Kendi halinde bir tuccardı. Bir gun kumaşları gemiye yukledi. Endonezya'ya gitti, oraya yerleşti. İşini orada devam ettirdi. Kumaşları kaliteliydi. Tam da halkın aradığı cinstendi. Kendisi de kanaat sahibi bir insandı. Kazancı az olsun, temiz olsun duşuncesindeydi. Bir gun gec geldi iş yerine. Eleman iyi bir kÂr elde etmişti sattığı mallardan. Merak etti, sordu:
- Hangi kumaştan sattın?
-Şu kumaştan efendim.
-Metresini kaca verdin?
-On akceye.
-Nasıl olur?" diye hayret etti,
-Beş akcelik kumaşı on akceye nasıl satarsın? Bize hakkı gecmiş adamcağızın. Gorsen tanır mısın onu?

Eleman gitti, muşteriyi buldu, getirdi. Dukkan sahibi muşteriyi karşısında gorur gormez, helÂllik istedi ve fazla parayı muşteriye uzattı. Muşteri şaşırmıştı. Boyle bir durumla ilk defa karşılaşıyordu.
-Ne demekti hakkını helÂl et?
Olay kısa surede dilden dile dolaştı. Cok gecmeden kralın kulağına kadar vardı. Sonunda kral kumaş tuccarını saraya cağırdı. Kral sordu:
-Sizin yaptığınız bu davranışı daha once biz ne duyduk, ne de gorduk. Bunun aslı nedir?
-Ben, dedi tuccar, bir Musluman'ım. İslÂm dini boyle emreder. Muşterinin bana hakkı gecmişti. Dolayısıyla kazancıma haram girmişti. Ben sadece bir yanlışı duzelttim.
Kral,
-İslÂm nedir, Muslumanlık nedir? gibi peş peşe sorular sordu. Birer birer sorularını cevapladı. Kral ilk defa duyuyordu boyle bir dinin varlığını. Fazla zaman gecirmeden İslÂm'ı kabul etti. Daha sonra kısa sure icinde de halk Musluman oldu.

250 milyonluk nufusa sahip olan bugunku Endonezya'nın Muslumanlığı kabul etmesindeki sır sadece beş akcelik kumaştı. Yapılan tek şey vardı sadece: İnandığı gibi yaşamak, sahip olduğu guzellikleri cevresiyle paylaşmaktı. Efendimizin mujdesi herkese acık: "Doğru ve guvenilir tuccar, kıyamet gununde peygamberler, sıddıklar (doğrular) ve şehitlerle beraberdir." Yani, asıl etkili olan soz dili değil, hal diliydi. Konuşmaktan cok yaşamaktı. Anlatmaktan ziyade davranış dilinin devreye girmesiydi.
__________________