Gazeteci yazar Ozge Yetişmişoğlu'nun koşe yazısı Yeri geldiğinde bu hikayeyi anlatırım hep… Yine paylaşalım, cunku yeri geldi!.. Adamın biri olur ve cehenneme duşer… İki tarafında zebani… Uzun bir koridorda yuruyorlar… Koridor cukurlarla dolu… Adam sorar; “Bu cukurlar da ne boyle?” Zebaniler cevap verir: Gunah cukurları… “Peki niye bu kadar cok?” “Her milletinki ayrı, İtalyan cukuru, Alman cukuru, İngiliz cukuru vs…” “Peki bu zebaniler niye cukurun başında nobet tutuyor?” “Onların gorevi yukarı cıkmaya calışanların kafasına vurup yeniden cukura duşurmek.” Uzun bir yuruyuşun ardından başında zebani olmayan bir cukura gelirler… Adam yine sorar: Bu cukurun başında niye zebani yok? Zebaniler gulerek cevap verir: Cunku orası Turk cukuru, zebaniye gerek yok. Nasılsa biri yukarı cıkmak isterse, alttan mutlaka diğeri onu aşağıya ceker… Hasılı, Spor medyası da, Turk futbolu ve hatta camiası da bu hikayeden farklı değil… Yaşayıp goruyor, tecrube ediyoruz… 16 MAYIS VE SONRASI Bursaspor, kadrosuna kattığı kaliteli oyuncularla lig oncesi dikkatleri uzerine cekmiş durumda… Herkeste gozle gorulmeyen fakat hissedilen bir telaş var: Eyvah yine geliyorlar! 16 Mayıs 2010 sonrasını HER ALANDA farklı yaptırım ve engellerle yaşayan bu şehir, artık hedefe giden yolda daha dikkatli olmak zorunda… Bu hepimizin malumu… BİR RUYAYDI AMA GERCEKLEŞTİRDİK Bilinmeli ki mucadelemiz, sadece saha icinde olmayacak… Şampiyon olduğumuz gune kadar buna ihtimal bile vermeyen diğerlerinin(!) ezberlerini bozan bu koskoca şehir, 2. zaferi yakalayacak… Evet bu kadar inanıyor ve iddia ediyorum… Sezon sonunda da inşallah yanılmayacağım… Ancak; Bunu soylemek kadar kolay değil başarmak… Cunku artık tehlikenin farkındalar… ONCE KENDİMİZ! Bizim en buyuk rakibimiz once kendimiziz… Kaybediyorsak, icten curuyerek kaybediyoruz… Gecmişte bunun orneklerini yaşamadık mı? Ama tek yurek olarak oradan cıkmayı bildik, cunku, “Buraya kalpler konuldu” dedik… “Oyle mutluyuz ki bu sene, şampiyonlukların canı cehenneme” diyerek sahiplendiğimiz sevdamızın arkasında durarak, omrumuzu adadığımız bu takımı “şampiyon” yaptık… Bir ruyaydı ama gercekleştirdik… Hem de hep birlikte… Bir kişinin eseri değil, koskoca şehrin sinerjisiydi, desteğiydi, kucaklamasıydı… Yani biz tek, onlar hepsiydi… Ama yettik… Cok mu zor yeniden o havaya burunmek? Cok mu imkansız sadece ve sadece Bursaspor icin, başka şeyleri bir kenara bırakmak… Avrupa macına kısa bir sure kaldı. Ardından da lig mucadelemiz başlayacak… Haydi el atın dostlar, “Biz Bursasporluyuz” diyen gercek sevdalılar… Goz yaşımız uzuntuden değil, yine sevincten aksın… Cunku biz artık, “O GUN” nasıl sevineceğimizi biliyoruz… Oyle değil mi? Hattı mudafaa yoktur sathı mudafaa vardır!.. O halde; ŞEHRİNİ SAVUN ARKADAŞ, O halde; TAKIMINI SAVUN ARKADAŞ!.. Ozge Yetişmişoğlu