'BUYUK BULUSMA'DAN ONCE MUHASEBE

Evet Hz. Ali der ki (*): 'Olmeden once olunuz, hesaba cekilmeden once hesabınızı gorunuz, ahirete kul hakkı ile gitmeyiniz. Hic kimseyle alıp vereceğiniz kalmasın. Alnınız acık, yuzunuz ak olsun. Durust, mert, iyi huylu olun. Gercek erenler safına katılmış insan-ı kÂmillerden olun. Halk sizden razı olsun ki, Hak da razı ola.' ve 'Doktuğunuz varsa doldurun, ağlattığınız varsa guldurun…'
Yine merhum sevgili Baris Manco ne demisti: 'Unutma ki dunya fani, Veren Allah alir cani' ve 'Gulpembe'sini (**) de Allah ondan hayattayken almisti. Sonsuz beaberlik ve mutluluk yeri ahiretin habercileri Paygamberler gercekten dunyanin fani oldugunu ve lezzetinin zehir gibi oldugunu, ahiretin lezzetinin daha onemli oldugunu duyurmuslar ve hayatlari yatak odalarina kadar bilinen bu insanlar hayatlarinda hic yalan soylememisler. -Animsarsiniz (***) Mekkeliler, Karatas'in konulmasinda aralarinda cikan anlasmazlik uzerine, unvani olan Emin kisiye danismislar ve Hz. Muhammed'in hakemliginde sorunu cozmuslerdi-
Hacda ve namazda bunu hisseden birinin siirleri asagidadir:
HAC-HICRET-HASRET
Mekke Mekke Peygambere hasretin sehri,
Sende buldum ahirette tat, dunyada zehri.
Medine Medine hicret ikliminle dol gonlume,
Tasin gidam olsun, topragin gozume surme.
Hicret orta yol, bulusturur ihtiyactakileri,
Bu yolun sonunda isik var: sahitleri yalansiz,
Yolda kalanlar var: kalpleri kilitli ve issiz.
NAMAZ
Namazsiz zaman, zamanda hazandir,
Hazanda haz, gecici bir zamandir.
(*): http://www.alevibektasi.org/olum_hizmet.htm
(**): http://www.hayalevi.com/gitar_akorla...r/gulpembe.htm
Gulpembe -Baris Manco-

Sen gulunce guller acar gulpembe
Bulbuller seni soyler, biz dinlerdik gulpembe
Sen gelince bahar gelir gulpembe
Dereler seni caglar, seni cagirir gulpembe

Guz yagmurlariyla, birgun goctun gittin
Inanamadik gulpembe
Bizim iller sessiz, bizim iller sensiz
Olamadi gulpembe

Dudagimda son bir turku gulpembe
Hala hep seni cagirir, seni soyler gulpembe
Gozlerimde son bir umut gulpembe
Hala hep seni arar, seni bekler gulpembe

Guz yagmurlariyla, birgun goctun gittin
Inanamadik gulpembe
Bizim iller sessiz, bizim iller sensiz
Olamadi gulpembe

(***): http://www.odevsitesi.com/odevler/20...0-MUHAMMED.htm
Hazreti Muhammed (s.a.s.) otuz beş yaşlarında iken, Mekkeliler Kabe’yi tamire karar verdiler. Kabe’nin yağmurlardan harap olmuş duvarlarını, Hz. İbrahim’in yaptığı temellerine kadar yıkıp, tamire başladılar. Yalnız, sıra Haceru’l-Evsed (Kara taş) denilen ve kutlu sayılan taşı yerine koymaya gelince aralarında anlaşmazlık cıktı. Kureyş kabilesinin butun kolları, bu taşı yerine koyma şerefinin kendilerine ait olmasını istiyordu. Aralarındaki anlaşmazlık şiddetlendi. Neredeyse kan dokulecekti. İclerinde en yaşlılarından olan Ebu Umeyye b. Mugire bir teklife bulundu. Bu teklife gore, Kabe’ye ilk giren kimsenin hakemliğine baş vurulacaktı. Teklif butun taraflarca kabul edildi. Butun gozler Kabe’nin kapısına cevrilmişti. İşte tam bu sırada, Peygamberimiz gorundu. Herkesi sevinc ve heyecan kaplamıştı. Cunku, Hazreti Muhammed (s.a.s.), kimsenin durustluğunden ve guvenirliğinden şuphe etmediği birisiydi. Hazreti Muhammed (s.a.s.)’e durumu anlattılar. O, herkesi memnun edecek bir cozum buldu. Sırtından hırkasını cıkararak Haceru’l-Esved’i uzerine koydu. Kureyş’in uluları, hırkanın uclarından tutarak konulacağı yere kadar kaldırdılar. Peygamberimiz de, taşı kendisi alarak yerine koydu. Boylelikle muhtemel bir catışma onlenmiş oldu.. Bu olaydan sonra, Mekkeliler, ona guvenmektedir.
__________________