Arkadaslar biraz uzun gibi gelebilir ama okumaya baslarsak hemen sonunu getirebiliyoruz. Akıcı ve Etkileyici... (Bana e-Mail olarak geldi Paylaşmak istedim.)

Severek okudugum, Senai Demirci'ye ait bir yazi. Vaktiniz
varsa lutfen sonuna kadar sakin bir kafayla okumaya calisin.

Muhabbetle…

SENAI DEMIRCI

Oyle cok pazarlik ettim ki Seninle ey Rabb'im. Sen cagirinca, kendime ayirdigim vakitlerden calindigini dusundum. Ezan okununca sevdiklerimle gecirdigim zamanlarin azalmasindan korktum.
Vakit girince, icim "ciz" etti hep. Odamdan uzaklastim, biraktim isimi, bozdum keyfimi; oylece namaza durdum.
Ayak diredim, "az sonra kilsam da olur!" dedim. "Az sonra"larim "cok sonralar"a dondu, gec kaldim, gec kalmaktan utanmadim.
Sonunda ayaklarimi suruye suruye vardim huzuruna. Pazarligimi vaktin daralmisligini bahane ederek yeniden ileri surdum. Kaciyordu namaz ya; o yuzden cabucak kildim, selam verdim, hemen kalktim, rahatladim.
Oysa rahatligi Sana borcluyum. Agrimayan her bir disim kadar huzur borcluyum
Sana. Damarlarimin her bir noktasinda pihtilasmayan kanim kadar sukûnet borcluyum Sana. Tenimin kasinmayan her bir noktasi kadar rahatlik borcluyum Sana. Dislerim agriyacak olsa her biri icin harcayacagim zaman Senin.
Kanim pihtilasip damarlarim tikanacak olsa, her defasinda izdirap ve korkuyla gecirecegim saatlerin hepsi Senin.
Tenim her noktasinda yirtilacakmis gibi aciyacak olsa, kendi kendime dar gelecegim huzursuz gunler Senin.
Gun oldu; usandim. Sabrimi tukettim; tukendim. Kendimi yontmaya heveslendim. Benden istedigin zamani cok gordum. Benden istedigini, benim icin istediginibile bile, huzurunda huzursuz durdum. Fazla buldum namazin rekatlarini; kisaltmak icin bahaneler aradim.
Gunumu delik desik etmeni, isimin arasina kesintiler sokmani,hayatimin ortasina duraklar koymani, uykumu bolmeni luzumsuz gordum.
"Beni bana birak!"larla durdum huzuruna; icim baska bir yerlerin
turkusunu soylerken, ben seccadende, belki sadece bedenimle, mihli kaldim.
Oysa Sen, dileseydin dar edebilirdin zamani bana! Bir ucurumun dibine savrulmus bir arabada caresizce Sana yalvartiyor olabilirdin beni. Korkulu bir savasin orta yerinde ates ve kan kusan bombalarin altinda gunumu de, isimi de, uykumu da, hatta ruyalarimi da delik desik etmelerini takdir edebilirdin.
Dusmeyen bombalar kadar, ucuruma savrulmayan arabalar kadar genislik borcluyum Sana.
Icten pazarlikti benimkisi. Oyle icten ki kendime bile soyleyemedim. Gozlerimle birlikte gonlumu de secdene kilitlemeyi cok gordum. Kendimi sifirlamayi, benligimi hice indirgemeyi beceremedim. Ensemde kaderin sicacik nefesini hissedecek o teslimiyetin vadisine inemedim.
Acelem vardi; alnimi koydugum gibi kaldirdim seccadeden. Butun benligimle asagi inemedim. Isim vardi, secdemi isime zaman
kazandim. Secdeye kalbimi de sigdirmaya calismadim.
Uykum vardi, secdemi sig birakip uykumu derinlestirdim. Itirafimdir: Bencilligimi de sirtima alip rukûlarda eritemedim. Bedenim egilirken huzurunda, "emrolundugum gibi dosdogru olma"nin agirligini sirtima almayi erteledim. "Sirasi degil!"di; "hele dur; sonra da olur!"du.
En Sevgili'ni bir gecede ihtiyarlatan emri uzerime alinmadim. Sen dileseydin, cocugumun ciliz nabizlarinin esliginde, los ve nesesiz bir yogun bakim odasinda, gozumu de gonlumu de, umutsuzca, caresizce, urpertiyle, korkuyla bir monitorun ekranina kilitleyebilirdin.
Dileseydin, yeryuzunun sukûnetini bir anda kesip, kucucuk bir duvar kipirtisinin golgesinde, mini mini bir sarsintinin beklentisi icinde saclarima aklar dusurebilirdin.
Icten pazarlik mi denir buna? Sen bilirsin Seninle ettigim pazarligi. Kendime sakladigim ve hatta kendimden de sakladigim sir bu. Dilime bile degdirmekten korktugum, agzima almaktan utandigim oyle bir sir iste. Fisildamasi bile aci veriyor ya... MeselÂ, uzayinca Fatiha, uzayinca sûre heceler sanki ozgurluge giden yolu taslar gibi kestikce, "bitmez simdi bu namaz!" dedigim cok oldu.
Ama icimden. Kimseler duymadi. Bir Sen duydun beni ey Rabb'im. Sirrimi bir Sen bildin. Kendimi luzumsuz hissederken seccadenin uzerinde, dudagim anlamina yetisemedigim kelimeler icin oynarken, Sen beni soyledigimden fazlasiyla duydun, soyleyemedigimi de, dile getiremedigimi de bildin. Ruhumu alip uzaklara gittigim halde, bir bedenimi biraktigim halde huzurunda, kovmadin beni, yakinliginda tuttun. Itirafimdir; oyle anlatildigi gibi ozleyebilmeyi beceremedim henuz namazi... "Aradan cikarmaya calistigim" oldu namazi. Gecistirdim namazi. Bir "sorun"du cozdum, hallettim. Selam verip sonra yasamaya basladim... Yasamayi namazin icinde aramaliydim. Namazi yasamanin icine sizdirmaliydim oysa. Bilemedim. Kafa tuttum, ayak diredim, pazarlik ettim; ama Sen utandirmadin, yine yine yine huzuruna aldin beni. Her secdede rahmetinle oksadin alnimi. Her rukûda "aferinler" fisildadin gonlume. Her vakitte yeni bir sayfanin akligina cagirdin ruhumu. Yuzume vurmadin. Azarlamadin. Asagilamadin. Hepten umut kesmedin benden. Yok saymadin. Utandirmadin. Pazarlik ettigimi Seninle bir Sen bildin ey Rabb'im. Kimselere soylemedin. Sirdasim Sensin, bir Sana acabilirim icimi, bir Senin beni ayiplamandan korkmam.Ben iste boyleyim; yine "bana ait"lerin hesabindayim. Baska kime soyleyeyim? Baska kimin anlayisindan medet umayim?

__________________