti. Bu konuda dunyayı temsil eden meleğe:

“-Ben senin toprağından bir halk yaratacağım. Onlardan bana itaat edenler olduğu gibi itaat etmeyenler, asi olanlar da bulunacaktır. İtaat edenleri Cennetime koyacağım. İsyan edenleri ise Cehenneme sokacağım buyurdu

Sonra da meleklerine:

“-Ben balcıktan bir İnsan yaratıp, Onu yeryuzunde Kendime halife kılacağım. Yaratılışı tamamlanıp, tarafımdan bir nur verildikten, bir ruh uflendikten sonra sizler Ona secde ediniz. Cunku O sizlerden ustundur diye emretti. (Sa’d 71-72) (Bakara 30)

Allah’ın (c.c.) bu kesin emri melekleri once şaşırttı.

Yeryuzunu cinlerin yerine kendilerinin mesken tutacaklarını, yurt edineceklerini, Allah’ın (c.c.) halifesi olacaklarını zannediyorlardı.

Cunku kendileri gece, gunduz ibÂdet ve itaat halindeydiler. Cinler gibi Cenab-ı Hakka (c.c.) isyan etmeleri soz konusu değildi. Yeryuzunde Allah’ın (c.c.) halifeliğine kendilerini diğer yaratıklardan daha lÂyık goruyorlardı.

Cenab-ı Hak (c.c.) insanoğlunu Arzdan alınacak topraklardan oluşan balcıktan yaratacağını bildirmişti. Bunun icin Cebrail’e (a.s.):

“-Ey Cebrail! Dunya’ya in, yaratacağım insanoğlu icin toprak getir” buyurdu.

Bu emir uzerine Cebrail (a.s.) dunyaya indi. Dunyayı kontrol eden, yoneten melek Cebrail’in (a.s.) yapmak istediğini oğrenince:

“-Ey Cebrail! Rabbime isyan edici, kan dokucu, fitne fesat cıkarıcı bir yaratık benden mi yaratılacak? Ona benden bir elbise mi dikilip giydirilecek? Ben ki Rabbimin isimlerinden gelen hikmetleri ve guzellikleri uzerimde barındırıyorum.

Toprağımdan bir şeyler alarak beni eksiltme. Şekil ve bicimimi bozarak beni kucuk duşurme.

Ben Senin ozumden bir şeyler alarak beni yaramaz hÂle getirmenden Allah’a (c.c.) sığınırım.

Ben Senin benden bir şeyler alarak beni eksiltmeni istemiyorum.

Cunku Rabbim benim ozumden bir halk yaratacak, bu halkta O’na asi olacaktır.

O’na asi olanlar ise Rabbimin mağfireti dışındadırlar. Onların ozumden yaratılmasını istemiyorum.” Deyip ağladı.

Dunya meleğinin bu konuda Allah’a (c.c.) sığınması Cebrail’in (a.s.) elini, kolunu bağladı. Dunyayı temsil eden meleğin bu karşı koyuşu uzerine bir şey almadan geri dondu.

Cenab-ı Hakka (c.c.):

“-Ya Rabbi! Yer meleği kendi ozunden gunahkÂr bir kul yaratılmasını istemedi. Bunun icin de İsm-i Şerifine sığındı. Bense Sana sığınanlara guc yetiremem. Bu nedenle gorevimi yapamadım” dedi.

Cenab-ı Hak (c.c.) Cebrail’in (a.s) ardından Mikail’i (a.s.), onun ardından da İsrafil’i (a.s.) gonderdi. Fakat onlarda elleri boş donduler.

Dunya, kendi ozunden Allah’a (c.c.) isyÂn eden bir varlık yaratılmasını istemiyor, buna şiddetle karşı cıkıyor, ağlayıp sızlıyor, bu konuda Allah’a (c.c.) sığınıyordu.

Cenab-ı Hak (c.c.) Azrail’e (a.s.):

“-Ya Azrail! Yaratacağım insanoğlu icin dunyadan toprak, balcık getir” diye emretti.

Azrail (a.s.) diğer melekler gibi dunyaya inince dunya, gunahkÂr ve asi olan insanoğlunun yaratılması icin kendisinden bir ozun alınmasını istemedi.

İnsanoğlunun asi ve isyankÂr olmasının kendisine bir zarar vereceğinden korkuyordu.

Fakat Azrail (a.s.):

-Ey dunya! Bu Rabbimin emridir. Buna gonullu ya da gonulsuz, isteyerek ya da istemeyerek uy. Emrine itaat et. Ona isyankÂr olma. Emrini yerine getirmeden ve toprak almadan huzuruna donmekten Allah’a (c.c.) sığınırım dedi.

