Baştan uyarıyorum alıntıdır fakat okumanızı şiddetle tavsiye ediyorum “Beşiktaş’lı oluşumun hikayesi bir tur caresizlik ve yokluk hikayesidir. Beş altı yaşlarındayım. Yıldıztepe Mahallesinde oturuyoruz. Evimizin tam karşısında geniş bir arsa var. Mahallenin cocuklarıyla beraber sabahtan akşama kadar it gibi top koşturuyoruz. Takım falan tutmuyorum henuz ama kırmızıyı cok sevdiğimden Galatasaray’a yakın gibiyim.. Kahvaltı sonrası kendimi arsaya attığım her zamanki gunlerden bir gun. Bir kac arkadaş bekliyor zaten. Birlikte minyatur kale mac yapmaya başlıyoruz. Bir sure sonra yanımıza geliyorlar sırıta sırıta. Şimdi isimlerini bile anımsamadığım iki kardeş. Sırtlarında pırıl pırıl Galatasaray formaları. Babaları almancı, izne gelirken almış hediye diye. Nasıl da guzeller. O gune kadar ne benim ne de diğer cocukların forması olmamıştı hic. Geberiyoruz kıskanclıktan. Resmen geberiyoruz. Devam ediyoruz bir sure sonra maca ama kimsenin oyunla alakası kalmamış. Herkesin aklı formalarda. Bırakıyoruz macı. Ben fazla dayanamayıp koşarak eve gidiyorum. Babam işte. Annem evde. Soluk soluğayım. Annee diyorum, anne n’olur bana forma alalım. Guluyor annem once. Israrımı gorunce de bağırmaya başlıyor. Para nerde diyor, kardeşinin gotune bez alamıyoruz sen forma derdindesin. Sahi ya lan. Bizim paramız yok ki. Zaten ben bildim bileli hic olmadı ki paramız. Neyse.. Cekiliyorum bir koşeye burnumu ceke ceke ağlıyorum. Annem kapı aralığından bana bakıyor. İyice abartıyorum ağlamayı. Annem yan odaya geciyor. Takır tukur sesler. Hic dışarı cıkasım yok. Ağlamayı da kestim. Mal mal oturuyorum. Annem sesleniyor. İsteksizce yanına gidiyorum. Bir şey uzatıyor bana. Eski siyah tişortumun uzerine beyaz atlet parcaları dikip forma yapmış. Arkasına da 7 rakamı dikmiş. Anne diyorum bu Beşiktaş forması. Ben Galatasaray istiyorum. Olsun oğlum diyor bu daha guzel. Hem bak 7 numara bu Feyyaz’ın forması. Forma bir şeye benzemiyor aslında. Alelacele cocuk avutmak icin yapılmış uyduruk bir şey. Ama annem o kadar guzel guluyor ki. O dakika karar veriyorum. Ben artık Beşiktaş’lıyım.. Velhasıl neden Beşiktaş sorusunu duyduğumda sallama cevaplar verirdim.bugune kadar. İlk kez itiraf ediyorum. Beşiktaş’lıyım cunku paramız yoktu. Beşiktaş’lıyım cunku kırmızı tişortum yoktu. Beşiktaş’lıyım cunku o gun annem bana cok guzel guluyordu..” Ali Lidar __________________