BekkÂr Rahîbî hazretleri Şam evliyÂsındandır. Şam’ın Menzil-ul-Ketife denilen bolgesine yakın Rahîbe koyunde doğdu. Bu yuzden buraya nisbetle “Rahîbî” denildi. 1656 (H.1067) senesinde Şam’da vefÂt etti... BekkÂr Rahîbî, Mekke-i mukerremede bulunduğu sırada bÂzı velîler ile sohbet ediyordu. Birden; “Osmanlı sadrÂzamı KemÂnkeş Kara Mustafa Paşa olduruldu. SadÂret muhru, Rustem Paşanın torunu ve Şam NÂibi olan Semih Mehmed Paşaya verildi” dedi. Bu haberi orada bulunanlardan oğrenen bir zÂt kabulde tereddud etti. Şam’a gidince araştırdı. Gercekten sadÂret muhrunun, durumu haber aldığı gun gelmiş olduğunu oğrendi. Sonra o zÂt, Şeyh BekkÂr’ın Şam’dan ayrılıp ayrılmadığını sordu. “Onu gormedik. Şam’dan ayrılalı epey zaman oldu” dediler.
KaracelebizÂde isminde bir zÂt, KÂdı olarak Mekke-i mukerremeye gitmek uzere Şam’a gelmişti. Bu sırada BekkÂr Rahîbî onu ziyÂret etti. Ona; “Bir muddet sonra Şam kÂdısı olarak tÂyin edileceksin. Bu yuzden Mekke-i mukerremeye gitmemeni tavsiye ederim” dedi. O gun Şam kÂdısı olarak tÂyin olduğu emri geldi. KaracelebizÂde, Mekke-i mukerremeye gitmeyip Şam’da goreve başladı.
BekkÂr Rahîbî hazretleri, sohbetlerinde buyurdu ki:

“MURUVVET SAHİBİYSEN!..”
“Muruvvet, arkadaşının hat ve kusurlarını bilmezlikten gelmektir.”
“Tovbe icin bir ozur olmaz. Butun gunÂhkÂr kullara ve Âsilere tovbe farzdır. Yaptıkları ister buyuk, ister kucuk gunah olsun.”
“Tasavvuf, kulun her vakitte, o vakit icin en iyi olan şey ile meşgûl olmasıdır.”
“İlim iticidir. Allah korkusu sevk edicidir. Nefs ise itÂatsizdir, serkeştir. MurÂdını eksiksiz eline gecirmen icin, nefs atını ilim siyÂsetiyle idÂre et. Korku ile tehdîd ederek sur!”
“Muhabbet rızÂya, rız da muhabbete dÂhildir. RızÂsız muhabbet, muhabbetsiz rız olmaz. Cunku insan ancak sevdiğine rÂzı olur, rÂzı olduğunu sever.”
BekkÂr Rahîbî hazretleri, vefatından bir muddet evvel buyurdu ki:
“Olumden korkuyor ve hazırlığımız yok diyorsak ne duruyoruz? Ne yapacaksak bir Ân once yapalım. Yarın, vakit, fırsat elverir mi, bunu bilmiyoruz. Giden gunler sermÂye-i omurden gidiyor. Sonra bu sermÂye Âniden tukenir de haberimiz bile olmaz!”

Alıntı

__________________