Tayland’daki Dunya Halter Şampiyonası’nda, kadınlar 45 kiloda koparmada altın, silkmede gumuş ve en onemlisi toplamda altın madalya kazanan milli halterci Şaziye Erdoğan, şimdi tek hedefinin 2020 Tokyo Olimpiyat Oyunları’na katılmak olduğunu soyledi. En son Nurcan Taylan’la Dunya Şampiyonası arenasında toplamda altın madalya kazanan Turkiye’yi mutlu sona taşıyan 27 yaşındaki halterci onemli acıklamalarda bulundu. Oğlumdan ayrı kalmak...’ “Beni en cok zorlayan şey oğlumdan ayrı olmak. 3 aydır ayrıyım. Cocuğum 4 yaşında. Adı Eymen. Yarışmam bitince oğlumla goruntulu goruştuk. Bana sordu, ’Anneciğim şampiyon mu oldun?’ dedi. ’Evet anneciğim şampiyon oldum’ dedim. Gormeniz lazımdı. ’Annem şampiyon oldu’ diyerek evi dolanıyordu. Tabii guzel bir duygu. Zaten oğlum icin halter yapıyorum. Beni tek zorlayan durum bu. Onun dışında sakatlık yaşadım, doğum yaptım. Bunların hepsini aşabildim" ‘Ben insan kaldırmıyorum!’ Dunya şampiyonasında kaldığımız otelde şoyle bir olay yaşadım. Kaldığımız otelin sahibi geldi, benimle tanışmak istedi. Tanıştık. Bana dedi ki ’Beni de kaldırabilir misin?’ dedi. Ben de ’İnsan kaldırmıyorum, ağırlık kaldırıyorum’ dedim. Başka insanlarda bana gelip, ’sen halter mi kaldırıyorsun bayansın. Sen o zaman beni de kaldırabilirsin.’ tarzında konuşanlar oluyor tabii ki. Bizim kaldırdığımız kilolar insanlara cok basit geliyor. Neler yaşadığımızı, ne şekilde bu duruma geldiğimiz bilmiyorlar.” ‘Sinir bozucu olmaya başladı’ Futboldan dolayı biz cok arka planda kalıyoruz. Bence futbola verilen desteğin yarısı bize verilse cok farklı yerlere geleceğimize inanıyorum. Halter olsun, gureş olsun veya başka bir branş. Futbola cok fazla onem veriliyor. Bence bu artık sinir bozucu olmaya başladı. Ben gidiyorum Dunya Şampiyonu oluyorum, bayrağımızı dalgalandırıyorum. Evet birkac insan tebrik ediyor ama onun dışında hicbir destek yok. Sadece tebrikle olmuyor. Ben hak ettiğim muameleyi gorduğumu duşunmuyorum.” ‘Artık olimpiyat hakkım’ Allah sakatlık, kaza, bela vermezse Tokyo’yı garantiledim gibi. İnşallah oraya gidip orada da madalya almak istiyorum. 2012 yılında olimpiyatlara hazırlanıyordum orada sakatlık yaşadığım icin gidemedim. Madalyaya aday bir sporcuydum. 2016 yılında olimpiyatlara aday bir sporcuydum. Yine gidemedim. Tokyo bakalım, nasip, kısmet. Yaklaşık 17 yıldır bu sporu yapıyorum. Artık olimpiyatlara gitmenin hakkım olduğunu duşunuyorum. Sıralamada en iyi benim. Onumde bir turnuva var. Sonrasında Avrupa Şampiyonası var. Ondan sonra olimpiyatlar inşallah. Hayalini cok kurdum. Kendimi surekli ruyalarda goruyordum. Kendimi o kursude goruyordum. Olimpiyatlara katılmak insana ayrı bir mutluluk katıyor. Oraya gidip madalya almak, bir de şampiyon olmak cok farklı bir şey. Gunluk Gazeteler