Bunun uzerine dunya:

-Biz Rabbimizin emirlerine uyarız, Ona isyÂn edenlerden olmayız. Muhakkak ki O buyuk bir ilim ve hikmet sahibidir. O’nun adına sığınanlara guc yetiremeyiz. Var sen istediğini al dedi.

Azrail’in (a.s.) Allah’ın (c.c.) emirlerini tavizsiz uyması, bu konularda en kucuk bir tereddude duşmemesi O’na, insanoğluna verilen can emanetini geri alma gorevinin verilmesine neden olmuştur.

İnsanlar nefisleri nedeniyle bu emaneti geri vermek istemezler. Fakat Azrail (a.s.) her konuda olduğu gibi bu konuda da tÂvizsizdir.

Azrail (a.s.) dunyanın ceşitli yerlerinden ak, kara, kırmızı, sarı topraklardan aldı. Bunları birbirlerine karıştırdı.

İnsanoğlunun yaratılacağı balcığın ozunu alarak geri dondu. Allah’ın (c.c.) emriyle karışık toprağı su ile ıslatıp; balcık, cıvık camur haline getirdi.

Bu balcık, cıvık camur icindeki maddeler iyice kaynaşıncaya, kokuşuncaya kadar durdu.

Vakti, zamanı elince Cenab-ı Hak (c.c.) Âdem’e (a.s.) bizzat kendi Elleriyle şekil verdi. (Sa’d 75)

Âdem’in (a.s.) henuz can verilmemiş kalıbı yere atılmış bir halde kırk yıl bekletildi.

Âdem’in (a.s.) vucudu yaratıldıktan sonra Onu goren melekler; Onunda fitne, fesat cıkaran, bozgunculuk yapan, cinler gibi denetlenmesi zor bir nefse sahip olduğunu fark edince:

“-Ya Rabbi! Yeryuzunde fesat cıkaracak, kan dokecek kimselere mi kendine halife kılacaksın? Bizlerse gece gunduz Sana ibadet ve takdis etmekteyiz.

Bizim ibÂdet ve takdisimiz kÂfi gelmiyor mu? Muhakkak ki Senin icin bizler; devamlı ibÂdet, tespih ve takdis icinde, secde halindeyizdir dediler. (Bakara 9)

Meleklerin bu sozleri ve sorusu Allah’a (c.c.) bir isyan değildi. Bir şuphe ve tereddutte icermiyordu. Âdem’e (a.s.) ve nesline tahkir ve gıybette değildi.

Sadece guclu nefsinden dolayı her zaman doğru yoldan ayrılabilecek bir varlığın nicin halife secildiğini oğrenmek istiyorlardı.

Yanıt olarak Cenab-ı Hak (c.c.) onlara:

“-Ey meleklerim! Muhakkak ki sizin bilmediklerinizi Ben bilirim. Hadiselerin hikmetleri sizin bildiklerinizin icinde değildir. Benim insanoğlunu yaratmamda oyle bir hikmet gizlidir ki, bu hikmet onların işleyecekleri butun fesat ve şerlere ustun gelecektir” buyurdu. (Bakara 30)

Âdem’in (a.s.) kalıbı kurumaya yuz tutunca merak eden İblis yanına gelip Ona bir tekme vurdu.

Âdem’in (a.s.) vucudu ici oyuk bir cisim, bir testi, ici boş kutuk gibi ses verdi.

İblis bir kac kere Âdem’in (a.s.) ağzından girip altından cıktı. Bir kac kere de altından girip, ağzından cıktıktan sonra Âdem’e (a.s.):

-Sen boyle testi gibi ses cıkarma yerine bir başka gÂye icin yaratılmış olmalısın. Muhakkak ki Sen yerime gecirilecek olansın. Sen bana musallat olursan ben de Sana isyan ederim. Eğer Sana musallat olacak kudret bana verilirse elbette Seni mahvederim dedi.

Bu kırk yıllık sure icinde İblis gibi bazı meleklerde Âdem’e (a.s.) merak ederler, yanına varırlar fakat Ona dokunmazlar, korku ile bakışırlardı.

İblis’te sık, sık Âdem’in (a.s.) yanına varıyor, Onu tekmeliyor, ağzından girip altından cıkıyor, sonra da:

-Siz şu cesetten korkmayınız. Rabbiniz sağırdır. Şunun ici ise oyuktur, kuru bir ses vermeden başka işe yaramaz derdi.

Boyle derdi ama yine de Âdem’den (a.s.) en cok korkan İblis’ti. Onun yanına vardığında kendi kendine:

-Her halde sen boyle testi gibi ses cıkarmak icin yaratılmadın. Muhakkak ki yaratıldığın şey icinsin. Eğer bana sataşırsan ben de Sana sataşırım. Bana musallat kılınırsan ben de isyan eder, Seninle savaşırım derdi.

Devamı var.
__________________