Tamam belki de coğrafya bilgimiz kıttı ama Trabzon'u cok daha buyuk bir şehir olarak kurgulamıştım kafamda. İlk kez ayak bastığımda ve carşıyı gorduğumde "bu kadar mı?" demiştim. Sebebi Trabzonspor'du. Trabzon'u buyuk gosteren şehrin futbol takımıydı. Kolay mı; 6 şampiyonluk, gelen cıkamamış Avni Aker'den, ligin en sert deplasmanı. 3 buyuklerin yıllar boyunca "beraberlik iyi sonuc" dediği şehir Trabzon. O gidişlerin sayısı arttıkca sevdim Trabzon'u. Cardak Pide'de İstanbul'un 3'de 1 fiyatına karın doyurmayı; ki bulamazsın o pideyi bizim buralarda. Maraş Caddesi ve Uzun sokak'ta yurumeyi. Yol uzerine futbolcuların fotoğraf kağıdına basılmış kartpostallarını satan işporta tezgahı, envai ceşit bordo mavi aksesuar. Meydanda cay bahcesinde suzgec yuzu gormemiş demli cay. Anadolu'da cok şehirde o gun mac olduğunu bilmezsin, 3 buyukler şehire gelmiş hissetmezsin. Trabzon'da deplasmanda olduğunu sana hatırlatırlar. Zorlu Hotel'in iki cephesinde de birikir taraftar, macın onemine gore sabaha kadar davul caldıkları da olur kapı onunde. Rakip takım stada giderken 200 kişi otobuse tezahuratlarla gozdağı verir. Avni Aker alemdir, ilk 20 dakikada Trabzonspor atarsa o gun zor cıkarsın oradan, taraftarı şahlanır, dar eder sana sahayı. Formul, ilk golu atıp Trabzonsporlu futbolcuları taraftarın pencesine teslim etmektir. Sen aradan sıyrılıp, 3 puanla donersin memleketine. Sabahtan akşama kadar Trabzonspor'u konuşurlar şehirde. Yiğiter Uluğ'un yıllar onceki bir yazısıdır derleme bir futbol kitabında yayınlanan," Fenerbahce, Barcelona olabilir mi?" yi sorgulur Uluğ. Aidiyet duygusu, taraftar potansiyeli uzerinden. Son noktasında "Barcelona olacaksa Trabzonspor olur" demiştim kendi kendime. Trabzonlu başka takım tutmaz. Anadolu hicbir şehrinde bu oranı yakalayamazsın. Biz Turkler; Turk filmlerinde kaybeden garibanı, Dunya Kupası'nda favori Brezilya'yı tutarız. Kendi ligine gelince de kestirme yol 3 buyukleri tutmaktan gecer işte. Trabzon oyle değildir. Turkiye'nin her deplasmanında o şehirde yaşayan Trabzonlu; illa ki doldurur tribunu takım geldiğinde... Bu yazının sebebi gecen gun gelen bir e-posta. İki Brezilyalı ismi vermiş blogu takip eden arkadaş. "Bunlar iş yapar mı?" diye soruyor Trabzon'da. Ben demiyorum, Mehmet Demirkol diyor dedim; "Messi gelse nafile bu zamanda". Sorun da bu ya işte, Trabzonspor'a kimin geldiği, kimin gelemediği konuşuluyor. Ben, Trabzonspor'un "kazanma kulturunu" kaybettiğini en azından toprağa gomduğunu duşunuyorum. Ligin 4. buyuğununun arkasına cok 5. buyuk aradık. Kocaeli, Antep, Manisa, Kayseri eh bu sezon da Sivas. Tehlikeli olan artık bazı yorumların ligin 4. buyuğu olarak Trabzon'un adını anmaması, Kayseri'yi, Sivas'ı yakıştırması o siklete. Buyuk takımların buyuk kalmasını sağlayandır kazanma kulturu. Onu kaybeden Torino'dur; A. Bilbao'dur mesela. İkisi de ulkelerinin Trabzonspor kadar efsane kulupleridir. Trabzon bu kadar kolay mağlup olmazdı, bugun olmadıkları kupada hadi Manisa'ya kaybetseler, Adana Demirspor'a kaybetmezlerdi. Fenerbahce kac yıldır kaybetmiyor Avni Aker'de. Ya da Galatasaray 11 yıl neden mağlubiyet gormedi o stadda. Yoksa Şimek gelir, Şota gelir, Yattara gelir, Marcelinho gelir, Tekke gider, o gider, bu gider değil hesap. Artık kimse Trabzon'a ayakları titreyerek gitmiyor. Uzun yıllar şampiyon olamayan Galatasaray, Beşiktaş, Liverpool, Inter, onca takım var Avrupa'da. Problem gelmeyen şampiyonluk da değil. Problem o kazanma alışkanlığına kimin mezar kazdığı. Trabzonspor'un resmi urunleri satılmıyor. Trabzonspor yeni stad yapacak diye Avni Aker'de taş ustune taş konulmuyor yıllardır. Trabzonspor yıllardır Avrupa Kupaları'ndan uzak kalıp UEFA'dan beş kuruş para kazanamıyor. Peki nasıl zirveye oynayacak Trabzonspor? Ne zaman şampiyon olacak? Şampiyonlar Ligi'nin gediklisi Deportivo La Coruna'nın 3-4 yıl o kupadan uzak kalınca duştuğu hale bakın bu sezon. Na farkı var La Coruna'nın Trabzon'dan. Ya da bir zamanların buyuğu Torino'nun. Onlar ne zaman şampiyon olacak peki(!) Yeni futbol duzeninde; ya Almanlar gibi stadınızı yeni baştan yapıp, - ki Kayseri 2 yıl onde- bacanızı kendiniz tutturmeye başlayacaksınız; ya da bir Rus ya da Amerikan sermayesiyle kendinize serum bağlatacaksınız. Trabzonspor, Barcelona -aidiyet- olmayı başarabilseydi; bu ikisine de ihtiyac duymazdı. Ne yazık ki artık cok gec. İstanbul takımlarıyla acılan fark, Trabzon şehri ekonomisinin urettiğiyle kapanmayacak kadar buyuk. "Trabzon 10 yıl daha gecse şampiyon olamaz" dediğimizde; gelmez biliyorum masaya o demli cay. Acılmadıysa da acılır Uzun sokak'ta Starbucks. Ne yapalım dandik Americano iceriz biz de... Bir Bordo-mavi mağlubiyetin ardından pundunu bekleyen akbaba klavye işi değildir bu satırlar. Karadeniz derbisinde deplasmanda 4 atıp kazandığı bir mactan sonra yazılmıştır; ustelik Ersun Yanal'sızdır. Mevzu o değil cunku... __________________