Yıllarca Musluman tipi denilince akıllara gelen cizgi şu oldu:

"Alabildiğince kasılan, alabildiğince kurulan, son derece ciddi, fevkalade sert, yuz hatları gergin, nazarları tedirgin, ifadeleri tavizsiz, değer hukumleri temyizsiz bir insan tipi..".

...Halbuki Resulullah(sav) hic de oyle değildi.Son derece sadeydi,Bir insandı ve bir insan gibi davranıyordu.Buhari'nin yaşıtı Mekke kadısı Zubeyir bin Bekkar'ın Mizahun Nebi (Peygamberin mizahı) adlı mustakil bir eser kaleme aldığını yeni oğrendim ben.

Onun guzide ashabını anlatırken de şoyle diyordu kitaplar: "Resulullah'ın (sav) ashabı kendi aralarında şakalaşır, hatta birbirlerine kavun, karpuz kabuğu fırlatırlardı. Fakat prensipler karşısında hemen ciddileşir ve onemli bir iş cıktığında şakayı bırakır o işin gereğine uygun tarzda vakarlarını takınırlardı" Biz ise ciddiyeti somurtkanlık zannettik. Vakarı ise huşunet ve sertlik.... Kimilerini de kacırdık kendimizden Allah bilir.

1430. doğum yıldonumunde Efendimin unutturulan bir yonunu hatırlatmak istedim. Cocuklarla haşir neşir oluşunu... Biliyorum ki bu topluma Resulullahı (sav) insani yonleriyle gosterebilsek, onu daha rahat sevdirebiliriz. Ozellikle cocuklarımıza...

...Tirmizi ve Ebu Davud'un muşterek rivayetine gore şoyle demişti o şanı yuce nebi: "Merhamet ancak şaki olanlardan kaldırılmıştır". Yine "Kucuklerimize şefkat etmeyen bizden değildir" buyurmuştur o (sav)...(Ebu Davud)

...Bir seferinde "Cocuklarınızı oper misiniz" diye soran bedevilere "Evet" demişti. Onlar "Fakat biz,Allah'a and olsun ki opmeyiz" deyince O şefkatin timsali insan şoyle cevap verdi: "Allah kalplerinizden merhameti cıkardı ise ben ne yapabilirim." (İbn-i Mace) Maalesef bu bedevi duşuncesi Anadolu'da zamanla yerleşmiştir. Cocuklarını opme ve onlarla şakalaşma bir nevi acziyet olarak algılanmıştır... Tabii bunun temelinde de Sunnetten uzaklık yatmaktadır.

Hz Peygamber cocuklarla haşir neşirdir. Kendisiyle onlar arasında hicbir hiyerarşi ve engel koymamıştır. Cocukların cekinip urkmelerine sebebiyet verebilecek her ceşit tutumdan kacınmış, onların teklifsizce yanaşıp konuşmalarını teşvik edecek davranışlara ehemmiyet vermiştir...

Resul-i Ekrem efendimiz (sav) cocukları reyhan ciceğine benzetmiş ve "cocuk kokusu cennet kokusudur" buyurmuşlardır. Onların arasında kendisini bir bahcede hissetmiş, hepsini ayrı ayrı opmuş ve koklamıştır. O cocukların da sevgilisiydi. Bir yerde onu goren cocuklar hemen ona doğru koşar etrafını sarar, O da her biriyle ilgilenir, hallerini sorar, sevgilerine karşılıkta bulunur ve onlarla şakalaşırdı. Bu sunneti ihya, geleceğimiz adına cok onemlidir. Lutfen en azından bu konuda ona benzeyelim. Cocuklara Resulullah'ı, hatırlatalım. Halimizle, şirinliğimizle, tatlılığımızla. İnanın koku surunmek ve misvak kullanmaktan daha faziletlidir bu sunneti ihya.

Cocuklar bizim cennetimiz olsun, biz onların cenneti olalım. Ciddiyetimiz latif olup latife yapmamıza engel olmasın. Zira O'nun (sav) latifeleri bile latifti.

