BİRGUN JACK ADINDA bir adam dik bir yamacın kenarından yuruyordu. Farketmeden kenara cok yaklaştığı bir sırada ayağı kaydı ve aşağı yuvarlanmaya başladı. Duşerken kayaların arasından sarkmış bir dalı yakalayıverdi. Korkmuş bir şekilde aşağı baktı, ucurum nerden baksan 1000 mt. derinliğinde vardı. O dalda sonsuza dek asılı duramazdı, yukarı cıkma şansı ise hic yoktu.


Ve Jack yoldan gecen biri duyar umidiyle bağırmaya başladı.


'İmdaat! İmdaaat! Yukarıda kimse var mıı? İmdaaat, yardım edin...' Saatlerce bağırmasına rağmen kimse onu duymamıştı.


Tam vazgecmek uzereydi ki bir ses duydu.


'Jack! Beni duyuyor musun Jack?'


'Evet, evet, duyuyorum. Burada, aşağıdayım.'


'Seni gorebiliyorum Jack. İyi misin?' 'Evet, ama.. Sen kimsin, neredesin?'


'Ben senin Rabbinim Jack. Ben heryerdeyim.'


'Rabbim!? Yani Allah mı?'


'Evet Jack'


'Allah'ım lutfen yardım et. Sana soz veriyorum beni burdan kurtarırsan artık gunah işlemeyeceğim. Cok iyi bir insan olacağım ve hayatımın sonuna kadar sana hizmet edeceğim.'


'Biraz yavaş ol Jack. Once seni bir cıkaralım sonra bunları konuşuruz. Şimdi iyi dinle, sana yapmanı istediğim şeyi soyleyeceğim.'


'Allah'ım ne istersen yaparım sadece ne yapmam gerektiğini soyle.'


'Pekala Jack, dalı bırak gitsin.'


'Nasıl?'


'Bırak dalı gitsin dedim Jack. Guven bana. Bırak gitsin.


Uzun bir sessizlik oldu ve Jack tekrar seslendi.


'İmdaat! İmdaat! Yukarıda başka kimse yok muu?'


Kendinizi hic Jack gibi hissettiniz mi? Her zaman Allah'ın bizden ne beklediğini bilmek isteriz, oğrendiğimizde ise ustesinden gelemeyiz. Genelde bu yol goze cok korkutucu, cok ağır gozukur. Ve biz başka yolları tercih ederiz. O bize 'Aramıza giren şeyleri bırak gitsin, ve hayatın pahasına bile olsa bana guven' dediğinde oldukca urkutucu gelir. Ama O'na guvenip teslim olduğumuzda ozgurluğu ve gercek emniyeti buluruz.


Not:Alıntıdır. (Yazan: Cemal Karabel)
__________________