ZİHİN FELSEFESİ

Zihin felsefesi, zihin, zihinsel olaylar, zihinsel işlevler, zihinsel ozellikler, bilinc ve bunların fiziksel bedenle, ozellikle beyinle ilişkilerini inceleyen felsefenin bir alt araştırma koludur. Bedenin zihinle ilişkisi bakımından zihin-beden sorunu, zihnin doğası ve onun fiziksel bedenle ilişkili olup olmadığı gibi diğer sorunlara rağmen, zihin felsefesinin merkezinde yer alan bir sorun olarak gorulmektedir.

İkicilik (dualism) ve tekcilik (monism) zihin-beden sorununun cozumune yonelik iki buyuk duşunce ekoludur. İkicilik, Platon, Aristotales ve Hint felsefesindeki Sankhya ve Yoga ekollerine kadar geri goturulebilir. Ancak sorun en kesin olarak 17. yuzyılda Descartes tarafından formule edildi. Toz ikiciler (substance dualist) zihnin bağımsız bir toze sahip olduğunu savunurlar. Nitelik ikiciler (property dualist) ise zihnin farklı ozelliklere sahip olmakla birlikte ayrı bir tozu olmadığını iddia ederler.

Tekcilik (monism) ontolojik olarak zihin ve bedenin ayrı olmadığını iddia eder. Bu goruş Batı felsefesinde ilk kez MO 5. yuzyılda Parmenides tarafından dile getirilmiş, daha sonra 17. yuzyılda rasyonalist Baruch Spinoza tarafından da benimsenmiştir.
__________________