Enes bin Malik onun icin "Resulullah (sav) cocuklarla en cok şakalaşan idi" der.(İbnul Esir-3/466)

İşte cocuklarla ilişkisine ornekler:

*** Ebu Seleme İbni Abdurrahman'ın nakline gore Hz.Peygamber(sav) dilini torunu Hasan'a doğru uzatırdı. Cocuk dilinin kızıllığını gorunce neşe ile dolardı. (Suyuti-Tarih-i hulefa-sh:189)

*** Ensar cocuklarından Mahmud bin Rebii beş yaşlarındayken Hz.Peygamberin (sav) bir kovadan ağzına su alarak yuzune puskurttuğunu rivayet eder.(Buhari)

*** Yala ibni Murre'nin nakline gore bir davete gitmekte olan Hz.Peygamber, yolda cocuklarla oynamakta olan torunu Huseyin'i de beraberinde goturmek icin yakalamak ister. Fakat cocuk bir sağa, bir sola kacmaya başlayınca, Hz.Peygamber (sav) yakalayıncaya kadar onu takliden sağa sola koşarak peşinden gider. Tutunca elinin birini ensesinin altına, diğerini cenesinin altına kor, ağzını ağzına dayayarak oper ve "Huseyin bendendir, ben de Huseyin'denim" buyurur.(İbn-i Mace)

*** Hz.Cabir birgun Resulullah'ın (sav) huzuruna girdiğini bu sırada sırtına Hasan ve Huseyin'i bindirmiş olan Hz Peygamberin dort ayak vaziyetinde yurumekte olduğunu gorur ve Cabir dayanamaz, gulumseyerek: "Deveniz ne iyi deve, sizler de ne iyi binicilersiniz"der.(Kenz-ul Ummal)

*** Hz.Aişe diyor ki "Resulullah bir gun bana: "Usame (Hz.Zeydin oğlu)'yi yıkayıver" dedi.Ben hic cocuk doğurmadığım icin nasıl yıkanacağını bilmiyordum. Onu aldım, gayri nizami bir halde yıkamaya başladım. Derken Hz.Peygamber (sav) cocuğu benden aldı ve yıkamaya başladı. Bu sırada ona şunları soyluyordu: "Usame kız olmamakla bize iyilik yaptı... Eğer sen kız olsaydın, seni suslerdim, seni kocaya verirdim"(Zehebi-Siyerun nubela)

*** İbn-i Mace rivayetine gore Hz.Abbas'ın zevcesi Ummu fadl Hasan veya Huseyin efendilerimizden birini Resulullah'ın yanına getiriyor. Hz.Peygamberin kucağında cocuk işeyince Ummu fadl "Resulullahı pislettin" deyip omuzuna vurup, azarlayınca Hz.Peygamber "Allah iyiliğini versin. Oğlumun canını yaktın" diyerek memnuniyetsizliğini izhar eder. (İbn-i Mace)

*** Ebu Davud'un nakline gore Enes bin Malik'in kardeşi Ebu Umayrın bir kuşu vardı. Onu sever, oynardı. Bir gun kuş olunce cocuk cok uzuldu. Ebu Umayr'i goren Resulullah (sav) "niye uzgun" diye sorar. Durumu oğrenince cocukla ilgilenir ve teselli eder. Ve sonra Ebu Umayr'i her goruşunde takılarak "Ya Eba Umayr kucuk kuşun ne oldu" diye sorar...

*** Siyer ve hadis kitapları bu konuya daha bir suru yer ayırmışlar. Bu kadarla iktifa edip son olarak bir guzel tabloyla meseleyi hitamı miske erdirelim.

Bir gun Hasan ve Huseyin'i gureştirir. Ve gureş sırasında Hasan'ın tarafını tutar, onu teşvik eder, taktikler tavsiye eder. Hz.Fatma dayanamaz: "Ya Resulullah hep Hasan'ı tutuyorsunuz. Cocuk (Huseyin) uzulecek" demesine mukabil ağzı şeker şerbet yesin, Sevgili Efendimiz (sav) gulumseyerek şu cevabı verir: "Gormuyor musun? Cebrail'de Huseyni tutmuş, aynı şeyleri ona soyluyor."(Mecmauzzevaid)
__________________