Erciyesspor, Erciyesspor ve Erciyesspor. Evet. Uzerine sayfalarca yazı yazılacak takım. Gunlerce tartışılacak takım. Birilerinin bu ligde ne işi var denilen takım. Eski Turk Filmlerinin fakir ve mağrur genci. Artık ne derseniz deyin. Şu bir gercek ki. Bunun boyle olacağı cok cok onceden belli idi. Hani sıkıştığımız anda bir umit ararız ya. Bu umidi son dakikalara kadar koruyan bir takım. Biraz gerilere donelim. Bundan 3 sene oncesine. Buyuk takviyeler yapılan Kayserispor’un onunde Superlige cıkan bir takım. Nasıl olurda Kayserispor dururken cıkardı superlige. Bir şeyler yapılmalı idi. Hicbir takım Kayserispor’u gecemezdi. Gecerse de yine bir Kayserispor gecmeli idi. O zaman Erciyesspor Kayserispor olmalı idi. Ve oldu da. Hemen Kayseri’li zekası one cıktı. Kuralına uyduruldu. Bir gecede 1966 yılından beri aynı ismi taşıyan Kayserispor biranda Kayseri Erciyesspor olmuştu. Sadece İsim değil. Renkleri de, logosu da elinden alınmıştı. Ama bir şeyi alamamışlardı. Oda gururla formasında kalbinin uzerinde taşıdığı “1966” yazılı rakamları. Evet bir tek onu elinden alamamışlardı. Kimsenin onu elinden almaya gucu yetmemişti. Ama yılmada Kayseri Erciyesspor yada Eski Kayserispor. Yine 2.ligde şampiyon olmuştu. Tum Turkiye şaşkınlık icinde idi. Bu takımda nerden cıktı diye soruyorlardı. Adana, İzmir dururken. Kayseri’nin 2 takımla temsili de ne demekti. Ama hesaba katmadıkları bir şey vardı. Takımın arkasında buyuk bir taraftar topluluğu vardı. Hem de canı gonulden destekleyen bir taraftar. Kayseri Erciyesspor yeni renkleri ile Mustafa Uğur ve talebeleri Lige fırtına gibi girmişti. İsmini kaptırdığı Kayserispor’u 2-1 yenmiş ve ardı ardına puan ve galibiyetler alınmaya başlamıştı. Ligi kimsenin beklemediği bir yerde bitirdi. Hem de kimsenin tahmin etmediği bir başarıyı yakaladı. Yeni sezon başlamış ve eski Turk Filimlerini fakir ve mağrur rolu yine Erciyesspor’a bicilmişti. Once Yonetim gitti. Ardından Mustafa Uğur. İşlem tamamı hayır. Yalnışlar devam etti. Lorant geldi. Belki de Erciyesspor’un sonunun geldiğinin habercisi idi. Lorant ile başarı beklerken puan kayıpları ardı ardına gelmeye başlamıştı. Bir şeyler yapılmalı idi. O zaman yonetim gitmeli. Hemen yonetim gitti. Yonetim gitti ise hocada gitmeli. Evet. Mudahale gec yapılmıştı. Hastamız kangren olmuş ve teşhis konmuş ama tedaviye gec kalınmıştı. Bu zor donemde Bulent Korkmaz takımın başına geldi. Bulent Korkmaz’ın talebeleri once Kupada Ceyrek finale kaldı. İlk tepki Kayserispor Teknik Direktoru Ertuğrul Hoca’dan gelmişti. Biz dururken Erciyesspor’un Kupada ne işi vardı gibisinden. Sanki nazire edercesine Once Galatasaray’ı sonra Trabzonspor’u eledi. Derken final. Erciyesspor kupa hedefine ulaşmış ve tum Turkiye’yi şartmıştı. Ligde iyi maclar cıkartmış, Galatasaray’ı İstanbul’da yenmişti. Bu sefer yine konuşmalar başladı. Kayseri’ye iki takım fazla. İşin garip tarafı bu konuşmalar sesli olarak Kayseri’de de dillenmeye başlamıştı. Ligde kaldı kalacak denilecek gunlere geldikce şehir garip bir hal almaya başladı. Kimin kimi desteklediği belli değildi. Herkes kendince haklı gorduğu konular vardı. Ama bir gercek goz ardı edilmişti. Oda “Taraftar”. Kayserispor’un Erciyesspor’u 1-0 yenmesinden sonra. Bazı gercekler su yuzune cıkmaya başlamıştı. Birileri bilerek yada bilmeyerek beyanatlar veremeye başlamış ve taraftar ile takımlarda sorunlar artmaya başlamıştı. Gerekli mudahale Yoneticiler tarafından bir turlu yapılmadı. Yapılsa bile artık cok gec kalınmıştı. Kaderin cilvesi Erciyesspor’u yine Kayserispor’un kucağına atmıştı. Kayserispor’un kazanacağı maclar Erciyesspor icin bir umut ışığı olacaktı. Ama olmadı. Kayserispor bu umut maclarında once Gaziantep maglup oldu. Sonra V.Manisa mağlubiyeti takip etti. Erciyesspor ise vazifesini yerine getirememiş ve C.Rizespor’a uzatma dakikalarında yediği gol ile sanki kotu gunlerin habercisi olmuştu. Kayserispor’un bir fazifesi daha kalmıştı. Denizlispor’u yenmek. Erciyesspor ise 25 bin taraftarı ardına aldı. Antalyaspor ‘u yenemedi. Ama en acısı Kayserispor’un deplasmanda Denizlispor’a yenilmesi idi. Artık Erciyesspor’un Sivasspor’u yenmesi kurtarmaya bilirdi. Macların son dakikaları gelmişti. artık yense de kurtarmayacaktı. Evet yense idi. Birileri hemen bir laf diyecekti. “Kayserispor yenmese idi ligde kalırdı” sozunu soyletmemek icin Sivasspor’a yenilmekten kurtulamadı. Boylece “Kayserispor”a bile laf soyletmedi. Fakir ve mağrur takım. Kume duşerken bile onuru ile kume duştu. Artık kimse bu şehre 2 takım fazla diyemeyecekti. Artık kimse İzmir’in, Adana’nın takımı yokken Kayseri’nin nicin iki takımı var diyemeyecekti. Evet, Erciyesspor “Colde bir damla su” idi. Kayseri’ye mutluluk getirdi. Kayseri icin bir ruyayı gercekleştirdi. Belki bir donem kapanmış gibi gorunuyor. Ama kapanmadı. Tam tersi yeni bir donem başlıyor. Bu donem Kayseri’nin donemi olacak. Belki Kayseri bu imtihanı kaybetmiş olabilir. Ama cok şeyler kazandı. Kume bile duşsek bize bir mutluluk yaşattı. Her şeyin bitti dendiği anda Umutların bitmeyeceğini kanıtladı. Teşekkurler Erciyes. Teşekkurler Bulent Korkmaz. Teşekkurler Kayseri taraftarı. Bize bu mutluluğu bu heyecanı yaşatan herkese teşekkurler. Kume duşmek yolun sonu değil. Erciyesspor icin yeniden başlangıc olacak. Hem de kimseni bir şey soylemeye hakkı olmadan. Başı dik bir şekilde yine gelecek. Ama kimseye muhtac olmadan. http://www.kayserispor.org AYHAN BAYNAL __________________