Torunu, bembeyaz sakallı, nur yuzlu dedesine merakla sorar:
"Dedeciğim! Bir insanın omru ne kadar olur?"
Dede tatlı bir gulucukle:
"Ezanla namaz arası kadar yavrucuğum." deyince torun:
"Nasıl yani, omur bu kadar kısa mı?"
"Evet yavrum. Omur, namazsız ezanla, ezansız namaz arası kadardır." diye dede biraz daha acar ilk sozunu. Torun yeniden sorar:
"Namazsız ezan ve ezansız namaz" ne demek dedeciğim?
Dede torununa şefkatle acıklar:
"Bak yavrum, gecen hafta komşumuzun cocuğu doğdu. O cocugun kulağına ben ezan okudum, hatırladın mı?"

- Evet, dedeciğim.
- İşte o ezanın namazı yoktur, sen de gordun ki namaz kılmadık.
- Haklısın dedeciğim, şimdi fark ettim.
- Pekiyi gecen ay dayın vefat ettiğinde onun cenazesini bizim camiye getirdiğimizde sen de vardın. Hatırlarsan dayın icin cenaze namazı kıldık hep beraber.
- Evet dedeciğim, yengem cok ağlamıştı.
- Dikkat ettiysen o namaz icin ezan okunmadı, cunku cenaze namazının ezanı olmaz.

Aslında cenaze namazının ezanı merhum dayın doğduktan sonra minik bir bebekken kulağına okunmuştu diye duşunebilirsin. İşte yavrum hayatımız bu namazsız ezanla başlar ve bu ezansız namazla sona erer, ama bu sona eriş bir başka baslangıca işaret eder.

"Hayat, EZANLA NAMAZ ARASI KADAR SURER"

Sakin sana verilen omur sermayesini ziyan etme yavrucuğum.
Omrunu hayırlı işlerle dolu dolu gecir, bir nefes bile boşluk bırakma!
__________________