Dînimize gore erkek, Âilenin reîsi ve mes’ûludur. O, hayatın meşakkatlerine goğus germiş, maîşet yukunu yuklenmiş, kadının nafakasını da uzerine almıştır. Erkek bu ağır vazîfeye karşı, kadından meşrû işlerde kendisine itÂat hakkına mÂliktir. İyi kadınlar itÂatli olanlardır. Nitekim hadîs-i şerîfde: "Kadın beş vakit namazını kılar, yılda bir ay orucunu tutar, nÂmûsunu korur ve kocasına itÂat ederse, Cennet kapılarından dilediğinden girsin!" (86) buyurulur. Başka bir hadîs-i şerîfte de:
"Eğer bir kimseye, AllÂh’dan başka birine secde etmesini emredecek olsam, kadınlara, kocalarına secde etmelerini emrederdim. Bunun sebebi, AllÂh’ın erkekler icin kadınlar uzerine kıldığı haklardır." (87) buyurulur.
Kadın, kocasının evinde bir bekcidir, muhÂfızdır. Kocasının malını muhÂfaza, cocuklarını terbiye etmekle mukellef olduğu gibi, nÂmûsunu da haramdan koruyacaktır. Hz. Peygamber (s.a.v.) Efendimiz, bir hadîs-i şerîflerinde erkeklerin kadınlar uzerindeki haklarını:
"Yatağınızı başkalarına ciğnetmemeleri, hoşlanmadığınız kimselerin evlerinize girmelerine izin vermemeleri.." (88) diye ozetler.
Kur’Ân-ı Kerîm’de:
"İyi kadınlar, itÂatli olanlardır. AllÂh kendi haklarını nasıl korudu ise, onlar da oylece goze gorunmeyeni koruyanlardır." (89) buyurulur.
Burada "goze gorunmeyen" tÂbirinde, erkeğin malı, Âile sırları, nÂmûsu, hatt kadının karnındaki cocuk dÂhildir. Kadının bunları muhÂfaza etmesi, cocuğunu duşurmemesi lÂzımdır. Kadın, ancak bu şekilde en buyuk dînî vazîfelerinin bir kısmını yerine getirmiş olur.
Erkek de, kadına her zaman saygı gosterir. Âile işlerinde kadını ortak yapar. Erkeklik şÃ‚nına yaraşır bir tarzda kadını himÂyesine alır. Kadın zengin bile olsa erkek, kadının nafakasını tedÂrike mecburdur. Kadın, erkek gibi tahsîl yapar. Âlim olur. Muftu olur. Hukuk hÂkimi olur. Yalnız halîfe olamaz (90). Nitekim İslÂm kadınları arasında pek cok Âlimler ve Ârifler yetişmiştir.
Kadının medenî hakları vardır. MuÂmelÂtta kadının hakları, erkeğin hakları gibidir. Kadın kendi malını hic kimseye danışmadan istediği gibi kullanma, harcama ve hediye etme yetkisine sahiptir.

(86) et-Tebrizî, a.g.e., c. II, s. 202.
(87) et-Tebrizî, a.g.e., c. II, s. 203.
(88) et-TÂc, c. II, s. 314.
(89) en-NisÂ: 34.
(90) M. ZekÂi Konrapa, Peygamberimiz, s. 451
__________________