Mırıltı, evrimsel surecte kedilere, secilmeye değer bazı avantajlar sunmuştur. Kedigillerin coğu mırıltı benzeri bazı sesler cıkarmaktadırlar. Mırlama, ozellikle evcil kedilerde; sahibiyle veya yavrusuyla ilgilenirken, beslenme ya da okşanma gibi sosyal ilişkiler icerisindeyken en belirgin halde bulunmaktadır.
Kedi mırlamasının bir mutluluk ifadesi veya yavru ile iletişim şekli olduğunu var sayıyoruz, fakat belki de mırıldamanın sebepleri bir kedinin yaşamındaki daha gergin anlara bakılarak da acıklanabilir. Kediler genellikle baskı altındayken, mesela veteriner ziyaretleri sırasında ya da nekahat donemlerinde mırıldarlar. Kısacası gorunuşe gore her mırlayan kedi, halinden memnun olmayabilir. Bu ise, araştırmacıların kedilerin nasıl mırladığını incelemelerine sebep olmuştur.

Kedilerin neden mırladıklarının yanı sıra, nasıl mırlayabildikleri de tartışılmaktadır. Yapılan araştırmalara gore, kediler gırtlak ve diyafram kaslarındaki aralıklı sinyalizasyonu ile mırlama sesi uretmektedirler. Kediler, hem nefes alırlarken hem de nefes verirlerken belli bir desende ve 25 ile 150 Hertz arası frekansta mırlarlar. Ceşitli calışmalar da, bu aralıktaki ses frekanslarının kemik yoğunluğunu artırmada ve iyileşmede katkısı olduğunu gosteriyor.

Kedilerin mırlama frekanslarının, kasların ve kemiklerin iyileşme surecindeki olumlu etkisi insanlar icin de yararlı olabilir. Orneğin, uzun sure uzayda kalan astronotlar, yercekimsiz ortamdaki fiziksel aktiviteler sırasında dunyadaki kadar uyarı almayan kas ve kemik sistemlerinde oluşan yoğunluk azalmalarına karşı bu tur tedavi geliştirilebilir.

Kediler, enerjilerini korumak icin uzun dinlenme ve uzun uyuma periyotları geliştirdiklerinden, mırlamanın fazla enerji harcamadan, kas ve kemiklere uyarımlar yapan bir mekanizma olması mumkundur. Boylece kediler, oldukca az antrenman yapmalarına rağmen, kaslarının esnekliğini ve kemiklerinin yoğunluğunu kaybetmemeyi başarıyorlar.

Kedilerin evcilleştirilmesi ise, diğer evcil hayvanlara gore cok daha kısa surede olduğu icin kas ve kemik anormallikleri, daha fazla secilime tabi olan etcil akrabaları kopeklere gore oldukca azdır.
Kedilerin mırlamaları, kopekgillerden tilki, kurt, cakal gibi kuzenlerde sık gorulen displazi (anormal doku gelişmesi) ve osteoporotik rahatsızlıkların kedilerde cok daha az gorulmesinde pay sahibidirler.
Kedilerin dayanıklılıkları, dokuz canlı oldukları ve tum parcalarıyla birlikte bir odaya konulan kedi iskeletinin kemiklerinin, yeniden birleşeceği gibi efsanelerin doğmasına sebep olmuştur. Buna benzer kedi mitolojilerinin oluşmasında onların gizemli mırlamalarının da rolu vardır.
Kedilerin mutlu olduklarını size belirtmek icin mırladıklarına inanmak ne kadar cazip gelse de, onların bunu iletişim yontemi ve potansiyel kendini iyileştirme aracı olarak kullanmaları akla daha fazla yatmaktadır.

hayvansitesi.com